Εργάτες, Εργάτριες, Νέοι και Νέες
Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ του 1886 έγινε το σύμβολο μιας νέας εποχής στη ζωή και τον αγώνα των εργατών ενάντια στην αστική τάξη, για το δικαίωμα στη δουλειά, την κατάργηση της εκμετάλλευσης, των ιμπεριαλιστικών πολέμων, την κοινωνική απελευθέρωση.
Σήμερα, σε συνθήκες όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης σε παγκόσμιο επίπεδο, οι αστικές κυβερνήσεις σε ολόκληρο τον κόσμο, «δεξιές», κεντροδεξιές ή «κεντροαριστερές»» ακολουθούν την ίδια αντιδραστική, αντεργατική πολιτική της άγριας λιτότητας, της απελευθέρωσης των αγορών, των πολέμων και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, της λεηλασίας της φύσης και του περιβάλλοντος, της πνευματικής και πολιτιστικής λοβοτομής.
Σε μια εποχή πρωτόγνωρων δυνατοτήτων από την εκρηκτική ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας το κεφάλαιο επιχειρεί να απαντήσει στην κρίση του με τη συντριβή των συλλογικών δικαιωμάτων των εργατών - παραγωγών του πλούτου. Υπερασπίζοντας με κάθε τρόπο τον «ιερό νόμο» της κερδοφορίας και του ανταγωνισμού. Περιφρουρώντας την καπιταλιστική ιδιοκτησία και την πολιτική κυριαρχία του με πακτωλό χρημάτων στις τράπεζες και τις επιχειρήσεις, «ξέπλυμα» του ληστρικού χρηματοπιστωτικού συστήματος, νέα «κίνητρα» στους επενδυτές. Αυτή είναι και η πολιτική της Ε.Ε., του ΔΝΤ και όλων των υπερεθνικών καπιταλιστικών λόμπι. Και οι όποιες διαφοροποιήσεις υπέρ ενός διαφορετικού μίγματος καπιταλιστικής διαχείρισης, με πιο ενισχυμένο το σκέλος της κρατικής παρέμβασης, ενός «πράσινου καπιταλισμού» ή ενός περιορισμένου «νεοκεϊνσιανισμού» (υπέρ του κεφαλαίου πάντοτε), χρησιμοποιούνται σαν «αναισθητικά» για την ακόμη πιο αποφασιστική προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.
Στη χώρα μας ο νέος γύρος λεηλασίας των εργατικών δικαιωμάτων έχει ξεκινήσει, με τα «επικαιροποιημένα σύμφωνα σταθερότητας» της Ε.Ε., τα νέα προγράμματα «επιτήρησης» και την άμεση ενεργοποίηση όλου του προηγούμενου αντεργατικού νομοθετικού οπλοστασίου των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας. Τα μέτρα αυτά δεν επιδιώκουν απλά «να μεταφέρουν το κόστος στις πλάτες των εργαζόμενων». Στοχεύουν βαθύτερα και πολύ πιο στρατηγικά, στην ουσιαστική αντικατάσταση όλης της τάξης από ένα μισοεφεδρικό – μισοεργαζόμενο στρατό παραγωγών του κοινωνικού πλούτου με οριακή ή και καμία συλλογική προστασία, κατακερματισμένο και σκληρά εκμεταλλευόμενο. Οι πολιτικές της «ενεργούς απασχόλησης», τα κίνητρα στις επιχειρήσεις, οι μαζικές απολύσεις, οι δηλώσεις Μίχαλου και οι ρυθμίσεις της Κομισιόν για την «εβδομάδα» δύο και τριών ημερών, οι ιδιωτικοποιήσεις, αναδομούν συνολικά τις εργασιακές σχέσεις, το μέτρο του εργάσιμου χρόνου και την έννοια της θέσης εργασίας. Θέλουν το πάγωμα όχι μόνο των μισθών αλλά και κάθε φωνής συλλογικής αντίστασης. Τυλίγουν την κοινωνία με ένα αυταρχικό δίχτυ τρόμου, παρακολούθησης, καμεροχαφιεδισμού και αστυνομοκρατίας. Αφήνουν ανεξέλεγκτη την εργοδοτική τρομοκρατία, όπως έδειξε η δολοφονική επίθεση ενάντια στην Κωνσταντίνα Κούνεβα. Αυτή είναι η εθνική προσπάθεια της κυβέρνησης της ΝΔ (με τη συμφωνία ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ) για τη διέξοδο από την κρίση.
Εργάτες, Εργάτριες, Νέοι και Νέες
Για το κεφάλαιο και τα κέρδη του αυτή η «απάντηση στην κρίση» είναι ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ. Για το εργατικό κίνημα είναι μάχη για την επιβίωσή του, την υπεράσπιση των επόμενων γενιών, τη νικηφόρα αντιμετώπιση του εργασιακού μεσαίωνα. Τα μέτρα αυτά δεν μας φοβίζουν, μας εξοργίζουν! Θα αποτύχουν για μια ακόμα φορά. Ελλείμματα έχει ο μισθός μας και όχι η περιουσία τους! Δεν χρωστάμε τίποτα και σε κανένα! Η εργατική τάξη δεν μπαίνει στην κατάψυξη του τρόμου και στο «πάγωμα» των μισθών, αλλά θα διαμορφώσει μια θερμή άνοιξη διεκδικώντας ελευθερία, αξιοπρεπή δουλειά, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα για όλους.
Ωστόσο τα πράγματα «πρέπει να πάνε αλλιώς». Το συνδικαλιστικό κίνημα, σήμερα, είναι από κάθε άποψη αναντίστοιχο με τις απαιτήσεις που διαμορφώνει η κρίση, η επίθεση του κεφαλαίου, οι αλλαγές στους δρόμους ριζοσπαστικοποίησης της εργατικής τάξης. Η ενσωμάτωση της ΓΣΕΕ στις αστικές επιδιώξεις ξεπερνά κάθε προηγούμενο. Όχι μόνο υπέγραψε συμβάσεις «εργασιακής ειρήνης» με τους εργοδότες, όχι μόνο στάθηκε εχθρικά απέναντι στην εξέγερση του Δεκέμβρη αλλά και σε κάθε σοβαρή κλαδική κινητοποίηση των τελευταίων ετών, όχι μόνο δεν ανοίγει μέτωπο κατά των ιδιωτικοποιήσεων, όχι μόνο αποδέχεται το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο για την ελαστική εργασία (δηλ. νομιμοποιεί το δουλεμπόριο) και καταγγέλλει τις κινητοποιήσεις για την Κούνεβα, αλλά, σε περίοδο μαζικών απολύσεων, προτάσσει κοινό μέτωπο με τον ΣΕΒ για την «οικονομική στήριξη και επανένταξη των απολυθέντων» (σαν την ανθρωπιστική βοήθεια των ιμπεριαλιστών μετά τους βομβαρδισμούς)!!! Το διαζύγιο με τους εργαζόμενους που «εκπροσωπεί» είναι πλέον μη αντιστρεπτό.
Η Αυτόνομη Παρέμβαση δεν μπορεί να απογαλακτιστεί από τη φιλο - Ε.Ε. φυσιογνωμία της, τις αυταπάτες για ένα νέο «κοινωνικό συμβόλαιο» και ένα «φιλολαϊκό ευρωπαϊκό σύμφωνο σταθερότητας». Γι’ αυτό δεν μπορεί να εκφράσει ένα κίνημα ρήξης με την επίθεση του κεφαλαίου, να υπερασπίσει τα εργατικά δικαιώματα, να ξεφύγει από τη συνδιαχείριση. Γι’ αυτό «συγκυβερνά» με ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ στη ΓΣΕΕ και πολλές μεγάλες ομοσπονδίες. Τo ΠΑΜΕ, όπως έχει δείξει και η 10ετής παρουσία του, δεν μπορεί να φέρει μια νέα πνοή στους ταξικούς αγώνες, να δημιουργήσει όρους υπέρβασης του αστικοποιημένου συνδικαλισμού, να ξεπεράσει τα όρια μιας στενής συσπείρωσης των παραταξιακών του δυνάμεων, να συνδεθεί με τα αυθεντικά γεγονότα της ταξικής πάλης. Αποφεύγει να οργανώσει τον άμεσο πολιτικό αγώνα για την ανατροπή των επιλογών του κεφαλαίου, στο όνομα μιας γενικής ζύμωσης και διαμαρτυρίας. Για αυτό οι πλειοψηφούσες δυνάμεις του στα σωματεία υπογράφουν τις ίδιες πάνω-κάτω συμβάσεις με την κατάπτυστη ΕΓΣΣΕ εργασιακής ειρήνης της ΓΣΕΕ, χωρίς κάποια ιδιαίτερη μάχη.
Εργάτες, Εργάτριες, Νέοι και Νέες
Στις συνθήκες αυτές είναι ώριμη η στρατηγική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, ως βασική προϋπόθεση μιας νικηφόρας ταξικής-αντικαπιταλιστικής απάντησης στην κρίση. Ενός αναγεννημένου, ταξικού εργατικού κινήματος, που θα ενώνει ειδικευμένους και ανειδίκευτους, Έλληνες και ξένους, σταθερά και ελαστικά εργαζόμενους και άνεργους. Για μια επανεξόρμηση των ιδεών της εργατικής χειραφέτησης και της κατάργησης της εκμετάλλευσης. Για μια νέα αγωνιστική ταξική ενότητα που θα έχει στον πυρήνα του τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες και δυνατότητες, την πάλη για ριζική βελτίωση και αλλαγή της θέσης των εργαζομένων, από σήμερα μέχρι και την κατάργηση του συστήματος της μισθωτής εκμετάλλευσης. Για στόχους πάλης που θα βρίσκονται σε ρήξη με την αντεργατική επίθεση, σε συνολική σύγκρουση με την εργοδοσία, την ΕΕ και τις κυβερνήσεις! Για προώθηση του οριζόντιου συντονισμού των εργατικών συλλογικοτήτων (σωματείων, συλλόγων, συνδέσμων και επιτροπών αγώνα) αλλά και πρωτοπόρων αγωνιστών, με όρους γενικών συνελεύσεων και εργατικής δημοκρατίας.
Το Νέο Αριστερό Ρεύμα και η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση, καλεί σε συστράτευση όλες τις πρωτοπόρες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις του αντικαπιταλιστικού-ανατρεπτικού αγώνα.
Για ένα κοινωνικό και πολιτικό κίνημα Εργατικής-Λαϊκής Αντιπολίτευσης, αντίστασης και ανατροπής της πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ-κεφαλαίου, που θα μπορεί να αποκρούει μέτρα, να σπάει καίριους κρίκους της αντεργατικής επίθεσης, να πετύχει υλικές κατακτήσεις υπέρ των εργαζομένων και να διαμορφώσει συνθήκες για μια συνολική αντεπίθεση του εργατικού κινήματος, για την επαναστατική ανατροπή της αστικής κυριαρχίας.
Για την ΑΛΛΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, της σύγχρονης κομμουνιστικής απελευθερωτικής προοπτικής. Που θα υπερασπίζεται τις κατακτήσεις του Οκτώβρη και των άλλων μεγάλων επαναστάσεων, όλες τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης, αλλά και θα αναζητά τολμηρά τις αιτίες για τις καταρρεύσεις των τελικά εκφυλισμένων-αντεργατικών καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Μια Αριστερά δυνατή και ενωτική, που θα συμβάλλει στην αγωνιστική συμπόρευση όλων των εργαζόμενων και της νεολαίας, θα οργανώνει την κοινή δράση! Μια Αριστερά πρωτοπόρα σε νικηφόρους αγώνες, που θα διατηρεί την πολιτική της αυτοτέλεια και δεν θα δορυφοροποιείται γύρω από το ρεφορμισμό! Μια Αριστερά της ΑΝΤΑΡΣΙΑΣ, μια Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή!
Όλοι μαζί στις ανεξάρτητες, πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις επιθεώρησης των δυνάμεων μιας νέας αγωνιστικής ταξικής ενότητας για την ανατροπή της αντεργατικής επίθεσης κυβέρνησης- κεφαλαίου- ΕΕ, για την ανίχνευση των δρόμων της σύγχρονης αναγέννησης του εργατικού κινήματος.
.
Νέο Αριστερό Ρεύμα, Απρίλης 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου