Στις 12 Οκτωβρίου 1968, 10 μόλις ημέρες μετά τη μεγάλη σφαγή των φοιτητών στην πλατεία των Τριών Πολιτισμών, ξεκίνησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Μεξικού. Η απόφαση να δοθούν οι Αγώνες στη χώρα της Κεντρικής Αμερικής αποτελούσε μια επιβράβευση της οικονομικής της προόδου, αγνοώντας την έκρυθμη πολιτική κατάσταση που επικρατούσε στη χώρα των Αζτέκων.
Δέκα μέρες πριν από την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων πραγματοποιήθηκαν σοβαρά επεισόδια, με δεκάδες θύματα, στην Πόλη του Μεξικό. Οι μεξικάνικες αρχές σταμάτησαν μια ειρηνική μαθητική συγκέντρωση με τη βία.
Μαθητές και φοιτητές του Πολυτεχνείου διαδήλωναν κατά της τέλεσης των Αγώνων. Οι δυνάμεις ασφαλείας άρχισαν χωρίς λόγο να πυροβολούν στην Πλατεία «Plaza de las Tres Culturas» στη συνοικία Τλατέλολκο, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 30 διαδηλωτές και να τραυματισθούν εκατοντάδες, σύμφωνα με τον επίσημο απολογισμό. Ανεπίσημες πηγές αναφέρουν πως οι νεκροί ανέρχονται σε 200 και τους τραυματίες σε 1.000.
Σε μια υπόθεση που ακόμα δεν έχει εξακριβωθεί, η επίσημη κυβερνητική δικαιολογία για τη σφαγή έκανε λόγο για προβοκάτορες διαδηλωτές που άρχισαν πρώτοι να πυροβολούν εναντίον των ένστολων. Αρκετά χρόνια αργότερα, επαληθεύτηκε πως οι ένοπλοι που βρίσκονταν στο πλήθος και άρχισαν να πυροβολούν ανήκαν τότε στην προεδρική φρουρά.
Σε μια φιλειρηνική διαδήλωση με 10.000 φοιτητές και μαθητές, υπήρχαν 5.000 στρατιώτες, 200 τανκς και άλλα στρατιωτικά οχήματα! Στο άκουσμα του πρώτου πυροβολισμού επικράτησε χάος στις τάξεις των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα οι στρατιώτες να πυροβολούν αδιάκριτα. Τα μεξικάνικα ΜΜΕ προσπάθησαν να «κουκουλώσουν» το θέμα χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία λόγω του αριθμού των θυμάτων.
Τα επεισόδια ήταν η κατάληξη μιας μακροχρόνιας δυσαρέσκειας από τους Μεξικάνους για την κυβέρνηση. Σε μια χώρα που μαστιζόταν από τη φτώχεια, τα 150 εκατομμύρια δολάρια που δαπανήθηκαν για τους Αγώνες θα μπορούσαν να ξοδευτούν καλύτερα στη βελτίωση του εσωτερικού βιοτικού επιπέδου.
Πολλοί τότε μίλησαν για μποϊκοτάζ των Αγώνων, αλλά η ΔΟΕ θεώρησε «εσωτερική υπόθεση της χώρας» τις ταραχές και δεν αποδέχθηκε το αίτημα, με το χιλιοειπωμένο επιχείρημα ότι ο αθλητισμός δεν αναμιγνύεται στην πολιτική.
Ο χαιρετισμός-σύμβολο
Παρά τις προσπάθειες της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής όμως, η πολιτική έκανε την εμφάνισή της στους Αγώνες, σε μια χρονιά που είχε σημαδευτεί από τις δολοφονίες του Ρόμπερτ Κένεντι και του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, αλλά και τον συνεχιζόμενο πόλεμο στο Βιετνάμ.
Οι Αμερικανοί αθλητές Τόμι Σμιθ και Τζον Κάρλος -1ος και 3ος αντίστοιχα στα 200 μέτρα- ήταν μέλη των «Μαύρων Πανθήρων» και κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου των ΗΠΑ στην τελετή απονομής στάθηκαν με υψωμένη τη γροθιά με μαύρο γάντι και κατεβασμένο το κεφάλι, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις φυλετικές διακρίσεις στις ΗΠΑ. Οι δύο αθλητές έλαβαν τα μετάλλιά τους χωρίς παπούτσια, αλλά φορώντας μαύρες κάλτσες, κίνηση που αντιπροσώπευε την φτώχεια των έγχρωμων στις ΗΠΑ. Αμέσως αποπέμφθηκαν από το Ολυμπιακό Χωριό, χωρίς καμία άλλη συνέπεια.
Η χειρονομία έγινε πρωτοσέλιδο σε όλο τον κόσμο και θα μείνει για πάντα στην ιστορία ως βασική έκφραση του κινήματος των αφρό-Αμερικάνων. «Είναι πολύ αποθαρρυντικό να είσαι σε μια ομάδα με λευκούς αθλητές. Στη διαδρομή είσαι, ο Τόμι Σμιθ, το γρηγορότερο άτομο στον κόσμο, αλλά μόλις ξαναμπαίνεις στα αποδυτήρια δεν είσαι τίποτα παραπάνω από έναν βρόμικο νέγρο,» είπε ο Σμιθ κατά την έξοδό του από το στάδιο.
«Εάν κερδίζω, είμαι Αμερικάνος, όχι μαύρος Αμερικάνος. Αλλά εάν δεν κέρδιζα, θα έλεγαν ότι είμαι νέγρος. Είμαστε μαύροι και είμαστε υπερήφανοι που είμαστε μαύροι. Η «Μαύρη» Αμερική θα καταλάβει σε λίγο καιρό τι κάναμε απόψε,» πρόσθεσε.
Σε μια χρονολογία ορόσημο εν μέσω «ψυχρού» πολέμου, με έντονες πολιτικές, κοινωνικές και φυλετικές αντιπαραθέσεις, οι Ολυμπιακοί αγώνες που διοργανώθηκαν εκείνη τη χρονιά δεν θα μπορούσαν να μην έχουν το «χρώμα» και τις επιρροές από την τότε παγκόσμια επικρατούσα κατάσταση.
Οι πρώτοι Ολυμπιακοί αγώνες που έγιναν σε χώρα της Λατινικής Αμερικής(οι δεύτεροι θα είναι στη Βραζιλία το 2016) άφησαν ανεξίτηλο το σημάδι τους στην σύγχρονη ιστορία της διοργάνωσης. Από το 1968 και μετά, οι αγώνες βυθίστηκαν σε σχεδόν δύο δεκαετίες κρίσης που προκλήθηκαν από μια διαδοχή σημαντικών διαδηλώσεων, διαμαρτυριών, μποϊκοταρισμάτων και μιας θανάσιμης τρομοκρατικής επίθεσης.
http://www.youtube.com/watch?v=hj-ZBl6KCZ0&feature=player_embedded
http://www.youtube.com/watch?v=5UnQP1F4Njg&feature=player_embedded
http://www.tvxs.gr/v23179
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου