Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009

«Ξεμπρόστιασαν» τον Παναγόπουλο για τα stage

Σε δύσκολη θέση βρέθηκε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γιάννης Παναγόπουλος, στην εκπομπή «Κοινωνία Ώρα Mega», με τον Γιώργο Οικονομέα και τον Δημήτρη Καμπουράκη. Συνομιλώντας με συνταξιούχο stage, δεν απάντησε στην καταγγελία που του απηύθυνε ο πρώτος, ότι ο κ. Παναγόπουλος χρησιμοποίησε στη ΓΣΕΕ εργαζομένους για stage, για 30 ολόκληρους μήνες. Για άλλη μια φορά ωστόσο, σχολιάστηκε το ύφος του Γιάννη Παναγόπουλου, που παίρνοντας τη σκυτάλη από τον αναπληρωτή Υπουργό Εθνικής Άμυνας Πάνο Μπεγλίτη, συμπεριφέρθηκε σαν «κομματάρχης» του ΠΑΣΟΚ, και ουσιαστικά επέρριπτε ευθύνες στους συμβασιούχους, αφήνοντας να εννοηθεί ότι πληρώνουν το τίμημα της τοποθέτησής τους στο δημόσιο από την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Πηγή: http://www.parapolitika.gr/

Ποινη σε μαθητη γτ δεν σηκωθηκε στον εθνικο υμνο


Στις 27 οκτωβριου 2009, κατα την διαρκεια της σχολικης γιορτης του 17ου Λυκειου Αθηνων, τεσσερις μαθητες, δεχτηκαν αμεση λεκτικη επιθεση απο μια μεριδα καθηγητων, επειδη επελεξαν να μην σηκωθουν ορθιοι κατα τη διαρκεια
του εθνικου υμνου. Παρ ολα αυτα, δεν δωθηκε περαιτερω διασταση στο θεμα και ετσι νομιζαμε οτι εληξε εκει.

Σημερα ομως, πληροφορηθηκαμε πως ενας απο τους τεσσερις μαθητες γραφτηκε στο σχολικο ποινολογιο για επιπληξη, οπως ειπε χαρακτηριστικα ο διευθυντης του σχολειου. Ειμαστε ενημεροι σχετικα με το οτι η κινηση των τεσσαρων μαθητων αποτελει παραβιαση συμπρεριφορας σε εθνικα συμβολα, συμφωνα με το νομο, αλλα ηθικα ειναι απαραδεκτο!

Προς αλληλεγγυη στον συμμαθητη μας, αποφασιζουμε, το πρωινο της Δευτερας 2 Νοεμβριου ωρα 8:10, κατα την διαρκεια της προσευχης θα αναφερουμε το περιστατικο μπροστα στους μαθητες του σχολειου, ως ενδειξη διαμαρτυριας για ηθικους λογους.

Καλουμε ολους τους αλληλεγγυους συντροφους, να παρεβρεθουν εξω από το χωρο του σχολειου ως ενδειξη διαμαρτυριας.

Σχολειο να μορφωνει κι όχι να εξοντωνει και να κατακρινει την κάθε αυτονομη πρωτοβουλια!


http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1098512

Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009

«Κι αν λέγαμε ΝΑΙ;»

Πηγή: http://www.tvxs.gr/


«...πάλι στα ίδια θα ’μασταν». Ο Μάνος Χατζιδάκις Νέο παράθυρο, στις 28 Οκτωβρίου 1989, αναλύει αυτό που πιστεύει πως θα γινόταν, αν η Ελλάδα είχε πει «Ναι» στο ιταλικό τελεσίγραφο. Ένα απόσπασμα από την εκπομπή του στο Ρ/Σ Σκάι είκοσι χρόνια πριν. Απολαύστε τον.




«Ένα δυο χρόνια υπό συμμαχικήν επιστασίαν (θα ήμασταν)» λέει ο μεγάλος δημιουργός. «Mήπως δεν ήμασταν πέντε και δέκα χρόνια κάτω από αυτούς; Κι ύστερα συμμαχίες, συμφέροντα, αφού θα είχαν εγκατασταθεί οι κυβερνήσεις εκείνες του εξωτερικού που θα ’θελαν το ΟΧΙ εξαρχής. Μερικοί συνεργάτες των Γερμανών σε δίκες, κουρέματα γυναικών, όπως βάρβαρα συνέβησαν στην πολιτισμένη Γαλλία, κι ύστερα μες στη συμμαχία και τέλος στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Να, λοιπόν, γιατί τις εθνικές επετείους τις αντιμετωπίζω σαν ημέρα νεκρών. Άσε κι εκείνη τη μεταπολεμική ψευδαίσθηση που μας την καλλιεργούσαν και οι πρώτες μεταπολεμικές κυβερνήσεις μας, ότι ήμασταν οι πρωταγωνιστές του πολέμου, οι περιούσιοι των συμμάχων. Πιστεύαμε στο τέλος σαν τον Καραγκιόζη πως εμείς σκοτώσαμε τον κατηραμένον όφιν. Μεθύσαμε από δόξα, που μόνοι μας χαρίσαμε στους εαυτούς μας. Ώσπου ήρθε η πραγματικότητα, η μεγάλη καρπαζιά των μεγάλων φίλων. Μας τοποθέτησαν σ’ ένα τραπέζι που απουσιάζαμε και μας μοιράζανε κατά τα υψηλά συμφέροντά τους [...]».

To απόσπασμα μεταδόθηκε στην εκπομπή «Είκοσι χρόνια Σκάι» με τον Άρη Χατζηστεφάνου.

Ποιος ήταν ο Τζόζεφ Πούλιτζερ;


Ενενήντα οκτώ χρονια συμπληρώθηκαν χθες, από το 1911, όταν πέθανε ο Τζόζεφ Πούλιτζερ, ο Ουγροαμερικανός εκδότης που έγινε γνωστός για τη θέσπιση των δημοσιογραφικών και λογοτεχνικών βραβείων με το επώνυμό του. Ο Πούλιτζερ θεωρείται επίσης εκ των ιδρυτών της «κίτρινης δημοσιογραφίας».


Ο Τζόζεφ Πούλιτζερ γεννήθηκε στην Ουγγαρία το 1847. Από τα 17 του επιχείρησε να ενταχθεί στον Αυστριακό στρατό, στη Γαλλική Λεγεώνα των Ξένων και στο βρετανικό στρατό στην Ινδία διαδοχικά αλλά απορρίφθηκε λόγω εύθραυστης φυσικής κατάστασης αλλά και του νεαρού της ηλικίας του. Εν τέλει κατάφερε να τον δεχθούν στο Ιππικό Λίνκολν, στις ΗΠΑ, σε ηλικία 18 ετών.

Με τη λήξη του αμερικανικού Εμφυλίου, μετά από αρκετές δυσκολίες, ο Πούλιτζερ εγκαταστάθηκε στο Μιζούρι, όπου αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες στον αγώνα για την επιβίωση του. Η αγάπη του για το διάβασμα και η γενικότερη ευρυμάθειά του έκαναν τους φίλους του να τον αποκαλούν αστειευόμενοι Shakespeare.

Το 1867 έγινε Αμερικανός πολίτης και το 1868 η γερμανόφωνη εφημερίδα Westliche Post του πρόσφερε εργασία σε θέση δημοσιογράφου. Αφοσιώθηκε με πάθος στη νέα του εργασία, αναφέρεται ότι δούλευε 16 ώρες ημερησίως. Έγινε μέλος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και προτάθηκε ως υποψήφιος, λόγω έλλειψης άλλου, στο Πολιτειακό Νομοθετικό Σώμα του Μιζούρι το 1869. Η νίκη του ήταν εντυπωσιακή – αλλά τόσο ο ίδιος όσο και τα άλλα μέλη του κόμματος που τον πρότειναν είχαν παραβλέψει ότι ο νεαρός Πούλιτζερ ήταν μόλις 22 ετών και άρα νεότερος απ’οτι όριζε ο νόμος για τους υποψήφιους. Σύντομα όμως ο Πούλιτζερ εγκατέλειψε του ρεπουμπλικάνους και τάχθηκε με τους Δημοκρατικούς.

Το 1872 αγόρασε την εφημερίδα Post για 3.000 δολάρια, την οποία μεταπώλησε το 1878. Το 1979 αγόρασε την St. Louis Dispatch και την St. Louis Post για 2.700 δολάρια, συγχωνεύοντας τις δύο εφημερίδες για να δημιουργηθεί η St. Louis Post, η οποία παραμένει μέχρι σήμερα η καθημερινή εφημερίδα του St. Louis. Σύντομα ήταν ανταγωνιστής του γνωστού εκδότη Γουίλιαμ Χίρστ.

Το 1883 είναι πλέον εύπορος και εξαγοράζει για 346.000 δολάρια την New York World. Αποφάσισε να αλλάξει τη γραμμή της εφημερίδας, επικεντρώνοντας σε ανθρώπινες ιστορίες, σκάνδαλα και θέματα που προκαλούν αίσθηση. Προσέλαβε την διάσημη ερευνήτρια δημοσιογράφο Nellie Bly ενώ το εξαιρετικά δημοφιλές κόμικ The Yellow Kid του Richard F. Outcault έγινε το πρώτο έγχρωμο κόμικ σε εφημερίδα. Η κυκλοφορία της New York World υπό τον Πούλιτζερ, από 15.000 φύλλα, ανέβηκε στις 600.000 φύλλα.

Η υγεία του Πούλιτζερ έφθινε και σύντομα εγκατέλειψε την καθημερινή διαχείριση της εφημερίδας. Το 1895 ο αντίπαλός του Γουίλιαμ Χιρστ εξαγόρασε την εφημερίδα New York Journal, κάτι που προκάλεσε πόλεμο στο χώρο του ημερήσιου Τύπου. Ο ανταγωνισμός με τον Χιρστ, αλλά και η κάλυψη του Ισπανο-αμερικανικού πολέμου για την απελευθέρωση της Κούβας συνέδεσαν το όνομα του Πούλιτζερ με την «κίτρινη» δημοσιογραφία.

Το 1909, όταν η εφημερίδα του Πούλιτζερ αποκάλυψε την παράνομη πληρωμή 40 εκατ. δολαρίων από την αμερικανική κυβέρνηση προς την French Panama Canal Company, απαγγέλθηκαν κατηγορίες εναντίον του για λιβελογραφήματα κατά του Τ. Ρούσβελτ και του J. P. Morgan. Οι κατηγορίες απορρίφθηκαν στο δικαστήριο.

Το 1892 ο Πούλιτζερ είχε προσφέρει χρήματα στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια για να δημιουργήσει την πρώτη σχολή δημοσιογραφίας του κόσμου. Η διοίκηση του Πανεπιστημίου απέρριψε την πρόταση τότε, όμως με την αλλαγή προέδρου στο ίδρυμα, το 1902, η αντιμετώπιση προς την ιδέα του Πούλιτζερ άλλαξε. Ωστόσο, το όραμά του για μια σχολή δημοσιογραφίας υλοποιήθηκε μετά το θάνατό του το 1911.

Τα βραβεία Πούλιτζερ απονεμήθηκαν το 1917, όπως όριζε ο ίδιος στη διαθήκη του. Σήμερα θεωρούνται η ύψιστη διάκριση για την έντυπη δημοσιογραφία, ενώ σημαντικό θεωρείται και το ομώνυμο λογοτεχνικό βραβείο. Σύμφωνα με το κληροδότημα προβλέπονται οκτώ βραβεία που απονέμονται σε κατηγορίες που σχετίζονται με τη δημοσιογραφία, (καλύτερου ρεπορτάζ, άρθρου, γελοιογραφίας κ.ά.) καθώς και τέσσερα για τις τέχνες και τα γράμματα. Από το 1943 βραβείο Πούλιτζερ απονέμεται επίσης και για την καλύτερη μουσική σύνθεση.

Πηγή: Wikipedia.org, pulitzer.org

http://www.tvxs.gr/v24649

«Υποδοχή» με μακελειό


Πρόσωπο με πρόσωπο με την ανεξέλεγκτη βία, την απόλυτη έλλειψη ασφάλειας και την αστάθεια στην ευρύτερη περιοχή ήρθε χθες η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών, Χίλαρι Κλίντον, επισκεπτόμενη το Πακιστάν.

Λίγες ώρες μετά την άφιξή της σημειώθηκε επίθεση αυτοκτονίας στην πόλη Πεσαβάρ, με αποτέλεσμα από την τεράστια έκρηξη που προκλήθηκε να συγκλονιστεί όλη η πόλη και να χάσουν τη ζωή τους πάνω από 95 άτομα, ανάμεσά τους 12 γυναίκες και πολλά παιδιά, και δεκάδες άλλοι να τραυματιστούν.

Πάνω-κάτω την ίδια ώρα, στο γειτονικό και εξίσου ασταθές και ανεξέλεγκτο Αφγανιστάν ομάδα Ταλιμπάν εισέβαλε σε ξενώνα του ΟΗΕ και άνοιξε πυρ.

Πάνω από έξι υπάλληλοι των Ηνωμένων Εθνών, δύο αστυνομικοί και ένας πολίτης έχασαν τη ζωή τους από την ανταλλαγή πυρών που ακολούθησε. Την ευθύνη για την επίθεση ανέλαβαν οι Ταλιμπάν, υποστηρίζοντας πως αποτελεί «το πρώτο στάδιο» μιας εκστρατείας που αποσκοπεί να αποσταθεροποιήσει τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στις 7 Νοεμβρίου.

Η Χίλαρι Κλίντον μπορεί να έφτασε στο Πακιστάν για να εκφράσει την απόλυτη στήριξη της Ουάσιγκτον στη μεγάλη επιχείρηση καταστολής των ένοπλων ισλαμιστών από την πακιστανική κυβέρνηση, ωστόσο η χθεσινή της εμπειρία σαφώς δείχνει πως η αμερικανική πολιτική έναντι της Αλ Κάιντα, των Ταλιμπάν και των συνεργατών τους, δεν έχει αποτελέσματα.

Εξάλλου, μια σειρά πολύνεκρων επιθέσεων έχουν συγκλονίσει τη χώρα κι έχουν προκαλέσει τον θάνατο 300 και πλέον ανθρώπων από τη στιγμή που 30.000 Πακιστανοί στρατιώτες εξαπέλυσαν την επίθεση μεγάλης κλίμακας εναντίον των ισλαμιστών εξτρεμιστών στην ορεινή περιοχή του νότιου Ουαζιριστάν, κοντά στη μεθόριο με το Αφγανιστάν, εδώ και τρεις εβδομάδες.

Μέχρι αργά χθες το βράδυ κανείς δεν είχε αναλάβει την ευθύνη για την επίθεση, ωστόσο η πακιστανική αστυνομία κατηγόρησε άμεσα τους Ταλιμπάν οι οποίοι είχαν εμπλακεί και στις προηγούμενες επιθέσεις καθώς αξιώνουν ο στρατός να σταματήσει την επιχείρηση. Διαφορετικά, προειδοποιούν, θα πολλαπλασιάσουν τις επιθέσεις.

Αντίθετα, στο γειτονικό Αφγανιστάν οι Ταλιμπάν έσπευσαν να αναλάβουν την ευθύνη για την επίθεση, έχοντας προειδοποιήσει με λουτρό αίματος εν όψει του δεύτερου γύρου των εκλογών, στις οποίες θα αναμετρηθούν οι απερχόμενος πρόεδρος Χαμίντ Καρζάι και ο πρώην υπουργός του επί των Εξωτερικών, Αμπντάλα Αμπντάλα. Ο Καρζάι, ο οποίος καθυστέρησε όσο περισσότερο μπορούσε τη διεξαγωγή δεύτερου γύρου, χθες έκανε λόγο για «απάνθρωπη» επίθεση και έδωσε εντολή για αυξημένα μέτρα ασφαλείας στα κτίρια των διεθνών οργανισμών στην Καμπούλ.

Με δεδομένη τη «διαταραχή» των σχέσεων του Καρζάι με την Ουάσιγκτον τους τελευταίους μήνες, δεν εξέπληξε πάντως η χθεσινή δημοσίευση των «Νew York Τimes» ότι ο αδελφός του απερχόμενου προέδρου ήταν στο μισθολόγιο της CIA επί οκτώ χρόνια για «διάφορες υπηρεσίες», ανάμεσά τους η στρατολόγηση παραστρατιωτικών ομάδων στην Κανταχάρ. Ο Αχμέντ Ουαλί Καρζάι, πέραν των άλλων, κατηγορείται ως «πανίσχυρος άρχοντας των ναρκωτικών»...

http://diktiospartakos.blogspot.com/2009/10/blog-post_1710.html

Ο «φόρος αίματος» των ξένων


Την πλέον αιματοβαμμένη εβδομάδα -και μήνα- του πλέον βίαιου χρόνου του οκταετούς πολέμου εναντίον των Ταλιμπάν ζουν οι Δυτικοί ξένοι στο Αφγανιστάν, εννέα μέρες πριν από τις επαναληπτικές προεδρικές εκλογές της 7ης Νοεμβρίου.

Οι φονικές επιθέσεις των Ταλιμπάν, που διακηρύσσουν πως «όποιος εμπλέκεται στη διαδικασία των εκλογών είναι στόχος», βρίσκονται σε πλήρη κλιμάκωση, είναι επιχειρησιακά αποτελεσματικότερες και δεν πλήττουν πλέον μόνο όσους φορούν στολή. Στρέφονται και εναντίον του ΟΗΕ.

Ξημερώματα, χθες, στην Καμπούλ, λες και έγινε σεισμός με επίκεντρο την αριστοκρατική και ισχυρά φυλασσόμενη συνοικία Σαχρ Ε Νάου: Τρεις κομάντος αυτοκτονίας των Ταλιμπάν, μεταμφιεσμένοι σε αστυνομικούς, μπαίνουν μέσα σε ξενώνα-κατάλυμα μελών της αποστολής των Ηνωμένων Εθνών, ανοίγουν πυρ και ανατινάζουν τα εκρηκτικά με τα οποία ήταν ζωσμένοι. Δώδεκα νεκροί ο απολογισμός -έξι υπάλληλοι του ΟΗΕ και έξι Αφγανοί, δύο άνδρες της ασφάλειας, ένας πολίτης και οι τρεις Ταλιμπάν- και εννέα τραυματίες, όλοι Δυτικοί. Σχεδόν ταυτόχρονα, όχι μακριά, ρουκέτες χτύπησαν τον περίβολο του προεδρικού μεγάρου και τοίχο ενός διπλανού ξενοδοχείου. «Ηταν η πρώτη επίθεση», διακήρυξε ο Ζαμπιουλά Μουτζαχίντ, εκπρόσωπος των Ταλιμπάν, αναφερόμενος στη «φάτουα» που εξέδωσαν προ τετραημέρου απειλώντας κάθε εργαζόμενο για τις εκλογές.

Μήνας απωλειών

Οκτώ Αμερικανοί στρατιώτες νεκροί την Τρίτη και άλλοι 14 τη Δευτέρα ανεβάζουν στους 55 τις απώλειες των ΗΠΑ μέσα στο μήνα στο Αφγανιστάν, όπου τη χρονιά αυτή υπολογίζεται πως περίπου 200 άμαχοι σκοτώνονται από διάφορες αιτίες μηνιαίως. Υπολογισμοί του ΝΑΤΟ φέρουν την αναλογία των συμμαχικών στρατευμάτων με τη δύναμη των ανταρτών Ταλιμπάν στο 12 προς 1.

Ανταρτοπόλεμος

Τουλάχιστον 104.000 στρατιωτικούς (68.000 Αμερικανοί) αριθμεί η δύναμη της ISAF συνεργαζόμενη με περίπου 200.000 (κακοεκπαιδευμένους) Αφγανούς στρατιωτικούς και αστυνομικούς, έναντι περίπου 25.000 μαχητών Ταλιμπάν: αριθμός που αυξομειώνεται, καθώς πολλοί μπαινοβγαίνουν στο Πακιστάν. Αλλά, όπως πριν οι Ρώσοι, οι Αμερικανο-ΝΑΤΟϊκοί έχουν τα συνήθη προβλήματα ενός τακτικού στρατού που αντιμετωπίζει ανταρτοπόλεμο σε δύσκολες εδαφικές συνθήκες. Και αυτό παγίως προβληματίζει και τους στρατηγούς στην έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, όπου μερίδα τους αμφισβητεί τη χρησιμότητα της αποστολής επιπλέον 40.000 Αμερικανών στρατιωτών.

(Πηγές: Associated Press, Rewters, ΑΠΕ, The Times)

http://diktiospartakos.blogspot.com/2009/10/blog-post_73.html

ΚΑΙ ΝΕΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ.ΚΑΛΑ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ Ο ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ.


Σε ηλεκτροφόρα καλώδια της ΔΕΗ, έπεσε γεωργικός ελκυστήρας, στον Εβρο, με αποτέλεσμα ο χειριστής να πάθει ηλεκτροπληξία και να μεταφερθεί στο νοσοκομείο, όπου και νοσηλεύεται εκτός κινδύνου.
Το περιστατικό έγινε το πρωί στην Τραϊανούπολη, κατα τη διάρκεια συλλογής βαμβακιού. Στο τρακτέρ επέβαινε ένας ακόμη αγρότης πρόλαβε και πήδησε από το όχημα και διασώθηκε. Λόγω του περιστατικού υπήρξαν ολιγόωρες διακοπές ρεύματος στις περιοχές Δωρικού, Νίψας και Αετοχωρίου.

http://prezatv.blogspot.com/2009/10/blog-post_2167.html

Στο νοσοκομείο ο ένας από τους απεργούς πείνας


Σήμερα, στις 7:20 το βράδυ, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο ο ένας από τους απεργούς πείνας, καθώς ήταν σε άσχημη κατάσταση, είχε πόνους στα νεφρά, έκανε εμετό αίμα και ουρούσε αίμα. Το ασθενοφόρο ήρθε και τον πήρε από τα Προπύλαια και τον μετέφερε στο εφημερεύον νοσοκομείο, όπου του παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες και οι γιατροί του έδωσαν κάποια φάρμακα. Αργά το βράδυ, ο Ιρανός πολιτικός πρόσφυγας επέστρεψε στα Προπύλαια και θα συνεχίσει ακάθεκτος την απεργία πείνας μέχρι την ικανοποίηση των αιτημάτων τους, όπως ο ίδιος αποφάσισε.

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1098213

Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

Δεκαήμερη φυλάκιση για τον Δ. Παρσάνογλου


Ένοχος κατά πλειοψηφία κρίθηκε ο Δημήτρης Παρσάνογλου, ο οποίος είχε συλληφθεί επειδή διαμαρτυρήθηκε για τον ξυλοδαρμό μετανάστη από αστυνομικούς. Στον κ. Παρσάνογλου επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 10 ημερών, κάτι που δεν τον ικανοποιεί, διότι, όπως δηλώνει ο ίδιος στο tvxs, δεν διέπραξε αδίκημα, αλλά εκτέλεσε μια υποχρέωσή του ως πολίτης.
Ο εισαγγελέας πρότεινε την επιβολή φυλάκισης 10 ημερών λόγω έντιμου πρότερου βίου και «επειδή οι μάρτυρες υπεράσπισης που κλήθηκαν στη δίκη μίλησαν για την ενασχόληση του ίδιου με τα κοινωνικά και μεταναστευτικά ζητήματα και προσκομίστηκαν και έγγραφα με δελτία Τύπου, ανακοινώσεις υποστήριξης προς το πρόσωπό του από την Ελλάδα και το εξωτερικό». Ο κ. Παρσάνογλου κρίθηκε ένοχος κατά πλειοψηφία, καθώς η μία δικαστής τον έκρινε αθώο. Στην απόφαση ασκήθηκε έφεση.

Σχετικά με το Νιγηριανό μετανάστη, ο εισαγγελέας πρότεινε ποινή 4 και 6 μηνών φυλάκισης για την κατηγορία της εξύβρισης και μετατροπή της κατηγορίας της αντίστασης σε απείθεια.

«Στην απολογία μου, το επιχείρημα ήταν ότι δεν έπραξα κάποιο αδίκημα, δεν νιώθω ότι διέπραξα, αλλά εκτέλεσα μια υποχρέωσή μου ως πολίτης εφόσον βρέθηκα μπροστά σε μια σκηνή αναίτιας βίας. Ακόμα και το γεγονός ότι η ποινή που προτάθηκε ήταν πολύ χαμηλή, δεν μας ικανοποιεί. Δεν θεωρούμε ότι είμαστε ένοχοι για κάτι», τονίζει ο κ. Παρσάνογλου.

Το συμβάν που οδήγησε στο κρατητήριο τον κ. Δημήτρη Παρσάνογλου και τον Αφρικανό μετανάστη έλαβε χώρα το Σάββατο 17/10 στις 7 και μισή το απόγευμα, στη συμβολή των οδών Πανεπιστημίου και Θεμιστοκλέους, στην Ομόνοια. Ένας άντρας, ντυμένος με πολιτικά ήρθε σε συμπλοκή με έναν Αφρικανό μετανάστη παρουσία αρκετού κόσμου που αντιλήφθηκε το συμβάν. Στη συνέχεια δύο ένστολοι ακινητοποίησαν το μετανάστη, χτυπώντας τον και ρίχνοντάς τον στο έδαφος. Ο κ. Παρσάνογλου περνούσε από το σημείο, όταν υπέπεσε στην αντίληψή του το τι διαδραματιζόταν. Ο ίδιος παρενέβη, ζητώντας από τους αστυνομικούς να σταματήσουν να χτυπούν το μετανάστη αφού τον είχαν ήδη ακινητοποιήσει. Το αποτέλεσμα ήταν οι δύο αστυνομικοί να συλλάβουν και τον ίδιο για εξύβριση και αντίσταση κατά της αρχής, παρότι ο ίδιος ανέφερε επανειλημμένα ότι δεν έχει την πρόθεση να φέρει αντίσταση.

Σημειώνεται ότι ο κ. Δημήτρης Παρσάνογλου είναι καθηγητής κοινωνιολόγος, σε θέματα μετανάστευσης, ερευνητής του Παντείου, ενώ έχει πραγματοποιήσει αρκετές μελέτες για το Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής.

Διεθνής συλλογή υπογραφών για την αθώωση του κ. Παρσάνογλου

Η παραπάνω υπόθεση απασχόλησε και τα διεθνή μέσα, ενώ υπήρξε και διεθνής κινητοποίηση για την αθώωσή του. Μάλιστα, έχει οργανωθεί διεθνής υπογραφή συλλογών για τον ίδιο σκοπό. Με τη σχετική αίτηση, οι υπογράφοντες ζητούν από την ελληνική κυβέρνηση «να σταματήσει τη βία κατά των μεταναστών και των ακτιβιστών, να σταματήσουν οι επιχειρήσεις σκούπα και οι αυθαίρετες απελάσεις μεταναστών, καθώς και οι αυθαίρετες συλλήψεις και φυλακίσεις ακτιβιστών όλων των εθνικοτήτων». Μέχρι στιγμής, συνολικά 617 άτομα έχουν υπογράψει την αίτηση.


http://www.tvxs.gr/v24645

ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΠΕΡΝΟΥΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ «ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ»

Από «ανεκδοτολογικό δόγμα» σε «ανεκδοτολογικό δόγμα» – ΠΑΣΟΚ και ΝΔ κόβουν και ράβουν την πολιτική της πιο βάρβαρης εκμετάλλευσης

Ο «επιφανής συνταγματολόγος», και υπουργός εθνικής άμυνας πλέον, Ευ. Βενιζέλος μας ενημερώνει από το βήμα της Βουλής πως
«ο κάθε νέος που καλείται να υπηρετήσει την πατρίδα θα είναι βέβαιος ότι εισέρχεται σε ένα χώρο δίκαιο, ορθολογικό, πολιτισμένο». Μας ενημερώνει ότι (αφού τέλειωσαν «οι μέρες της δεξιάς», στις μέρες «του σοσιαλισμού της πράσινης ανάπτυξης») «το ανεκδοτολογικό δόγμα πως «εκεί που αρχίζει ο στρατός, τελειώνει η λογική» παύει να ισχύει».
Δε θα αναρωτηθούμε, προς το παρόν, με ποιο τρόπο θα πάψει να ισχύει το «παράλογο» δόγμα «εκεί που αρχίζει ο στρατός, τελειώνει η λογική». Θα του θυμίσουμε μόνο πως το δόγμα αυτό ήταν, και είναι, ο φερετζές για μια σειρά «λογικών» δογμάτων επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, όπως οι αποστολές εκτός συνόρων (που θεσμοθέτησε το κόμμα του, απογείωσε η ΝΔ και αναβαθμίζει ο ίδιος), ο προσανατολισμός στον «εσωτερικό εχθρό», το κυνήγι των μεταναστών, η λυσσαλέα συμμετοχή σε ΝΑΤΟ και ευρωστρατό, το πανηγύρι των εξοπλισμών (για να βγάζουν κέρδη επιχειρηματίες όπως ο κος Κόκκαλης, που προεκλογικά συνέτρωγε με τον «γκουρού της «πράσινης ανάπτυξης» Γ. Παπανδρέου), η απλήρωτη εκμετάλλευση των φαντάρων στο όνομα της «κοινωνικής προσφοράς».
Θα του θυμίσουμε πως ο προκάτοχος του, κος Μεϊμαράκης, αναγκαζόταν να απαντήσει στην Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων λέγοντας πως «οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας είναι προσανατολισμένες στον ανθρώπινο παράγοντα». Τέτοιο προσανατολισμό στον ανθρώπινο παράγοντα δείχνει ότι θα ακολουθήσει και ο κος Βενιζέλος, υιοθετώντας στις εξαγγελίες του, μέχρι τελευταίας, όλες τις επιλογές των προηγούμενων κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στις ένοπλες δυνάμεις. Είναι αυτές οι επιλογές, που μετέτρεψαν και μετατρέπουν τα στρατόπεδα σε νεκροταφεία φαντάρων και στελεχών, σε χώρους βάναυσης εκμετάλλευσης, σε έρημο εξαθλιωμένου ανθρώπινου δυναμικού που θερίζεται από ατυχήματα, εξάντληση, κοινωνικά, οργανικά και ψυχολογικά προβλήματα.
Είναι οι επιλογές που δίνουν το βάρος στην «αξιοπρέπεια της χώρας», εννοώντας «ανθρωπιστικές εκστρατείες», υπέρογκα χρηματικά ποσά για να εκπαιδεύονται και να εξοπλίζονται ταγματασφαλίτες σε Ιράκ και Αφγανιστάν, δυσβάσταχτα εξοπλιστικά πακέτα στα πλαίσια «της διπλωματίας των εξοπλισμών», την ώρα που τσακίζεται η αξιοπρέπεια και η υγεία των φαντάρων σε στρατόπεδα που δεν υπάρχει ούτε καν πόσιμο νερό!
Ο κος Βενιζέλος υπόσχεται πως θα είναι η «θητεία για όλους μια δημιουργική εμπειρία, μία ευκαιρία απόκτησης νέων προσόντων και δεξιοτήτων, μία ευκαιρία ολοκλήρωσης σπουδών, μια ευκαιρία επιμόρφωσης και κατάρτισης, επίσημα πιστοποιημένης». Κοιτάζει σοβαρά στα μάτια τους Έλληνες φορολογούμενους, εργαζόμενους των 700 ευρώ, και ανέργους, λέγοντας πως «οι Ένοπλες Δυνάμεις καθίστανται αμέσως ένας χώρος υποδειγματικής εφαρμογής των αρχών και της φιλοσοφίας της πράσινης ανάπτυξης. Αυτό αφορά τις ενεργειακές ανάγκες και τη διαχείριση των απορριμμάτων αλλά και την ίδια την κατασκευή και την λειτουργία των στρατοπέδων και των κτιριακών υποδομών των Ενόπλων Δυνάμεων».
Το ίδιο μπορούν να πουν και οι φαντάροι από το 80 ΤΥΠΕΘ (Τάγμα Υποστήριξης Εθνοφυλακής) στην Κω, που ζουν και αναπνέουν όλο τον «αέρα της αλλαγής της πράσινης ανάπτυξης». Τα προβλήματά τους (έλλειψη πόσιμου νερού, αυθαιρεσίες των ανωτέρων, άθλιες εγκαταστάσεις και βόθροι που ξεχειλίζουν, εξοντωτικό «επίσημα πιστοποιημένο» πρόγραμμα εκπαίδευσης και υπηρεσιών, έλλειψη ζεστού νερού κλπ) δεν αποτελούν εικόνα ενός στρατού κυρίαρχου κράτους, που έχει κάνει από καιρό τις δολοφονικές επιλογές του για «εχθρούς και φίλους», και τις επιβεβαιώνει κάθε φορά μέσα από λεκτικές ακροβασίες και συνεπείς επιλογές του Βενιζέλου, του Μεϊμαράκη, του Παπαντωνίου, των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και των στρατιωτικών επιτελείων τους;
Εμείς απλά θα δώσουμε το λόγο στους φαντάρους του 80 ΤΥΠΕΘ και το γράμμα τους. Θα ενημερώσουμε τον κο Βενιζέλο και τους επιτελείς του πως δεν είναι το μόνο. Είναι ο πιο σαφής (και δυστυχώς δραματικός) τρόπος για να καταλάβουμε πως, όσο περισσότερο λιβανίζουν τις λέξεις «αξιοπρέπεια», «σεβασμός στο φαντάρο», «ανθρώπινες συνθήκες», τόσο χειρότερο και πιο βάρβαρο είναι το μέλλον που μας ετοιμάζουν και το παρόν που μας επιβάλλουν.

Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από το ΠΑΣΟΚ και το Βενιζέλο, παραπάνω από τις άθλιες συνθήκες που μας προσέφεραν η ΝΔ και ο Μεϊμαράκης.
Δεν πρόκειται να κάνουμε καμιά υπομονή 100 ημέρων (ούτε καν 100 λεπτών)
Να βελτιωθούν άμεσα οι συνθήκες διαβίωσης των στρατευμένων.
Απαιτούμε ίσες Συνθήκες Στράτευσης για όλους, Σεβασμό των Δικαιωμάτων του Φαντάρου-Πολίτη με Στολή και άμεση αναγνώριση του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ.
Μείωση της θητείας και μέγιστη 3μηνη παραμονή στη Παραμεθόριο, για μνα ακολουθήσει μετάθεση στον τόπο καταγωγής των φαντάρων.
Αύξηση του μισθού των Φαντάρων στο ύψος του Βασικού Μισθού και κατοχύρωση ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
Καλούμε τους φαντάρους και τους ΕΠΟΠ να δημοσιοποιήσουν τα προβλήματα και τις αυθαιρεσίες, να αρνηθούν να γίνουν άλλοθι «κοινωνικής πολιτικής», την ώρα που βιώνουν τη λογική του αναλώσιμου

ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ
ΚΙΝΗΜΑ ΜΑΖΙΚΟ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ

http://diktiospartakos.blogspot.com/2009/10/80.html

ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΤΟΥ 80ου ΤΥΠΕΘ ΚΩΣ ΑΠΟ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ


«ΓΡΑΜΜΑ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΑΠΟ ΤΟ 80ο ΤΥΠΕΘ ΚΩΣ.

Άλλο ένα σύγχρονο στρατόπεδο συγκέντρωσης, που κατ' ευφημισμό ονομάζεται στρατιωτική μονάδα. Ένα κολαστήριο για τους φαντάρους που υπηρετούν σε αυτό. Τα προβλήματα μας αναρίθμητα και οι έγνοιες των διοικούντων μόνο για την βιτρίνα, για να χαϊδεύουν τα αυτιά και τα μάτια των ανωτέρων τους, που έρχονται για επιθεώρηση.
Ξεχειλισμένοι βόθροι που εκτονώνονται και αποτελούν μόνιμη εστία μολύνσεως, καθώς βρίσκονται δίπλα στους θαλάμους των στρατιωτών και αποτελούν το καλύτερο οικοσύστημα για τα κουνούπια, μόνιμος πονοκέφαλος τα μολυσμένα τσιμπήματά τους για τους φαντάρους. Παρόλο που η μονάδα διαθέτει κατάλληλο βυτίο εκκενώσεως, αυτό χρησιμοποιείται σπάνια και μόνο όταν πλέον τα λύματα υπερχειλίσουν και η κατάσταση γίνει δραματική.
Σε άσχημη κατάσταση βρίσκονται και οι τουαλέτες των στρατιωτών, στις οποίες συνήθως δεν λειτουργούν τα καζανάκια, το ζεστό νερό σπανίζει, και η ανύπαρκτη καθαριότητα λόγω του πιεστικού προγράμματος που δεν επιτρέπει το σωστό καθαρισμό τους γιατί οι φαντάροι πρέπει να τρέχουν για άσχετες εργασίες.
Η έλλειψη πόσιμου νερού παρουσιάζεται και σε αυτό το στρατόπεδο. Αναγκαζόμαστε να προμηθευόμαστε μόνοι μας από το ΚΨΜ, όταν αυτό λειτουργεί, πληρώνοντας το από τον πλουσιοπάροχο μισθό των 8,62 ευρώ το μήνα!
Το πρόγραμμα βαρύ, κάτω από την διοίκηση του αντισυνταγματάρχη Καραμούτσου, που προσπαθεί να μεταβάλλει ένα τάγμα υποστηρίξεως σε μάχιμη μονάδα της πρώτης γραμμής, παραγνωρίζοντας το ρόλο και τις πραγματικές αρμοδιότητες του στρατοπέδου. Οι λιγοστοί φαντάροι απασχολημένοι με τα πόστα μας, τις υπηρεσίες και την συνεχιζόμενη εκπαίδευση βρισκόμαστε στα σωματικά και ψυχικά όρια μας.
Παράδειγμα οι πρόσφατες ασκήσεις, οπού παρόλο τον μικρό αριθμό των στρατευμένων, λόγω μη επαρκούς επάνδρωσης, καλούμασταν να ανταπεξέλθουμε στις ανάγκες της μονάδας αλλά και σε μια σειρά ασκήσεων πεζικού, ξένων προς το χαρακτήρα της μονάδας.
Αλήθεια κ Καραμούτσο, τι κάνετε τόσες ώρες στο γραφείο σας κάθε μέρα μέχρι το απόγευμα; Τα προβλήματα των φαντάρων δεν τα γνωρίζετε; Εκτός από τις δικές σας παράλογες απαιτήσεις δεν ξέρετε τι άλλα βασανίζουν τους στρατιώτες σας; Για τους κοριούς, που από το καλοκαίρι ταλαιπωρούν όλους τους λόχους, δεν γνωρίζετε; Για το εξοντωτικό πρόγραμμα που έχετε επιβάλει στη μονάδα για στελέχη και στρατιώτες, οδηγώντας τους στη σωματική εξόντωση και την παράνοια;
Τελευταίο θύμα σας οι άδειες. Η ύστατη λύση για την ξεκούραση των φαντάρων. Παρ' όλη τη σκληρή εργασία δεν τους χαρίζετε ούτε μια μέρα τιμητική. Αντίθετα πετσοκόψατε όλες τις άδειες.
Βέβαια εσείς ενδιαφέρεστε για το «φαίνεσθε». Η λαχτάρα σας για άνοδο στην ιεραρχία σας ωθεί να κάνετε επικίνδυνες εφόδους στις σκοπιές, χρησιμοποιώντας παράνομες μεθόδους που θέτουν σε κίνδυνο την σωματική ακεραιότητα και το μέλλον όλων. Αλήθεια έχετε αναλογιστεί τι θα μπορούσε να συμβεί, αν κάποιος φαντάρος αιφνιδιάζονταν και έχανε τον έλεγχο όταν πετάτε πασχαλιάτικες κροτίδες στους σκοπούς, για να μετρήσετε την εγρήγορσή τους.
Αποτέλεσμα της διοίκησης που ασκεί ο εν λόγω διοικητής είναι και τα τρία ατυχήματα σε φυλάκιο λόγω του εξαντλητικού προγράμματος που επιχειρήθηκε να συγκαλυφθούν.
Και οι στρατιώτες δύο ταχυτήτων; Μήπως πρέπει να έχουν όλοι βύσμα για να επιβιώσουν στο στρατόπεδό σας; Κάποιοι κάνουν, όπως λένε, «ζωάρα» ενώ όλοι οι υπόλοιποι υποφέρουν. Σε λίγο που οι αναβολές θα σας χτυπούνε την πόρτα η μία μετά την άλλη τι θα κάνετε; Θα τις «τρενάρετε» και αυτές για να δείχνει το άδειο στρατόπεδο, γεμάτο; Αφουγκραστήκατε ποτέ τα προβλήματα στρατιωτών και στελεχών ή σας ενδιαφέρει μονό η δική σας προσωπική ανέλιξη; Αναρωτηθήκατε γιατί όλοι προσπαθούν να φύγουν από το κολαστήριο που έχετε φτιάξει; Ακόμα και ο «σκληροτράχηλος» σαδιστής υποδιοικητής μπροστά σας φαίνεται φιλάνθρωπος.
Ίσως λογικευτείτε όταν κάποιος πετάξει τα νεανικά του χρόνια κάποιο βράδυ σε κάποια σκοπιά. Απευχόμαστε κάτι τέτοιο αν και δεν το θεωρούμε διόλου απίθανο.
Θα κάνουμε τα πάντα όμως για να το αποτρέψουμε.
Καλούμε την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του ΓΕΣ να πάρει άμεσα μέτρα.
Σκλάβοι - Στρατιώτες από το 80 ΤΥΠΕΘ»

http://diktiospartakos.blogspot.com/2009/10/80.html

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών η αγωνίστρια Έλλη Παππά

Το ΝΑΡ εκφράζει τα συλλυπητήριά του στους οικείους της και δηλώνει ότι η Έλλη Παππά θα εμπνέει πάντα τους αγώνες για την κομμουνιστική επαναθεμελίωση και την κοινωνική απελευθέρωση.

Η Έλλη Παππά που γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1920, ήταν δημοσιογράφος, συγγραφέας και μαχήτρια της Αριστεράς. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στον Πειραιά. Φοίτησε στη φιλοσοφική και στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές της, λόγω της Κατοχής, ενώ παράλληλα εργαζόταν ως δημοσιογράφος. Εντάχθηκε στο ΕΑΜ και το ΚΚΕ και εργάστηκε στην παράνομη έκδοση του «Ριζοσπάστη» μέχρι το 1949, οπότε άρχισε η συνεργασία της με τον Νίκο Πλουμπίδη και από τον Ιούνιο του 1950 με τον Νίκο Μπελογιάννη, ο οποίος έγινε και σύντροφος της ζωής της.

Η Έλλη Παππά και ο Νίκος Μπελογιάννης συνελήφθησαν μαζί με άλλα στελέχη του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ τον Δεκέμβρη του 1950 και παρέμειναν σε απομόνωση έως την πρώτη δίκη τους (Νοέμβριος 1951). Στη φυλακή γεννήθηκε ο γιος τους Νίκος (Αύγουστος 1951). Ακολούθησε η δεύτερη δίκη, τον Φεβρουάριο του 1952, οπότε και το ζευγάρι μαζί με τους άλλους κατηγορούμενους της δίκης καταδικάστηκαν σε θάνατο. Ο Μπελογιάννης και οι άλλοι σύντροφοί του εκτελέστηκαν. Η ποινή της Έλλης Παππά δεν εκτελέστηκε λόγω του βρέφους που μόλις είχε γεννήσει, όμως η ίδια ζήτησε από το στρατοδικείο να την εκτελέσουν και να μην ισχύσουν τα ελαφρυντικά. Αποφυλακίστηκε την πρωτοχρονιά του 1964. Εργάστηκε στην ΕΔΑ και από το 1965 ήταν αρθρογράφος και μέλος της συντακτικής επιτροπής της αριστερής εφημερίδας «Δημοκρατική Αλλαγή». Με το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 συνελήφθη και εξορίστηκε στη Γυάρο, απ’ όπου αποφυλακίστηκε τον Ιούλιο του 1968, λόγω σοβαρής ασθένειας.

Μετά τη μεταπολίτευση εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά, ενώ συνέγραψε μια σειρά πολιτικά βιβλία και μελέτες για τον μαρξισμό, την ιστορία και τη φιλοσοφία.

Η πολιτική κηδεία της Έλλης Παππά θα γίνει το Σάββατο στις 10:30 στο Γ' Νεκροταφείο, και θα ταφεί δίπλα στον σύντροφο της ζωής της Νίκο Μπελογιάννη.

Πηγή: http://www.narnet.gr/

Έργα της Έλλης Παππά:

Το Ημερολόγιο ενός φυλακισμένου, Μυθιστόρημα. «Πολιτικές και λογοτεχνικές Εκδόσεις», Βουκουρέστι 1961

Δουλειά της Φυλακής, Διηγήματα, Ποιήματα. «Διάλογος»,1979
Ο Πλάτωνας στην εποχή μας, Μελέτη. «Κέδρος», 1981.Δεύτερη έκδοση «Εκδόσεις τους Εικοστού Πρώτου», 1997.

Οι αρχαίοι έλληνες συγγραφείς στο «Κεφάλαιο» του Μαρξ, Μελέτη. «Σύγχρονη Εποχή», 1983, Δεύτερη έκδοση, 1984.

Σωθήτω η Δημοτική, Μικρή μελέτη. Εκδόσεις «Οδηγητής», 1984.

Σπουδή στο θέμα της Ελευθερίας – Η έννοια της ελευθερίας στον Προσωκρατικό Υλισμό, Μελέτη. «Εκδόσεις Φιλιππότη», 1985.

Σελίδες από τον τύπο της Αντίστασης, Μαρτυρία, «Εκδόσεις Φιλιππότη», 1985.

Νίκος Κιτσίκης-ο επιστήμονας, ο άνθρωπος, ο πολιτικός, Αφιέρωμα, «Εκδόσεις Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος», 1986.

Μύθος και ιδεολογία στη Ρωσική Επανάσταση-Οδοιπορικό από το ρωσικό αγροτικό λαϊκισμό στο λαϊκισμό του Στάλιν, Μελέτη. «Εκδόσεις Εστίας», 1990.

Ο Λένιν χωρίς λογοκρισία και εκτός Μαυσωλείου, Μελέτη, 1991.

Κομμούνα του 1871: επανάσταση του 21ου αιώνα;, Μελέτη. «Εκδόσεις Δελφίνι»,1992.

(΄Ελλη Χιούμαν) Βίος και έργα της Γάτας της σοφής, Αυθεντική Βιογραφία μιας έγκλειστης μαύρης και σοφής γάτας. «Εκδόσεις Οδυσσέας», 1994. Τρεις εκδόσεις

Μακιαβέλλι ή Μαρξ;, Μελέτη. Εκδόσεις «ΑΓΡΑ», 2005.

Αποχαιρετισμός στον αιώνα μου, Μελέτη. Εκδόσεις «Κέδρος», 2005.

Απόπειρα δωροδοκίας του 17χρονου θύματος της Παγανής από αστυνομικούς


Τρεις αυτόπτες μάρτυρες του ξυλοδαρμού που δέχθηκε ο 17χρονος Παλαιστίνιος από αστυνομικούς στο Κέντρο Κράτησης Μεταναστών της Παγανής, και ο διερμηνέας του θύματος καταγγέλλουν στο TVXS τις απειλές που δέχονται από τις αρχές προκειμένου να σιωπήσουν για το περιστατικό. Σύμφωνα με τον διερμηνέα, αστυνομικοί προσέφεραν στο θύμα 350 ευρώ για να εξαγοράσουν τη σιωπή του.
Ο διερμηνέας του 17χρονου, Χαμίντ, δηλώνει ότι επικοινώνησε σήμερα, Δευτέρα, με το νεαρό θύμα και πως ο έφηβος διατύπωσε έντονους φόβους για την ασφάλεια του, καθώς οι αστυνομικοί του προσέφεραν 350 ευρώ για να μην μιλήσει για την κακοποίηση την οποία υπέστη στα χέρια των τεσσάρων οργάνων της τάξης . Οι αστυνομικοί απειλούν επίσης το νεαρό θύμα ότι σε περίπτωση που καταθέσει, θα τον κρατήσουν στην Παγανή για περισσότερο από έξι μήνες έως ένα χρόνο.

Οι αυτόπτες μάρτυρες του ξυλοδαρμού που υπέστη ο 17χρονος Παλαιστίνιος την περασμένη Πέμπτη, αμέσως μετά την επίσκεψη του υφυπουργού Σπ. Βούγια στο Κέντρο Κράτησης Μεταναστών στην Παγανή της Μυτιλήνης, με τη μεταφραστική βοήθεια της κ. Ευθαλίας Παππά από το Οικουμενικό Πρόγραμμα Μεταναστών, διατυπώνουν φόβους για την προσωπική ασφάλειά τους καθώς δέχονται απειλές από αστυνομικούς προκειμένου να μην μιλήσουν για το συμβάν.

Ο Παλαιστίνιος Μοχάμεντ Αλί, ο οποίος επίσης φέρει τραύμα από γκλομπ στο κρανίο, μας αφηγείται ότι το βράδυ της 22ας Οκτωβρίου, όταν εκδηλώθηκε η πυρκαγιά στο χώρο κράτησης, η αστυνομία κράτησε την πόρτα κλειστή ενώ οι μετανάστες φώναζαν να τους επιτραπεί η έξοδος στο προαύλιο. «Μετά από 10-20 λεπτά μας άνοιξαν την πόρτα και μας έβγαζαν έναν-έναν και μας χτυπούσαν. Τέσσερις αστυνομικοί πήραν έναν από τους συγκρατούμενούς μας και τον χτύπησαν πάρα πολύ. Τον χτυπήσανε τόσο πολύ μέχρι που έπεσε κάτω, σαν ένα ζώο. Μετά από 1 -1,5 ώρα ήρθε ασθενοφόρο και τον οδήγησαν στο νοσοκομείο. Όλα αυτά γίνανε μπροστά στα μάτια μας για να παραδειγματιστούμε και να μείνουμε ήσυχοι».

Στη συνέχεια, οι αυτόπτες έδωσαν την επώνυμη κατάθεση τους στην αστυνομία. Σύμφωνα με τους μάρτυρες, μετά την καταγγελία του περιστατικού, η αστυνομία, μέσω διερμηνέα, προειδοποίησε τους καταγγέλλοντες να μην διατυπώσουν τις καταγγελίες τους δημοσίως γιατί αυτό θα είχε ως συνέπεια της κράτησή τους για πάνω από 8 μήνες στην Παγανή. «Εμείς λοιπόν, όλοι μας, έχουμε πάρα πολύ μεγάλο φόβο ότι αν πούμε την αλήθεια και συνεχίσουμε να την υποστηρίζουμε επίσημα, θα μας κρατήσουν πολύ περισσότερο εδώ, και δεν ξέρουμε τι άλλο μπορεί να μας κάνουν. Φοβόμαστε πάρα πολύ».

Ο επίσης Παλαιστίνιος Γιούνις επιβεβαιώνει τα όσα δηλώνει ο Μοχάμεντ Αλί για τον ξυλοδαρμό του 17χρονου και προσθέτει ότι και ο ίδιος δέχτηκε χτυπήματα από αστυνομικούς: «Κι εγώ ο ίδιος προσωπικά χτυπήθηκα από τους αστυνομικούς. Έχω ακόμα το σημάδι από το γκλομπ στην πλάτη μου και μέχρι σήμερα δεν μπορώ να περπατήσω καλά και να κουνηθώ».

Ο τρίτος αυτόπτης μάρτυρας, ο Τζαμάλ Μοχαμέντ από την Παλαιστίνη, δηλώνει ότι η αστυνομία τον χτύπησε στο χέρι κατά την έξοδό του από το θάλαμο, με αποτέλεσμα σήμερα να φοράει γύψο. «Εγώ και ο Γιουνίς και ο Μοχάμεντ Αλί δεχθήκαμε αφόρητες πιέσεις να μην πούμε τίποτα, διαφορετικά θα μας επαναπροωθήσουν και θα μας κρατήσουν πάρα πολύ μεγάλο διάστημα στην Παγανή. Φοβόμαστε όλοι πάρα πολύ, ύστερα από αυτό που δημιουργήθηκε, ότι δεν θα μας αφήσουν ποτέ να φύγουμε από το στρατόπεδο αν πούμε την αλήθεια. Οι φίλοι μας βγήκαν, απελευθερώθηκαν, αλλά εμάς μας κρατούν εδώ πέρα. Σας παρακαλώ βοηθήστε μας, προστατέψτε μας, φοβόμαστε πάρα πολύ. Είμαστε εδώ γιατί είμαστε πρόσφυγες, φοβόμαστε τί πρόκειται να μας συμβεί τώρα που είπαμε την αλήθεια».

Το γεγονός κατήγγειλε ο 17χρονος εγγράφως ενώ ακόμα 47 συγκρατούμενοί του συνέταξαν σχετική επώνυμη καταγγελία. Ωστόσο, σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται ο σημερινός Τύπος οι καταγγέλλοντες αυτόπτες μάρτυρες φέρονται να λαμβάνουν ροζ κάρτα τις τελευταίες ημέρες και να αποχωρούν για την Αθήνα, όπου μπορούν να «εξαφανιστούν».


Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

Η περιουσία της Εκκλησίας


Μυθοπλασίες χαρακτήρισαν ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος και πολλοί μητροπολίτες τα περί ύπαρξης μεγάληςεκκλησιαστικής περιουσίας, κατά τη διάρκεια της ετήσιας συνεδρίασης της Ιεράς Συνόδου. Και όμως, χιλιάδες στρέμματα δάσους, μετοχές, καταστήματα, οικόπεδα, διαμερίσματα και εμπορικά κέντρα στην Ελλάδα ανήκουν στην Εκκλησία της Ελλάδος, είτε σε άλλες Ορθόδοξα Πατριαρχεία, σε ναούς αλλά και μοναστήρια που βρίσκονται εντός της επικράτειας. Της Μαρίας Αντωνιάδου από την εφημερίδα «Το Βήμα».

Τα στοιχεία που διατίθενται κατά καιρούς δίνονται με το σταγονόμετρο είτε από την ίδια την Εκκλησία είτε από τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, και αυτό διότι ουδείς επί της ουσίας είναι σε θέση να γνωρίζει το σύνολο ακόμη και της ακίνητης εκκλησιαστικής περιουσίας στην Ελλάδα. Σχεδόν όλοι εκτιμούν ότι το Κτηματολόγιο θα αποσαφηνίσει σε ένα επίπεδο την κατάσταση αλλά είναι δεδομένο ότι και σε αυτή την περίπτωση θα υπάρξουν αντιπαραθέσεις αφού κατά τη διάρκεια της σύνταξής του δήμαρχοι βρέθηκαν να καταγγέλλουν την Εκκλησία ότι δήλωσε ιδιοκτήτης ακόμη και πλατείας του ευρύτερου πολεοδομικού συγκροτήματος της Αθήνας.

Οι μετοχές

Οι εκκλησιαστικές επενδύσεις περιλαμβάνουν την κατασκευή και ενοικίαση ακινήτων, ανάμεσα στα οποία βρίσκονται ακόμη και ξενοδοχεία στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, την ενοικίαση γαιών και κυρίως την αγορά μετοχών. Πρόκειται για μετοχές κυρίως της Εθνικής Τράπεζας, της Τράπεζας Πειραιώς και της Τράπεζας της Ελλάδος. Συγκεκριμένα, το 2007 η Εκκλησιαστική Κεντρική Οικονομική Υπηρεσία (ΕΚΥΟ) από τα δικά της κεφάλαια είχε 5.947.492 μετοχές της Εθνικής Τράπεζας. Το 2008 με την πτώση του Χρηματιστηρίου αύξησε τα κεφάλαιά της, αγόρασε 1.600.000 μετοχές και έφθασε το μερίδιό της στα 7.785.405 μετοχές.

Ακόμη, στην Τράπεζα Πειραιώς διαθέτει 391.155 χιλιάδες μετοχές. Και 13.086 της Τράπεζας της Ελλάδος.

Τα φιλέτα

Ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος και οι οικονομικοί του συνεργάτες σε κάθε συνάντηση που έχουν με πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες της χώρας επισημαίνουν την ανάγκη αποδέσμευσης της εκκλησιαστικής περιουσίας προκειμένου να αναπτύξουν το φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο της Εκκλησίας. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο προσπάθησε και προσπαθεί και σήμερα να αξιοποιήσει τέσσερις εκτάσεις-«φιλέτα» που διαθέτει στην Αττική, για ορισμένες από τις οποίες όμως απαιτούνται οι εκδόσεις Προεδρικών Διαταγμάτων για την αλλαγή χρήσης γης.

Στο Κολωνάκι. Πρόκειται για ένα οικόπεδο συνολικής έκτασης 11 στρεμμάτων που βρίσκεται στις οδούς Δεινοκράτους και Σουηδίας και σύμφωνα με πληροφορίες μελετάται η κατασκευή κατοικιών ή υπόγειου πάρκινγκ.

Λίγο πιο πέρα, στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, η Εκκλησία βρίσκεται σε αντιδικία με τον Δήμο Αθηναίων για ένα οικόπεδο έκτασης τριών στρεμμάτων. Η Ιερά Σύνοδος δικαιώθηκε στα δικαστήρια και σχεδιάζει την κατασκευή υπόγειου πάρκινγκ και κτιρίου γραφείων.

Στη Βουλιαγμένη η Μονή Πετράκη διαθέτει 200 στρέμματα, τα οποία βρίσκονται πολύ κοντά στη λίμνη και στο Καβούρι. Η Εκκλησία βρέθηκε σε αντιδικία με τον Δήμο, δικαιώθηκε επί αρχιεπισκοπίας Χριστοδούλου στα δικαστήρια και τώρα επιθυμεί την αξιοποίησή τους και την εγκατάσταση μεταξύ άλλων των εκκλησιαστικών σχολών που διαθέτει.

Στον Βαρνάβα δωρίστηκαν 130 στρέμματα, στα οποία ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος σκοπεύει να χτίσει μια σειρά φιλανθρωπικών ιδρυμάτων που περιλαμβάνουν κέντρα αποκατάστασης ατόμων με ειδικές ανάγκες, αποθεραπείας από ναρκωτικές ουσίες και αντιμετώπισης βαρέων νοσημάτων.

Σχεδόν σε όλους τους νομούς της χώρας υπάρχουν δάση, δασικές και χορτολιβαδικές εκτάσεις που ανήκουν είτε σε μοναστήρια είτε στην Κεντρική Οικονομική Υπηρεσία της Εκκλησίας.

Σύμφωνα με την τελευταία καταμέτρηση του πραγματοποίησε η ελληνική πολιτεία τη δεκαετία του ΄80 και το επόμενο διάστημα αναμένεται να αποκτήσει καινούργια δεδομένα με αφορμή τις δηλώσεις στο Κτηματολόγιο, σε εκκλησιαστικούς οργανισμούς ανήκουν:

Νομός Χαλκιδικής: 86.330

στρέμματα δάσους, 580 στρέμματα δασικής έκτασης και 2.300

στρέμματα χορτολιβαδικής έκτασης, τα οποία είναι στην ιδιοκτησία μονών του Αγίου Ορους και άλλα 8.340 στρέμματα δασικής έκτασης που ανήκουν σε άλλο μοναστήρι του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Νομός Τρικάλων: 41.110 στρ. δάσους, 23.850 στρ. δασικής έκτασης και 22.840 στρ. χορτολιβαδικής έκτασης.

Νομός Μαγνησίας: 31.460 στρ. δάσους, 5.490 στρ. δασικής έκτασης και 3.340 στρ. χορτολιβαδικής.

Νομός Αττικής: 33.860 στρ. δάσους, 6.500 στρ. δασικής έκτασης και 20.570 στρ. χορτολιβαδικής.

Νομός Αχαΐας: 20.670 στρ. δάσος, 1.680 στρ. δασικής έκτασης και 1.060 στρ. χορτολιβαδικής έκτασης.

Νομός Ευβοίας: 17.890 στρ. δάσους, 1.670 στρ. δασικήςε έκτασης και 2.120 στρ. χορτολιβαδικής έκτασης.

Νομός Κορινθίας: 15.310 στρ. δάσους, 500 στρ. δασικής έκτασης και 20.179 στρ. χορτολιβαδικής έκτασης.

Νομός Φωκίδας: 9.980 στρ. δάσους, 1.350 στρ. δασικής έκτασης και 1.050 στρ. χορτολιβαδικής.

Οι μικρότερες εκκλησιαστικές εκτάσεις βρίσκονται σε νομούς όπως η Μεσσηνία, η Φθιώτιδα, η Πέλλα και η Ηλεία.

Αναξιοποίητες εκτάσεις

Αξίζει να σημειωθεί ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων πρόκειται για εκτάσεις που δεν μπορεί να αξιοποιήσει η Εκκλησία, και η Πολιτεία από την πλευρά της αμφισβητεί τους τίτλους κυριότητας που υπάρχουν. Η τελευταία προσπάθεια τους κράτους να διαχειριστεί την τεράστια μοναστηριακή και εκκλησιαστική περιουσία έγινε το 1988. Τότε η κυβέρνηση με τον νόμο που κατήρτισε ο αείμνηστος Αντώνης Τρίτσης προσπάθησε, όπως η ίδια υποστήριξε, να αξιοποιήσει τη μοναστηριακή περιουσία ενώ η Εκκλησία την κατήγγειλε ότι δημεύει τα κτήματά της. Το θέμα έκλεισε μετά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, το οποίο επικαλούμενο τη Σύμβαση της Ρώμης κάλεσε το κράτος είτε να επιστρέψει στις μονές την περιουσία τους είτε να τις αποζημιώσει.

Τα πλουσιότερα μοναστήρια

Φλαμουρίου Μαγνησίας: Διαθέτει δύο δάση, ανάμεσα στα οποία είναι χτισμένα δύο γνωστά χωριά του Νομού Μαγνησίας. Στην κυριότητά της ανήκουν στρέμματα καλλιεργήσιμης γης και πολυκατοικίες στον Βόλο.

Οσίου Λουκά: Το Μοναστήρι ανήκει στη Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας και διαθέτει ιδιόκτητο ξενοδοχείο στην Αθήνα, αγρόκτημα και εκατοντάδες στρέμματα χωραφιών. Μεταμορφώσεως Σωτήρος Μετεώρων («Μεγάλο Μετέωρο»): Ιδιοκτήτης δασικών εκτάσεων, χωραφιών και αστικών ακινήτων σε Αθήνα, Τρίκαλα και Καλαμπάκα.

Ασωμάτων Πετράκη στην Αθήνα: Από το 1795, όταν η Μιχριζάχ σουλτάνα και σύζυγος του Μουσταφά του Γ΄ παραχώρησε εκτάσεις στα παράλια της Αττικής, στην Αθήνα και σε ολόκληρη την Αττική, αποτελεί ένα από τα πλουσιότερα μοναστήρια της χώρας. Μετοχές, σπίτια, καταστήματα και δεκάδες στρέμματα στη Βουλιαγμένη αποτελούν μέρος της περιουσίας της.

Στα Καλάβρυτα οι δύο μονές Αγίας Λαύρας και Μεγάλου Σπηλαίου διαθέτουν πολλά ακίνητα, χωράφια και οικόπεδα ενώ τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει μεγάλες επενδύσεις που περιλαμβάνουν ξενοδοχείο και συνεδριακό κέντρο.

http://www.tvxs.gr/v24618

Αφιέρωμα στην 28η Οκτωβρίου 1940


Κάντε κλικ για να δείτε το
αφιέρωμα στην 28η Οκτωβρίου 1940



Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009

Οκτωβριανή Επανάσταση και Κομμουνιστική Επαναθεμελίωση

Με αφορμή τα 92 χρόνια από την Επανάσταση του Οκτώβρη, παραθέτουμε σειρά εισηγήσεων - τοποθετήσεων στην εκδήλωση που διοργάνωσε το Νέο Αριστερό Ρεύμα και η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση για τα 90 χρόνια από "τις μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο".

Οι εισηγήσεις έχουν ως εξής:

Η επικήρυξη, οι ληστές με τα μαύρα και η τρομοκρατία


Ο βασικός σκοπός της επικήρυξης των «ληστών με τα μαύρα» δεν είναι η σύλληψη τους : πρόκειται στην πραγματικότητα για προληπτικό χτύπημα στην πιθανότητα νέας τρομοκρατικής επίθεσης. Σχόλιο του Στέλιου Κουλογλου.
Ο «Επαναστατικός Αγώνας» «μίλησε» πριν τις εκλογές με τις βομβιστικές επθέσεις στο Χρηματιστήριο και την Eurobank Αργυρούπολης αλλά η «Σέχτα Επαναστατών» εμφανίστηκε τελευταία φορά τον Ιούνιοδολοφονώντας τον υπαρχιφύλακα Σάββα στα Πατήσια και από τότε σιωπά. Στο Υπουργείο «Προστασίας του Πολίτη» εκτιμούν ότι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα νέου τρομοκρατικού χτυπήματος.

Θα ήταν το πρώτο σοβαρό πολιτικό πρόβλημα για την νέα κυβέρνηση διακόπτοντας τον μήνα του μέλιτος που απολαμβάνει μετά τις εκλογές, ενώ συγχρόνως θα αποτελούσε μια πρόσθετη δοκιμασία για την ηγεσία του Υπουργείου που έχει ήδη ανοίξει πολλά μέτωπα. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά τις συντονισμένες επιθέσεις της Παρασκευής εναντίον των γραφείων Βούγια- Καστανίδη και Αράπογλου στην Θεσσαλονίκη έγινε προσπάθεια να περάσει το θέμα στα ψιλά των ΜΜΕ, όπως και τελικά έγινε.

Ο κ. Χρυσοχοίδης και η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία εκτιμούν ότι η νέα γενιά τρομοκρατικών οργανώσεων δεν έχει σχέση με τις παλιότερες , όπως ο ΕΛΑ ή η 17 Νοέμβρη. Θεωρούν ότι πρόκειται για νέους που- όπως και η σημερινή κοινωνία- είναι πιο βίαιοι από τους παλιότερους τρομοκράτες και αδιαφορούν για την ζωή όχι μόνο των «στόχων» τους αλλά και των υπόλοιπων πολιτών, όπως διαφάνηκε και από την τελευταία προκήρυξη της «Σέχτας».

Πιστεύουν επίσης ότι οι ίδιες ομάδες κινούνται ανάμεσα στην πολιτική και το κοινό έγκλημα και ότι όπως ζουν στην παρανομία καταφεύγουν σε ληστείες τραπεζών για να επιβιώσουν αλλά και να χρηματοδοτήσουν τις επιχειρήσεις τους.Εδώ ακριβώς βρίσκεται και η εξηγησητης χθεσινής επικήρυξης που διαφορετικά μοιάζει ανεξήγητη(1): είναι σαν ο κ. Χρυσοχοίδης να θυμήθηκε ξαφνικά την σύγκρουση μετά τη ληστεία την Εθνική Τράπεζα της Ιπποκράτους, στην διάρκεια της οποίας συνελήφθη ο 28χρονος σπουδαστής των ΤΕΙ Γιάννης Δημητράκης ενώ από τότε καταζητούνται οι 3 “ληστές με τα μαύρα”.που επικηρυξε με τρία χρόνια καθυστέρηση.

Από την οδό Κατεχάκη διέρρευσε ότι υπήρξε ταυτοποίηση του DNA κάποιων από τους καταζητούμενους ληστές με τον Επαναστατικό Αγώνα, αλλά τέτοιες διαρροές θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με επιφύλαξη: το βέβαιο είναι ότι κάποιες ενδείξεις υπάρχουν και η επικήρυξη επιδιώκει να αναγκάσει να περάσουν στην άμυνα, κάποιους που πιθανότατα ετοιμάζονταν για επίθεση.

(1) Από ορισμένους σχολιαστές στην ανάρτηση για την είδηση της επικήρυξης διατυπώθηκε η θεωρία ότι αποτελεί κίνηση αποπροσανατολισμού από την υπόθεση του ξυλοδαρμού μετανάστη στην Παγανή και τις καταγγελίες για την απόπειρα δωροδοκίας του από αστυνομικούς. Δεν νομίζω ότι υπάρχει τέτοιο θέμα καθώς η μεγάλη πλειοψηφία των μέσων ενημέρωσης αγνόησε το περιστατικό.


http://www.tvxs.gr/v24436

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

Ενενήντα δύο χρόνια από την κατάληψη των Χειμερινών Ανακτόρων

Πηγή: http://www.tvxs.gr/


«Στις σχέσεις ανάμεσα σε μια αδύνατη κυβέρνηση κι έναν εξεγερμένο λαό, αργά ή γρήγορα έρχεται η στιγμή που κάθε βήμα της εξουσίας εξαγριώνει τις μάζες και κάθε άρνησή της να δράσει τους προκαλεί την περιφρόνηση». Έτσι περιγράφει ο Τζον Ριντ στις «Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο», την παραμονή του ξεσπάσματος της επανάστασης που έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα μεγαλύτερα ιστορικά γεγονότα της ανθρωπότητας.

Ο λόγος για την Οκτωβριανή επανάσταση, που έμεινε γνωστή ως τέτοια, από το γεγονός που αποτέλεσε σημείο αναφοράς της, την κατάληψη των Χειμερινών Ανακτόρων τη νύχτα της 25ης Οκτωβρίου 1917 (με βάση το παλιό ημερολόγιο).

Η κατάληψη των Χειμερινών Ανακτόρων, της έδρας της προσωρινής ρωσικής κυβέρνησης, έβαλε τη «βούλα» της επικράτησης της επανάστασης υπό την ηγεσία των μπολσεβίκων και της εγκαθίδρυσης της εργατικής εξουσίας, αλλά η ίδια η επαναστατική διαδικασία είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα. Τη Ρωσική Επανάσταση άλλωστε, συνθέτουν μια σειρά από γεγονότα που έλαβαν χώρα την περίοδο από τον Φλεβάρη του 1917 ως τον Οκτώβριο του 1920, ενώ ήδη από το 1905 συντελούνται οι διεργασίες που προετοίμαζαν τις εξελίξεις.

Η Οκτωβριανή Επανάσταση μπορούμε να πούμε ότι ήταν η δεύτερη φάση της Ρωσικής Επανάστασης, μετά την επανάσταση του Φεβρουαρίου, που γκρέμισε την προσωρινή κυβέρνηση και έδωσε την εξουσία στα Σοβιέτ (εργατικά συμβούλια). Η ανατροπή της προσωρινής κυβέρνησης ξεκίνησε τυπικά την 25η Οκτωβρίου με την κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων, με τις εργατικές πολιτοφυλακές και τους φαντάρους να εξορμούν από τις γειτονιές στο κέντρο της Πετρούπολης καταλαμβάνοντας κομβικά σημεία. Η επανάσταση όμως δεν έγινε ξαφνικά.

Ήταν αποτέλεσμα μιας μακράς περιόδου κρίσης του συστήματος που είχε ως συνέπεια την εξαθλίωση των εργατών και των αγροτών, που μαστίζονταν από την φτώχεια, τον πόλεμο, την καταπίεση και την αιματηρή καταστολή εξεγέρσεων από το τσαρικό καθεστώς, συνθήκες που είχαν οξύνει τις κοινωνικές αντιθέσεις.

Η ίδια η Ρωσική Επανάσταση ξεκίνησε από τον Φλεβάρη του 1917, όταν μια συγκέντρωση γυναικών εξελίχθηκε σε πανεργατική εξέγερση που κατάφερε να διώξει τον Τσάρο. Προσωρινά ανέλαβε την πρωθυπουργία ο πρίγκιπας Λβοφ, ο οποίος διακήρυξε ότι θα συνέχιζε τον πόλεμο με τη Γερμανία μέχρι τη νίκη της Ρωσίας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και ότι θα εφάρμοζε φιλελεύθερο πρόγραμμα μετά την λήξη του πολέμου. Αυτό όμως δεν ικανοποίησε τις απαιτήσεις του λαού που αναζητούσε διέξοδο από τις κακουχίες του πολέμου και της εξαθλίωσης. Η εργατική επανάσταση είχε αρχίσει να γίνεται κοινή συνείδηση.

Το σταμάτημα του πολέμου που είχε κοστίζει τη ζωή δυόμισι εκατομμυρίων Ρώσων εργατών και αγροτών, η εξάλειψη της φτώχειας, το μοίρασμα της γης στους αγρότες, αποτελούσαν κύρια αιτήματα της πλειοψηφίας του κόσμου. Απέναντι στα αιτήματα αυτά όμως, η προσωρινή κυβέρνηση – σοσιαλδημοκρατών και αστών – πρότεινε υπομονή, οξύνοντας την αντίφαση μεταξύ της θέλησης του κόσμου και την αδυναμία της Προσωρινής Κυβέρνησης να τα ικανοποιήσει.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, η δύναμη των μπολσεβίκων μέσα στα σοβιέτ, τα εργατικά συμβούλια των εργατών, των στρατιωτών και των αγροτών που είχαν ήδη σχηματιστεί, είχε μεγαλώσει σημαντικά και το σύνθημα «όλη η εξουσία στα σοβιέτ» έβρισκε όλο και πιο μαζική απήχηση. Μέσα σε λίγους μήνες οι μπολσεβίκοι κερδίζουν την πλειοψηφία των σοβιέτ.

Σημαντικό ρόλο έπαιξε και η επιστροφή του Λένιν τον Μάρτιο στη Ρωσία, με σύνθημα την ανατροπή της καπιταλιστικής Προσωρινής Κυβέρνησης, το σταμάτημα του ιμπεριαλιστικού πολέμου και την σοσιαλιστική επανάσταση.

Η Οκτωβριανή Επανάσταση

Τον Ιούλιο ο Λβοφ παραιτείται και πρωθυπουργός αναλαμβάνει ο Κερένσκι, προκηρύσοντας εκλογές για τον Νοέμβριο. Ο Κορνίλοφ ωστόσο – στρατιωτικός διοικητής της Πετρούπολης – επωφελούμενος από την πολιτική δυσαρέσκεια προς τον Κερένσκι, επιχειρεί πραξικόπημα το οποίο όμως απέτυχε λόγω της παρέμβασης των οπλισμένων εργατών. Παράλληλα, οι αγρότες επιτίθονται κατά των γαιοκτημόνων, ενώ στα σοβιέτ έχουν την πλειοψηφία οι μπολσεβίκοι.

Στις 25 Σεπτεμβρίου ο Τρότσκι – πρωτεργάτης της σοσιαλιστικής επανάστασης – εκλέγεται πρόεδρος του σοβιέτ της Πετρούπολης, ενώ στις 7 Οκτωβρίου επιστρέφει κρυφά στην Πετρούπολη ο Λένιν, η πρόταση του οποίου για ένοπλη εξέγερση κερδίζει την πλειοψηφία στο κόμμα των μπολσεβίκων.

Στις 24 Οκτωβρίου το ξέσπασμα της επανάστασης είναι πλέον γεγονός. Το πρωί η κυβέρνηση απαγορεύει την κυκλοφορία του κεντρικού οργάνου των μπολσεβίκων « Ραμπότσι Πουτ» και στέλνει θωρακισμένα αυτοκίνητα στο τυπογραφείο και τα γραφεία της εφημερίδας. Μπολσεβίκοι και στρατιώτες που περνούν με το μερος της επανάστασης καταφέρνουν ωστόσο ν’ αποκρούσουν την επίθεση, κι έστι, η εφημερίδα κυκλοφορεί με προκήρυξη που καλεί σε ανατροπή της κυβέρνησης.

Το βράδυ η κόκκινη φρουρά της Πετρούπολης καταλαμβάνει το τηλεγραφείο, τους σιδηροδρομικούς σταθμούς, την κεντρική τράπεζα, τις γέφυρες την ώρα που το υπουργικό συμβούλιο συνεδρίαζε στα Χειμερινά Ανάκτορα. Παράλληλα, το καταδρομικό «Αυγή» μπήκε στο Νέβα, στρέφοντας τα πυροβόλα του στα Ανάκτορα. Την επόμενη μέρα, τα πολιορκημένα ανάκτορα καταλήφθηκαν, οι υπουργοί συνελήφθησαν και ο Κερένσκι δραπέτευσε. Η επανάσταση είχε πλέον επικρατήσει.

Όπως αναφέρει ο Τρότσκι στην «Ιστορία της Ρωσικής Επανάστασης», «τη μέρα της 25ης του Οκτώβρη, όχι μόνο το ηλεκτρικό ρεύμα είχε κοπεί στο κυβερνητικό τυπογραφείο, μα κι άνοιξε μια σημαντική σελίδα στην ιστορία της ανθρωπότητας».

Το χρονικό τριών προπωληθέντων θανάτων


Στα καμίνια της Λάρυμνας, στους 1.600ο C, δεν λιώνει μόνο το μετάλλευμα που θα δώσει νικέλιο. Λιώνουν ανθρώπινες ζωές - τρεις μόνο μέσα στον Αύγουστο που μας πέρασε! Ο φάκελος της ΛΑΡΚΟ, όμως, μιας από τις 5 κορυφαίες βιομηχανίες μετάλλου στον κόσμο, δεν έχει μόνο εργατικά δυστυχήματα. Συμπυκνώνει την πορεία και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ελληνικού κεφαλαίου στη σύντομη περίοδο της εκβιομηχάνισης της χώρας. Παρακολουθεί την πορεία της εργατικής τάξης από τη στιγμή της γέννησης και ισχυροποίησής της ώς τη σημερινή φάση της διάσπασης και της ταπείνωσης. Η ιστορία της ΛΑΡΚΟ μόνο μελό δεν είναι. Είναι η ιστορία της πάλης των τάξεων στην Ελλάδα. Σκληρή ιστορία, δύσκολο να λιώσει στους 1.600ο C.

Σαν τον πατέρα μου, όπως κι ο γιος μου. Πιθανότατα κι ο εγγονός μου». Κισμέτ; «Ταξική πάλη». Στον κολπίσκο της Μαλεσίνας, απέναντι από τον καφενέ του Πέτρου, το εργοστάσιο στέκει σχεδόν βουβό. Για κάποιον που έχει μάθει να ζει μαζί του. Για τον ξένο καπνίζει αφόρητα, βρομάει σαν δακρυγόνο, ουρλιάζει με όλες τις σειρήνες του κάθε τρεις και λίγο, σκεπάζει το χωριό με τέφρα. «Μα πώς σ' ενοχλεί; Αφού δουλεύει μόνο το ένα από τα πέντε καμίνια...»

Αυτό είναι κάτι εξαιρετικά σπάνιο, σχεδόν πρωτόγνωρο για τους κατοίκους της Λάρυμνας. Κανονικά το εργοστάσιο λειτουργεί 24 ώρες την ημέρα, 365 ημέρες το χρόνο. Κατεβαίνοντας από το βουνό προς τη θάλασσα, το πρώτο πράγμα που βλέπεις είναι οι μεγάλες καμινάδες που δεσπόζουν στον βόρειο Ευβοϊκό. Ολόκληρη η πόλη, όλη η γύρω περιοχή -η Λάρυμνα, το Μαρτίνο, η Μαλεσίνα, το Νέο και το Παλιό Κόκκινο- ζει στη σκιά της ΛΑΡΚΟ.

«Αν ήρθες να γράψεις άλλη μια πονεμένη ιστορία για τη φτωχολογιά, καλύτερα να φύγεις. Το θέμα δεν είναι ο πόνος, είναι η οργή. Αυτήν την αντέχεις; Κι οι αναγνώστες σας θα την αντέξουν Κυριακή μεσημέρι, με το φρέντο στο χέρι;» Ο Γιάννης Φλούδας είναι 48 ετών και δουλεύει στην εταιρεία 33 χρόνια. Σαν τον πατέρα του. «Κι όταν σου λέω "όπως κι ο γιος μου", δεν είναι γιατί δεν ονειρεύομαι μια καλύτερη ζωή για κείνον. Αλλά πώς να τη βρει όταν το δημόσιο σχολείο είναι διαλυμένο; Πώς να την κατακτήσει όταν πρέπει να πληρώνω για φροντιστήρια 700 ευρώ το μήνα; Πώς να σπουδάσει όταν θα χρειάζεται 1.000 ευρώ για να ζήσει μακριά από δω; Δεν είναι κισμέτ• δεν γεννιέται κάποιος με προδιαγραμμένη μοίρα να γίνει εργάτης. Είναι έτσι φτιαγμένο το σύστημα, ώστε να μην μπορείς να αποδράσεις από την τάξη σου».

Νοικιασμένος εργαζόμενος, ετών 27. Οι δύο φωτογραφίες τραβήχτηκαν την ίδια μέρα: πριν ο κ. Πάνος Πολίτης πιάσει δουλειά και αφού σχόλασε. Παρότι διαφέρουν χρονικά μόνον όσο η διάρκεια μιας βάρδιας, φαίνονται σαν να απέχουν μια ζωή. Κάτι που για κάποιους συναδέλφους του αποδείχτηκε τραγικά το ίδιο.«Σεβασμός: προς τους εργαζομένους, τους πελάτες, τους συνεργάτες, τους μετόχους, τις τοπικές κοινωνίες, το περιβάλλον. Ασφάλεια: στην υψηλότερη βαθμίδα. Εμπιστοσύνη: ανάμεσα στους εργαζομένους, τους συνεργάτες, τους πελάτες και τις τοπικές κοινωνίες». Αυτές είναι οι αρχές που διακηρύσσει πως έχει, μέσα από την ιστοσελίδα της, η ΛΑΡΚΟ.

Ακούγονται σαν τραγική ειρωνεία όλα αυτά καθώς περπατώ στην παραλία της Λάρυμνας. Παντού, σε κάθε κολόνα, σε κάθε τοίχο, υπάρχουν ακόμη τα κηδειόχαρτα των τριών νεκρών του Αυγούστου. Τότε που σταμάτησαν να δουλεύουν όλα τα καμίνια. Με μια μικρή χρονοκαθυστέρηση.

Το πρώτο θανατηφόρο δυστύχημα στη ΛΑΡΚΟ για φέτος (στα 46 χρόνια λειτουργίας της αριθμεί, σύμφωνα με τους εργάτες, 50 νεκρούς) έγινε στις 2 Αυγούστου. Τότε το καμίνι 3 πήρε φωτιά και απανθρακώθηκε ένας εργάτης. Χρειάστηκε να γίνει και δεύτερο δυστύχημα, στις 27 Αυγούστου, για να ανακοινώσει ο γ.γ. του υπουργείου Ανάπτυξης πως δεν θα διεξαγάγει μόνο τον προβλεπόμενο από τη νομοθεσία έλεγχο, αλλά ότι έδωσε εντολή προσωρινής σφράγισης των πέντε ηλεκτροκαμίνων στο εργοστάσιο της Λάρυμνας, ώστε να διεξαχθεί πλήρης έλεγχος στις συγκεκριμένες εγκαταστά- σεις». (Σύμφωνα με το υπουργείο, τακτικός έλεγχος στη ΛΑΡΚΟ έγινε τον Μάρτιο του 2008.) Αλλος ένας νεκρός, δύο ελαφρά τραυματίες και ένας ακόμη που χαροπάλευε στο ΚΑΤ. Πέθανε 10 μέρες αργότερα.

τα μνημόσυνα έγιναν, έχει λιακάδα και όλα μοιάζει να 'χουν ξεχαστεί. Το «εργασιακό Νταχάου», όπως το αποκαλούσαν ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΓΣΕΕ, ΠΑΜΕ, δεν απασχολεί κανέναν. Ούτε καν τους ίδιους τους εργαζομένους. Στα καφενεία και τις ταβέρνες του χωριού τους το μόνιμο θέμα συζήτησης είναι τι θα απογίνει η εταιρεία. Η απελθούσα κυβέρνηση είχε βγάλει στο σφυρί το 36% των μετοχών της ΛΑΡΚΟ.

Η διαδικασία επιλογής θα ολοκληρωνόταν τον Νοέμβριο. Ο κ. Καραμανλής, στην αγωνία του να κλείσει τη μαύρη τρύπα του προϋπολογισμού, ετοιμαζόταν να χαρίσει μια εταιρεία αξίας άνω των 2 δισ. ευρώ στον στρατηγικό επενδυτή για 150 εκατ. ευρώ. Τώρα η διαδικασία έχει παγώσει.

Αν κανείς θέλει να μελετήσει την εργατική τάξη στην Ελλάδα, θα πρέπει να ερευνήσει και για τη ΛΑΡΚΟ. Μέχρι το 1901 η Λάρυμνα ήταν μια καθαρά αγροτική περιοχή. Τότε ξεκίνησε η εκμετάλλευση των μεταλλείων• τότε φτωχοί τσοπάνηδες και μικροκληρούχοι της Κωπαΐδας έγιναν σε μια νύχτα εργάτες. Το 1963 ο Πρόδρομος Αθανα- σιάδης - Μποδοσάκης ιδρύει τη ΛΑΡΚΟ και τρία χρόνια αργότερα το εργοστάσιο. Γύρω από αυτό κατασκευάζει δύο οικισμούς με σχολεία, νηπιαγωγεία, αθλητικές εγκαταστάσεις, εκκλησίες και πολιτιστικά κέντρα για τους εργαζομένους της εταιρείας.

Η χιλιοτραγουδισμενη τσιμινιέρα δεσπόζει στο τοπίο και στη ζωή ολόκληρης της περιοχής. Σε χαρά ή σε σχόλη, στην καθημερινότητα και στις αργίες, καπνίζει συνεχώς. Γι' αυτό και όταν η τσιμινιέρα «πάγωσε» για 110 μέρες, το 1977, το ομώνυμο τραγούδι έγινε ο ύμνος των απεργών εργατών.Στην Ελλάδα του Καζαντζίδη και των γκασταρμπάιτερ ήταν για κάποιον μεγάλη τύχη να δουλεύει στου Μποδοσάκη. Μέχρι τις αρχές του '80, οπότε -αφού ο ιδρυτής την ξεζούμισε και χρώσταγε παντού- μπαίνει στο νόμο για τις προβληματικές, εκκαθαρίζεται και περνά στον έλεγχο του Δημοσίου.

Η κυρία Αργυρούλα κρατάει στην αγκαλιά την εγγονή που έχει το όνομά της. Ζει στον εργατικό οικισμό της Λάρυμνας από 5 χρονών. «Ηρθαμε εδώ με τους γονείς μου για να δουλέψουν στο εργοστάσιο. Το '60 ήταν πολύ σπουδαίο να είσαι εργάτης στην Ελλάδα και να μην ξενιτευτείς. Ο Μποδοσάκης έφτιαξε το εργοστάσιο, τον οικισμό που μένουμε και το διπλανό χωριό. Ημασταν μια μικρή κοινωνία από όλα τα μέρη της Ελλάδας. Ηταν, βέβαια, πολύ βρόμικα από τη σκόνη. Φαντάσου: φαίνονταν οι πατημασιές σου και δεν μπορούσες ν' ανοίξεις τα παράθυρα. Ομως, δεν ξέραμε πόσο επικίνδυνα είναι αυτά. Ο οικισμός συνδεόταν με το χωριό με βάρκα. Ο δρόμος φτιάχτηκε από τα τοξικά απόβλητα, με τα οποία ο Μποδοσάκης μπάζωνε τη θάλασσα επί χούντας. Τότε χαιρόμασταν που είχαμε ψωμί να φάμε. Οι άνθρωποι τότε δεν ήξεραν τι πάει να πει εργάτης, τι πάει να πει μεροκάματο. Ηταν μια αποκομμένη περιοχή με καμιά πενηνταριά μαντριά. Σε πολλά σπίτια είχαν τη φωτογραφία του βασιλιά και δίπλα του Μποδοσάκη. Τον θεωρούσαν ευεργέτη. Μέχρι την απεργία του '77, βεβαίως».

Τριάντα οχτώ χρονών, 25, 34. Χρήστος Δόσκορης. Κώστας Ντελής. Γιάννης Παπακωνσταντίνου. Είναι οι τρεις τελευταίοι νεκροί στη μακρά ιστορία της πιο βαριάς βιομηχανίας της χώρας. «Στην ημερήσια διάταξη των κυβερνώντων είναι το ξεπούλημα της ΛΑΡΚΟ και η ανατροπή των "βαρέων και ανθυγιεινών" των μεταλλεργατών. Η ανθρώπινη ζωή, η προστασία και η ασφάλεια των εργαζομένων είναι σε δεύτερη ή τρίτη προτεραιότητα. Καταγγέλλουμε την εγκληματική αδιαφορία των υπευθύνων. Καταγγέλλουμε το κουκούλωμα, που κάθε φορά επι- χειρείται, των πραγματικών αιτίων και των ευθυνών. Κάθε φορά ενοχοποιούνται τα θύματα (Σωληνουργεία Κορίνθου, Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη...)» υπογράμμιζε τον Αύγουστο η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατών Μετάλλου.

Αυτήν τη φορά δεν ενοχοποιήθηκαν τα θύματα. Αυτήν τη φορά -λένε οι άνθρωποι της εταιρείας- έφταιγε η πάστα. Πάστα είναι το υλικό που χρησιμοποιείται για να λιώσει το μετάλλευμα. Για να κάνουν οικονομία, λένε, σταμάτησαν να αγοράζουν πάστα από τη Νορβηγία κι έπαιρναν την πολύ φτηνότερη ουκρανέζικη. «Στην πρώτη γραμμή της παραγωγής είναι φυσιολογικό να έχεις και απώλειες. Για να μην έχεις, πρέπει να τηρούνται όλοι οι κανόνες ασφαλείας, πρέπει να τηρείται αυστηρά η διαδικασία και πρέπει ο εργάτης να είναι απολύτως συγκεντρωμένος σ' αυτό που κάνει. Αν δεν είναι ή αν έχει μια κακιά μέρα επειδή τσακώθηκε με τη γυναίκα του ή αν τον έχει πάρει από κάτω η ρουτίνα, τότε είναι πολύ εύκολο να συμβεί το δυστύχημα». Και τι έγινε, λοιπόν, στη ΛΑΡΚΟ τον Αύγουστο; Είχαν και οι τρεις μια κακή μέρα;

«Αν είχαν μια κακιά μέρα, δεν θα σας μιλούσαμε ανώνυμα». Ετούτα τα δύο στελέχη είναι οι πρώτοι άνθρωποι που συναντώ. Μακριά από τη Μαλεσίνα. Στον μικρόκοσμο της επιχείρησης οι άνθρωποι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: στα στελέχη και στους εργάτες. Και όταν πρωτογνωρίζεις κάποιον από αυτούς, σπεύδει να σου συστηθεί με αυτήν του την ιδιότητα - στέλεχος ή εργάτης. Αλλα ωράρια, άλλες αποδοχές, άλλα σπίτια, άλλη θέση, άλλη άποψη για ό,τι έχει συμβεί.

«Αυτό που συνέβη τον Αύγουστο δεν ήταν τυχαίο. Είναι το αποτέλεσμα σπατάλης, κακοδιαχείρισης και ενός σκανδάλου που, αν διερευνηθεί στην ολότητά του, είναι μεγαλύτερο από το Βατοπέδι». Τα δύο στελέχη με βομβαρδίζουν με νούμερα και στοιχεία και μ' ένα σωρό άγνωστες έννοιες: κλειδωμένες τιμές, προπώληση, χέτζινγκ, χρηματιστήριο Λονδίνου. Γιατί να μη γράψω τα ονόματά σας; «Είμαστε και οι δύο λίγο πριν από τη σύνταξη. Αύριο-μεθαύριο μπορεί η εταιρεία να πουληθεί. Δεν ρισκάρεις να πάρεις πόδι σ' αυτήν την ηλικία».

Πολίτης δηλώνει «60 χρονών, ευτυχώς. Γιατί είναι καθαρά θέμα τύχης να βγεις ζωντανός». Εργάζεται στη ΛΑΡΚΟ από το 1977 - τη χρονιά της απεργίας που κράτησε 110 μέρες και συντάραξε την Ελλάδα. Οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ έγιναν σύμβολα για την αντοχή, την αλληλεγγύη και την αποφασιστικότητά τους. Και ο Μποδοσάκης -ιδιοκτήτης 10 μεγάλων βιομηχανιών και προσωπικός φίλος του τότε πρωθυπουργού Καραμανλή, που έστελνε αύρες και κρανοφόρους στους απεργούς- αναγκάστηκε να ικανοποιήσει όλα τα αιτήματά τους.

Αυτή η απεργία έρχεται συνεχώς στις κουβέντες με τους εργάτες που συναντάμε σε σπίτια και σε καφενεία, σε ταβερνεία και σε μπαρ. «Το '66 οι εργάτες έκαναν την πρώτη τους μεγάλη απεργία που κράτησε 60 μέρες. Γύρισαν ηττημένοι και ταπεινωμένοι. Το '77 κέρδισαν πάνω απ' όλα δύναμη, αυτογνωσία, πίστη στην αλληλεγγύη τους. Τότε οι άνθρωποι ζούσαν εξαθλιωμένοι• δυο δυο οι οικογένειες στα σπίτια. Στο εστιατόριο της επιχείρησης, ακόμη και στους δρομίσκους του οικισμού, αλλού κάθονταν τα στελέχη και αλλού οι εργάτες• ήταν σαν απαρτχάιντ. Πώς από αυτήν τη μεγάλη νίκη φτάσαμε στον σημερινό εξευτελισμό, να πεθαίνουν τρεις συνάδελφοι και να μην ανοίγει ρουθούνι; Είναι όλοι φοβισμένοι. Γι' αυτό».

«Τον βλέπεις αυτόν; Απεργοσπάστης. Μόλις κάθεται, σταματάνε οι κουβέντες• το στίγμα το κουβαλάνε ακόμη και τα παιδιά του» μου λέει ο Πάνος Πολίτης, «εργάτης και κομμουνιστής», όπως συστήνεται. Ο Πάνος είναι 27 χρονών και δουλεύει ως νοικιασμένος εργαζόμενος στο εργοστάσιο. «Στη ΛΑΡΚΟ υπάρχουν εργαζόμενοι 4 ταχυτήτων: οι παλιοί που έχουν τις συμβάσεις που κέρδισαν με τη μεγάλη απεργία. Ενας τέτοιος εργάτης μπορεί να βγάζει 2.500 με 3.000 ευρώ. Υπάρχουν αυτοί που μπήκαν με τις καινούργιες συμβάσεις και που για την ίδια δουλειά παίρνουν 1.000 ευρώ. Υπάρχουν οι νοικιασμένοι, που κάνουν επίσης την ίδια δουλειά, αλλά δεν έχουν υπερωρίες, επιδόματα και αποζημίωση. Και, τέλος, υπάρχουν εκείνοι που δουλεύουν με δελτίο παροχής υπηρεσιών ως αυτοαπασχολούμενοι (!), με ασφάλιση στο ΤΕΒΕ, χωρίς κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα. Αρα, πώς να συντονιστούμε μεταξύ μας, αφού υποβλέπουμε ο ένας τον άλλον κι αφού μας κάνουν να παραμυθιαζόμαστε πως έχουμε διαφορετικά συμφέροντα;»

Λόγω συνδικαλισμού, ο κ. Γιώργος Νυδριώτης κατέφυγε στην Αθήνα όπου έφτιαξε, μαζί με άλλους εργάτες, το συνδικάτο μετάλλου. Αναγκαστική επιλογή, μας εξηγεί, καθώς το σωματείο των μόνιμων δεν δεχόταν ως μέλη τους νοικιασμένους.Από τους νεκρούς του καλοκαιριού, δύο ήταν μόνιμοι κι ο τρίτος δούλευε σε εργολάβο. Ισως γι' αυτό η οικογένειά του να μου έκλεισε ερμητικά την πόρτα όταν την επισκέφθηκα στο χωριό τους. «Ολοι που δουλεύουμε σε εργολαβίες έχουμε φιλήσει κατουρημένες ποδιές για 600 και 700 ευρώ».

Ο νεαρός που μου μιλάει δουλεύει στο εργοστάσιο από τα 18. Ολοι οι άντρες της περιοχής έχουν κάνει μεροκάματα εδώ, ακόμη και ως μαθητές για να βγάλουν το χαρτζιλίκι τους. Ομως, για τον (ας τον πούμε) «Δημήτρη» το εργοστάσιο κατέληξε η ζωή του:

«Το καθεστώς των εργολαβιών μειώνει το κόστος της εργατικής δύναμης. Οποιος από το μόνιμο προσωπικό συνταξιοδοτείται αντικαθίσταται από νοικιασμένο εργαζόμενο. Αντίθετα, κάποιοι απολύθηκαν την περασμένη χρονιά. Οι εργαζόμενοι στις εργολαβίες εργάζονται στη βαριά βιομηχανία ανειδίκευτοι, χωρίς την απαραίτητη εκπαίδευση, ενώ ανακυκλώνονται συνεχώς, άρα δεν προλαβαίνουν να αποκτήσουν εμπειρία και εξοικείωση με τη δουλειά. Ο ανώτερος μισθός φτάνει τα 1.000 ευρώ, ενώ πρόσφατα είχαμε δύο μήνες απλήρωτοι.

Θα μπορούσε να είναι ένα ειδυλλιακό χωριό. Ομως, μερικές δεκαετίες κακοδιαχείρισης, απληστίας και κομματικών πελατειακών σχέσεων μετέτρεψαν τα χωριά της περιοχής σε χωριά κολίγων, δεσμευμένων από τα μεροκάματα, τα οποία όσο περνά ο καιρός γίνονται όλο και μικρότερα.»Οταν δεν υπάρχει δουλειά, όταν δεν έχεις καμία άλλη εναλλακτική, φοβάσαι να χάσεις και το λίγο που σου πετάνε. Και, φυσικά, δέχεσαι να δουλεύεις χωρίς εκπαίδευση και χωρίς καινούργια και καλοσυντηρημένα εργαλεία και στα χειρότερα πόστα. Και δεν υπάρχει χειρότερο απ' τα καμίνια, πίστεψέ με». Κάθε καμίνι είναι έξι μέτρα ψηλό και έχει διάμετρο 12 μέτρα. Το «5» είναι το μεγαλύτερο, με διάμετρο 18 μέτρα. Για να λιώσει το μετάλλευμα χρειάζεται το καμίνι να φτάσει στους 1.600° C. Ο «Δημήτρης» με κερνάει τον καφέ, πληρώνει την μπίρα του και φεύγει.

«Καμία σχέση με την παλιά εποχή. Παλιά οι εργάτες, μετά την απεργία, έβγαζαν χρήμα. Τώρα τα έρμα δουλεύουν για φραγκοδίφραγκα». Η κυρούλα που κρατάει τον καφενέ δίπλα στα φουγάρα ξεκινάει να θυμάται «γλέντια και χαρές και γέλια. Ηταν κιμπάρηδες οι εργάτες τότε. Και περήφανοι. Αλλιώς η ζωή μας».

Ο πιτσιρικάς που συναντώ μετά ήταν αγέννητος όταν η ζωή ήταν «αλλιώς». «Εγώ μάζεψα τα πτώματα. Και καλά οι δύο που πέθαναν ακαριαία. Τον έναν τον πήρε η φλόγα, τον άλλον η λάβα. Ομως, ο τρίτος που φλεγόταν ακόμη και καιγόταν από τα τοξικά επί δύο εβδομάδες; Τι να κάνεις, όμως; Αυτή είναι η δουλειά, και γυρίσαμε. Δεν φοβάμαι, είναι μέσα στα ρίσκα που παίρνεις». Για 800 ευρώ; «Στην προηγούμενη δουλειά μου, που ήταν επίσης σε βιομηχανία, έπαιρνα 600 και δούλευα 12ωρο. Εδώ είναι καλύτερα. Πόσες φορές θα σε βρει το κακό;»

Εργάζεται στη ΛΑΡΚΟ από το 1977ο κ. Κώστας Πολίτης, από τη χρονιά της θρυλικής απεργίας, δηλαδή, που κράτησε 110 μέρες. Με τα «κέρδη» εκείνου του αγώνα ζουν ακόμη οι παλιοί εργάτες.«Το κακό μπορεί να σε βρει κάθε στιγμή. Τα τελευταία εφτά χρόνια κλάψαμε οχτώ συναδέλφους. Τώρα για το πρώτο ατύχημα λένε πως φταίει το υλικό που χρησιμοποιούμε για να λιώσει το μέταλλο. Στο δεύτερο, το καμίνι εξερράγη και... ήταν κακιά στιγμή. Ομως, το καμίνι "μουγκράει", το ακούς όταν είναι να σκάσει. Ηταν όλοι σωστά εκπαιδευμένοι; Τηρήθηκαν σωστά οι διαδικασίες; Γιατί προσπάθησαν να το σβήσουν αφού είχε πυρώσει κι αφού κάθε νοήμων άνθρωπος ξέρει πως δεν σβήνεις με νερό των 20° C κάτι που καίει στους 1600° C; Αυτά είναι τα ενδιαφέροντα ερωτήματα».

Ο Γιώργος Νυδριώτης είναι φυσιογνωμία πολύ γνωστή. Γνωριζόμαστε από το υπόγειο όπου τραγουδάει η Καίτη Ντάλλη. Εγώ τον ήξερα ως μπουζουξή. Μου συστήνεται ως πρόεδρος του συνδικάτου μετάλλου. «Αναγκάστηκα να φύγω στην Αθήνα, αφού η εταιρεία δεν με ξαναπροσέλαβε λόγω της συνδικαλιστικής μου δραστηριότητας. Το σωματείο των μόνιμων, λόγω του καταστατικού του, δεν μας δεχόταν εμάς τους νοικιασμένους. Ετσι φτιάξαμε το συνδικάτο. Την πρώτη μέρα που γύρισα απ' το εργοστάσιο δεν με αναγνώρισε ούτε το σκυλί μου• τόσο μαύρος ήμουν. Η μάνα μου με παρακάλαγε να φύγω• οι μανάδες μας, οι γυναίκες μας, οι αδελφές μας ζουν πάντα με το φόβο αν θα γυρίσουμε πίσω. Ο κίνδυνος είναι πανταχού παρών. Με το που πατάει το πόδι εκεί ο εργάτης, η πρώτη ευχή που παίρνει είναι "σιδερένιος"».

Οι εργαζόμενοι δουλεύουν με τις φωτιές να πετάγονται πάνω απ' τα κεφάλια τους, ενίοτε και μέσα στα ρούχα τους. Ενστικτωδώς μαθαίνουν να προστατεύονται. Προσέχουν ακόμη και το σκαλί που πατάνε για να αποφύγουν τις χυμένες λάβες. Τόσο πολύ δένονται με το εργοστάσιο και τη δουλειά τους, που έχουν προσωποποιήσει κάθε συμπεριφορά των καζανιών. Λένε ότι «μουλάρωσε», «γκρινιάζει», «πεισμώνει».

Ένα δραματικό έγγραφο-προειδοποίηση που έστειλε η Επιθεώρηση Μεταλλείων Νοτίου Ελλάδος (ΕΜΝΕ) προς το υπουργείο Ανάπτυξης, αμέσως μετά το πρώτο θανατηφόρο εργατικό δυστύχημα στις αρχές Αυγούστου, καταγγέλλει πως 10 μηχανικοί καλούνται να επιθεωρήσουν πάνω από 1.200 επιχειρήσεις μεταλλείων!

Εγραφε τότε η «Ελευθεροτυπία»: «Οι επιθεωρητές αδυνατούν πλέον να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους, δηλαδή να επιβλέψουν και να εγγυηθούν στοιχειώδεις συνθήκες ασφαλείας στα περισσότερα μεταλλεία της χώρας! Το "έγκλημα" στη ΛΑΡΚΟ είχε, δυστυχώς, προαναγγελθεί. Οι πολιτικοί υπεύθυνοι στο υπουργείο Ανάπτυξης (υπουργός, υφυπουργός, γεν. γραμματέας, προϊστ. διευθύνσεων) γνώριζαν πολύ καλά και από πρώτο χέρι ότι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί έχουν κυριολεκτικά διαλυθεί».

Σ' αυτό το μικρό χωριό των 1.000 κατοίκων οι ξένοι κάνουν πάντα εντύπωση. Τραβάνε τα βλέμματα και προκαλούν απορίες. Ειδικά αν περπατάνε δίπλα στο εργοστάσιο και στον ιδιωτικό του οικισμό. Τότε τους σταματάνε και τους ρωτούν από πού είναι και τι γυρεύουν εδώ. Το βράδυ, όμως, τους κερνάνε μπίρες. «Κοιτάξτε, κυρία μου, σας σταματήσαμε γιατί περπατούσατε χωρίς άδεια της διεύθυνσης. Δεν ξέρουμε τι θέλετε να μάθετε, αλλά φωτογραφίες δεν θα βγάλετε• διαφορετικά, νομίμως (sic) θα σας σπάσουμε τη μηχανή». Κι αφού συζητάμε επί ώρα το νόμιμον του σπασίματος της μηχανής, έχουμε γίνει πια φίλοι. «Μην το ψάχνεις με τους νεκρούς. Ατυχήματα γίνονται κάθε μέρα. Μπορεί κι εσύ, εδώ που είσαι, να πάθεις ένα εργατικό ατύχημα. Φέρ' ειπείν, με το αμάξι σου».

«Οχι ατύχημα, ρε γαμώ το, δολοφονία έγινε!» επιμένει το βράδυ ο Πάνος Πολίτης. «Τρύπησε το καμίνι, έγινε το μπαμ. Εγώ ήμουν γύρω στα 150 μ. μακριά. Με το πρώτο μπαμ καταλάβαμε ότι η ζημιά ήταν εκεί. Τρέξαμε. Ρωτάω, "Βγήκατε όλοι έξω;". Μου λένε, "Ψάχνουμε τον Κώστα". Ο ένας συνάδελφος έψαχνε τον άλλο, αρπάζαμε φωτιά. Εβραζε κάτω ο τόπος, πατάγαμε, παίρναμε φωτιά, προσπαθήσαμε να σβήσουμε, να βρούμε φορτωτές να σπρώξουμε... Τους συναδέλφους ήδη τους είχαμε μαζέψει. Ψάχναμε να βρούμε κι άλλους που μες στον πανικό φύγανε και δεν τους βρίσκαμε. Μόλις σβήσαμε λίγο τη φωτιά και ήταν ανθρωπίνως δυνατό να ξαναπάμε στο σημείο, βρήκαμε τον έναν συνάδελφό μας νεκρό και τον άλλο να χαροπαλεύει. Σας εύχομαι πραγματικά ποτέ να μη ζήσετε στιγμή να ψάχνετε για έναν άνθρωπο νεκρό, έναν συνάδελφο που πριν από μια ώρα είπες καλημέρα, ήπιες καφέ μαζί του. Δώσαμε μάχη για να μη φτάσει η φωτιά στις δεξαμενές προπανίου - που, αν εκραγούν, θα εξαφανιστούν Λάρυμνα, Μαρτίνο, Μαλεσίνα κι όλα τα περίχωρα».

«Το εργοστάσιο ήταν για όλες τις κυβερνήσεις ένας τρόπος να βολεύουν την πελατεία τους. Μεγάλος πελάτης; Σε κάνουν διευθυντή. Μικρός πελάτης; Σε κάνουν εργάτη. Κι έχουν πολλούς τρόπους να σε κρατάνε, αφού, αν είσαι με μπλοκάκι, παρακαλάς να μπεις στον εργολάβο. Κι αν είσαι στον εργολάβο, παρακαλάς να γίνεις μόνιμος. Τρέμουν όλοι να μην κλείσει το εργοστάσιο και μείνουν χωρίς δουλειά. Εν τω μεταξύ, έχουμε μείνει χωρίς θάλασσα, χωρίς καθαρό αέρα, χωρίς δέντρα. Η ΛΑΡΚΟ αδειάζει τη σκουριά στη θάλασσα, μπαζώνει τα ρέματα, πετάει τα απόβλητα στα γύρω βουνά. Κι αν σε ρωτήσουν ποιος σ' τα 'πε όλα αυτά, να πεις "ο Πέτρος ο καφετζής, που είναι 31 κι έχει έναν γιο 2,5, και που δεν ψήφισε κανέναν τους στις εκλογές γιατί κανείς τους δεν ήταν εκεί όταν τον χρειάστηκε"».

Τα δύο δυστυχήματα του Αυγούστου είναι στη φάση της δικαστικής διερεύνησης. Η Επιτροπή Μεταλλείων αναμένεται να βγάλει τα πορίσματά της και ο εισαγγελέας να σχηματίσει δικογραφία. Η διαδικασία πώλησης της ΛΑΡΚΟ πάγωσε λόγω εκλογών. Η εταιρεία ανακοίνωσε ότι θα αποζημιώσει τις οικογένειες των νεκρών και θα προσλάβει άλλα μέλη της οικογένειάς τους στο μόνιμο προσωπικό. Οι νεκροί δικαιώνονται;

Το προφίλ της εταιρείας

Η ΛΑΡΚΟ παράγει ετησίως 2.500.000 τόνους κοκκοποιημένο σιδηρονικέλιο. Οι μεγαλύτεροι παραγωγοί προϊόντων ανοξείδωτου χάλυβα (κατασκευαστές όπλων, ηλεκτρονικών συσκευών, ειδών οικιακής χρήσης) εμπιστεύονται το προϊόν της, το οποίο θεωρείται μοναδικό λόγω της παντελούς απουσίας άνθρακα. Αυτό τοποθετεί την εταιρεία μεταξύ των πέντε κορυφαίων παραγωγών στον κόσμο, με μερίδιο 40% της ευρωπαϊκής αγοράς. Το προϊόν της είναι σχεδόν 100% εξαγώγιμο και συναλλαγματοφόρο. Η επιχείρηση απασχολεί 1.300 άτομα, γεγονός που την καθιστά έναν από τoυs εργοδότες με σημαντική συνεισφορά στο ΑΕΠ τns Ελλάδας, με τέσσερα κύρια μεταλλευτικά κέντρα και δραστηριότητα σε πέντε νομούς. Ανήκει στο Δημόσιο (33,5%), στην Εθνική Τράπεζα (36,43%), στη ΔΕΗ (28,56%)
και στην κρατική εταιρεία κινητών αξιών ΔΕΚΑ (1,51%).

http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=94983

Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ «ΠΑΙΖΕΙ» ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΧΘΡΟΥΣ ΚΑΙ «ΦΙΛΟΥΣ»….

Θυμόσαστε εκείνα τα σιδερένια τέρατα, τις θωρακισμένες μπουλντόζες Ισραηλινού Στρατού που ισοπεδώνουν τα πάντα στο διάβα τους; Νομίζουμε ότι αποτελούν την καλύτερη σύγκριση για τον νέο υπουργό Εθνικής Άμυνας Ευ. Βενιζέλο και την πολιτική που θα εφαρμόσει το ΠΑΣΟΚ. Δε πρόκειται απλώς για συνέχεια της πολιτικής της ΝΔ, αλλά και για ένα αντιδραστικό και πολεμοκάπηλο εκσυγχρονισμό, που παράλληλα αναλαμβάνει να αναβαθμίσει το τσαλακωμένο «γόητρο» του Ελληνικού Στρατού.

Τόσο στην τελετή παραλαβής, όσο και τις προγραμματικές δηλώσεις του ο Ευ.Βενιζέλος «ψάρωσε» τους στρατιωτικούς συντάκτες ορίζοντας ως αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων «την υπεράσπιση της ακεραιότητας, της ανεξαρτησίας, αλλά και της αξιοπρέπειας της χώρας».

Η αίγλη του συνταγματολόγου και η ολόπλευρη στήριξη των συγκροτημάτων των ΜΜΕ δε μπόρεσαν να κρύψουν ότι ο νεολογισμός «περί αξιοπρέπειας της χώρας» έκρυβε την αναφορά για πρώτη φορά στα χρονικά της Μεταπολίτευσης υπουργού Εθνικής Άμυνας στην αποστολή του Στρατού εναντίον του Εσωτερικού Εχθρού –Λαού. Ο Ευ.Βενιζέλος κατευθείαν σηκώνει τον πήχη του κρατικού αυταρχισμού, απαραίτητου για την σημερινή τρομοκράτηση και αυριανή καταστολή των εξεγέρσεων. Βρίσκεται στην ίδια γραμμή με τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ-ΟΑΣΕ που κάνουν λόγο για στρατιωτική συνδρομή στις κυβερνήσεις χωρών που απειλούνται με κατάρρευση λόγω οικονομικής κρίσης. Δηλώνει έτοιμος να κάνει χρήση όλου του προηγούμενου νομοθετικού έργου, όπως του νόμου για τους Επαγγελματίες Οπλίτες που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΝ και αναφέρει «Κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης είναι κάθε αιφνίδια κατάσταση, που προκαλείται από φυσικά και άλλα γεγονότα, πολεμικά και μη και έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ή την απειλή δημιουργίας εκτεταμένων απωλειών, ζημιών και καταστροφών σε έμψυχο ή άψυχο δυναμικό της χώρας ή την παρακώλυση και διατάραξη της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας».

Στην επόμενη επομένως εξέγερση «που θα πλήξει την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό, θα αμαυρώσει την Ελλάδα, θα αποτελέσει πλήγμα για τον τουρισμό και το εμπόριο», επαναλαμβανόμενες ατάκες των πολιτευτών ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και μεγαλοδημοσιογράφων, ο Στρατός είναι έτοιμος και εκπαιδευμένος να εφαρμόσει το «Εγχειρίδιο Καταστολής Πλήθους»!!!

Ταυτόχρονα ο στρατός περικυκλώνει την κοινωνία, αναλαμβάνει διευρυμένα αστυνομικά καθήκοντα (παράνομη μετανάστευση κλπ), ενώ η πολιτική προστασία «στρατιωτικοποιείται» ακόμη περισσότερο. Ο στρατός, που η Μεταπολίτευση έκλεισε στα στρατόπεδα, βγαίνει στο δρόμο, αναλαμβάνει να καλύψει τα κενά των κρατικών υπηρεσιών και επιχειρεί σε περιπτώσεις σεισμού, πλημμύρας, πυρκαγιάς. Δωρεάν υπηρεσίες από τους φαντάρους, έτσι για να συνηθίζει το μάτι της κοινωνίας στο χακί…

Το ΠΑΣΟΚ είχε πάντα την ικανότητα να επιβάλλει «ευκολότερα» της αντεργατική, αντιδραστική και φιλοπόλεμη πολιτική.

«Ο Σοσιαλισμός είναι εδώ»! Παρά τις μεγαλειώδεις αντιδράσεις του λαού μας σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και στην συμμετοχή του Ελληνικού Στρατού σ’ αυτές (αποστολή φρεγάτας στον Περσικό Κόλπο από το Μητσοτάκη το 1991 έως την εγκληματική συμβολή της κυβέρνησης Σημίτη-Γ.Παπανδρεόυ ως υπ. Εξωτερικών το 2003 στη βάρβαρη εισβολή ΗΠΑ-Βρετανίας στο Ιράκ), πλέον θεωρείται δεδομένο ότι «Η πρωτεύουσα αποστολή θα είναι η αποτροπή εξωτερικών απειλών και προκλήσεων ενάντια στην εδαφική ακεραιότητα και τα ζωτικά εθνικά συμφέροντα. Η δευτερεύουσα αποστολή θα είναι η συμμετοχή σε Ευρωπαϊκές ή Νατοϊκές πολυεθνικές δυνάμεις και σε διεθνείς ειρηνευτικές και σταθεροποιητικές αποστολές, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και την επιχειρησιακή διοίκηση της Ε.Ε ή του ΝΑΤΟ» (Θ.Ντόκος, Γ.Διευθυντής ΕΛΙΑΜΕΠ).

Η πολυδιαφημισμένη νέα Δομή των Ενόπλων Δυνάμεων απαντά στις ανάγκες του νέου Δόγματος της Εξωτερικής Πολιτικής: «εξ Ανατολών Κίνδυνος, ενδυνάμωση του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος με την Κύπρο (ενώ δημαγωγικά ο Γ.Παπανδρέου καταγγέλλει τον αμαρτωλό ρόλο των Μητέρων Πατρίδων στο μαρτυρικό νησί), μετατροπή της Ελλάδας σε ατμομηχανή των Βαλκανίων και συνακόλουθη εργαλειοποίηση της ευρωπαϊκής προοπτικής των βαλκανικών χωρών και για την υπεράσπιση των εθνικών θεμάτων, Ελλάδα-σταυροδρόμι ενέργειας, ανάληψη πρωτοβουλιών προς τη Μέση Ανατολή».

Ο σχεδιασμός μείωσης των στρατοπέδων, παραμονής όλων των εφέδρων στην παραμεθόριο, η «διερεύνηση» της κατάργησης κληρωτών σε Πολεμικό Ναυτικό-Αεροπορία, η πρόσληψη χιλιάδων Μισθοφόρων Στρατιωτών, αποσκοπεί ακριβώς στη δημιουργία ενός μεγαλύτερου, πιο επαγγελματικού και επιθετικότερου στρατού, με ευέλικτες και διακλαδικά δρώντες μονάδες, με πολλαπλασιαστές ισχύος (έτσι ονομάζεται η επέκταση της φονικής δυνατότητας).
Ο Β.Μεϊμαράκης ποτέ δε μάσησε τα λόγια του «Οι ελληνικές δυνάμεις, που μετέχουν σε ειρηνευτικές αποστολές, είναι σε πολύ χαμηλότερο όριο από την οροφή, που έχει οριοθετήσει το ΚΥΣΕΑ». Ένας άλλος Ευάγγελος θα υλοποιήσει τις αποφάσεις του προγενέστερου διπλασιάζοντας τις ελληνικές δυνάμεις που δρουν στο Αφγανιστάν (κόστος 18366442 ευρώ), μετασταθμεύοντας 142 στρατιώτες στην πολεμική ζώνη της Χεράτ (κόστος 20393164 ευρώ), με ετήσιο κόστος παραμονής 14183148 ευρώ και απαίτηση αγοράς 21 τεθωρακισμένων οχημάτων με ειδική θωράκιση για νάρκες και 25 μηχανήματα για τις επιχειρήσεις του τάγματος μηχανικού στη Χεράτ.

Και επειδή πλέον θα έρχονται φέρετρα από το εξωτερικό και η διάθεση εθελοντισμού των στελεχών θα φθίνει, το ΠΑΣΟΚ προχωρά στην εφαρμογή της πιο σκληρής επιλογής του Β.Μεϊμαράκη απέναντι στα στελέχη, σπάζοντας την επετηρίδα και θεσπίζοντας κριτήρια ανέλιξης τη μαχητική εμπειρία και τη συμμετοχή σε αποστολές εκτός συνόρων. Πρόκειται για εφαρμογή του αμερικανικού συστήματος πολυεπίπεδης κατηγοριοποίησης του μόνιμου προσωπικού, στοχεύοντας στη βίαιη μείωση του μισθού και της σύνταξης της πλειοψηφίας των στελεχών, ενώ μια μειοψηφία που θα εμπλέκεται ολοένα περισσότερο με τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και επιχειρήσεις θα επιβραβεύεται υλικά, αλλά και στη διάλυση κάθε υλικής βάσης ενότητας τους και συνδικαλιστικής τους έκφρασης.

Δεν περνά απαρατήρητο το γεγονός ότι παρά τις προεκλογικές δεσμεύσεις το ΠΑΣΟΚ δεν προχωρά σε αμφισβήτηση της «διεθνής συνθήκης», που ψήφισαν ΝΔ-ΛΑΟΣ, μετονομάζοντας τα γνωστά MOU (Memorandum of Understanding) και επιτρέπει στον Στρατιωτικό Διοικητή του ΝΑΤΟ να δεσμεύει όποτε και όποιο τμήμα της ελληνικής επικράτειας για την διεξαγωγή ασκήσεων και τη διέλευση ξένων στρατευμάτων!!!

Ο αναπληρωτής υπουργός Π.Μπεγλίτης ομολογεί τις κυβερνητικές προθέσεις για αύξηση των εξοπλισμών, μιλώντας «για περαιτέρω ενίσχυση της αποτρεπτικής ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων». Η εξυπηρέτηση όλων των προαναφερόμενων αναγκών, της «Διπλωματίας των Εξοπλισμών», συνδυάζεται με τις δεσμεύσεις που ανέλαβε ο Γ.Παπανδρέου στα προεκλογικά δείπνα με τους επιχειρηματίες και στις συναντήσεις του με τον Σ.Κόκκαλη, που βρίσκεται στην «ευχάριστη θέση» να βγάζει τεράστια κέρδη από την κούρσα των εξοπλισμών σε Ελλάδα-Τουρκία, πουλώντας τα ίδια όπλα σε εχθρούς και φίλους (βλέπε ΠΑΤΡΙΟΤ)!!!
Τέλος, ο νέος υπουργός Εθνικής Άμυνας δήλωσε «αποστολή μου στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας είναι να εγγυηθώ, μαζί με τον αναπληρωτή υπουργό, την αξιοκρατία, τον επαγγελματισμό, την ισονομία σε όλα τα επίπεδα».

Οι εξαγγελίες για μια «χρήσιμη, δίκαιη θητεία σε ένα δημοκρατικό στρατό» κρύβουν το γεγονός ότι κανένα αίτημα των φαντάρων δεν ικανοποιήθηκε. Υπόσχονται ισότητα, αλλά δεν δεσμεύονται ποιοι και πως θα υπηρετούν στα αστικά κέντρα-Πεντάγωνο ανοίγοντας παραθυράκι για «πράσινα βύσματα», όταν τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών στέλνονται Αμετάθετα στα σύνορα. Ο μισθός παραμένει στα 8,5 ευρώ και η ασφάλιση ανύπαρκτη. Το κόστος της θητείας αυξάνεται λόγω παραμεθορίου. Οι φαντάροι παραμένουν οι υπηρέτες των Αξιωματικών στις Κατασκηνώσεις-Λέσχες Αξιωματικών κλπ, γίνονται πυροσβέστες το καλοκαίρι και συντηρητές των στρατοπέδων το χειμώνα όταν δεν ανοίγουν δρόμους πλημμυρισμένους και χιονισμένους, ενώ οι άδειες κόβονται.

Ο Ευ.Βενιζέλος δεν σταματά την Αποστολή Φαντάρων στην ΕΛΔΥΚ, έστω και αν πρόκειται για αποστολή εφέδρων εκτός συνόρων στο πλαίσιο «ειρηνευτικής επιχείρησης», δεν υπόσχεται καμιά επιπλέον μείωση θητείας (δέσμευση του ΠΑΣΟΚ, το 2001, η 8μηνη θητεία). Αποδέχεται την απαγόρευση των κινητών, την επιβολή ποινών με βάση την Στρατιωτική Νομοθεσία σε Πολίτες και τη λειτουργία Πειθαρχείων. Συμφωνεί στη χρήση επικίνδυνων οπλικών συστημάτων-πυρομαχικών και πραγματικών πυρών στις ασκήσεις. Αρνείται την αναγνώριση ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ των ΦΑΝΤΑΡΩΝ.

Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτε από το ΠΑΣΟΚ και τον Ευ.Βενιζέλο. Η αποφασιστική και μαχητική παρέμβαση του αντιπολεμικού-αντιμιλιταριστικού κινήματος ΜΕΣΑ και ΕΞΩ από τον Στρατό είναι Αναγκαία.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932 955437
http://diktiospartakos.blogspot.com