Στις 24/5/2012 συμμετείχαμε ως νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση στη σύσκεψη όπου καλούσε το Αριστερό Δίκτυο Νεολαίας Παρέμβαση, με θέμα το φοιτητικό κίνημα και την παρέμβαση της αριστεράς στις νέες συνθήκες. Η συζήτηση ήταν αρκετά εποικοδομητική, παρόλα αυτά ήταν φανερές οι τακτικές και στρατηγικές διαφωνίες πάνω σε αρκετά ζητήματα, όπως για το αναγκαίο πρόγραμμα πάλης των φοιτητών στο σήμερα, άλλα και τη σύμπραξη των δυνάμεων της Αριστεράς υπό την μορφή ενιαίου Μετώπου. Στο τέλος της διαδικασίας αποφασίστηκε να γραφεί ένα κείμενο που να αποτυπώνει την συζήτηση που διεξήχθη και να αναφέρονται και οι δυνάμεις που συμμετείχαν σε αυτήν την κουβέντα Η υπογραφή μας σε αυτό το κείμενο είναι απλή ένδειξη της συμμετοχής μας στη σύσκεψη, και σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι ενστερνιζόμαστε το σύνολο όσων ακούστηκαν, και γράφονται στο κείμενο. Παραβρεθήκαμε στην σύσκεψη αυτή όχι γιατί θεωρούμε αναγκαίο στο σήμερα ένα κοινό μέτωπο όλης της Αριστεράς στο πανεπιστήμιο ή και ευρύτερα αλλά γιατί πιστεύουμε στην αναγκαιότητα συζήτησης και διαλόγου όλων των μαχόμενων δυνάμεων. Απέναντι στις νέες προκλήσεις της εποχής είναι ανάγκη η αριστερά να ξεφύγει από την μονότονη και μίζερη επίκληση της ενότητας χωρίς περιεχόμενο, στόχους και προοπτική. Σε αυτή την κατεύθυνση είναι καθοριστική η αυτοτέλεια της αντικαπιταλιστικής αριστεράς τόσο σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο όσο και σε επιμέρους χώρους. Μέτωπο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς λοιπόν, όχι για τη διατήρηση ενός ακόμα μαγαζιού αλλά για την οικοδόμηση ενός τρίτου πόλου στην αριστερά από τη σκοπιά της συγκρότησης του δεύτερου πόλου στην κοινωνία. Παρά τις υπάρχουσες στρατηγικού χαρακτήρα διαφωνίες της Αριστεράς, πέρα από την συζήτηση, είναι επιτακτική ανάγκη η ανατρεπτική κοινή δράση στο κίνημα, στην βάση ενός αναγκαίου πλαισίου πάλης για την ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου και για μια άλλη κοινωνική προοπτική πέρα από τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού. Πάνω σε αυτή τη λογική προτείνουμε την δημιουργία ενός κοινωνικο-πολιτικού μετώπου, του Αγωνιστικού Μετώπου Ρήξης και Ανατροπής, που θα καταφέρνει να συνενώνει όλα τα πληττόμενα κομμάτια της νεολαίας και των εργαζομένων, αλλά και τους μεμονωμένους αγώνες που αναπτύσσονται καθημερινά, σε ένα ορμητικό ποτάμι ανατροπής και θα έχει στην καρδιά του ένα ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα.
