Χαιρετισμός στην εκδήλωση η "Ιστορία δεν τελείωσε" που διοργανώνουν η ΑΡΑΝ και η Παρέμβαση από το Γραφείο Πόλης της νΚΑ Πάτρας

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Βρισκόμαστε κυριολεκτικά στην δίνη της ιστορίας. Δυο μέρες μετά το μακελειό του Παρισιού, πρέπει να αναλογιστούμε το βάθος της όξυνσης των ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων. Όξυνση που προκύπτει από την αδυναμία σταθερότητας στο έδαφος της δομικής κρίσης του σύγχρονου καπιταλισμού. Το αιματοκύλισμα στην Τουρκία, η συνεχιζόμενη επέλαση στην Ανατολική Ουκρανία, το πραξικόπημα στην Πορτογαλία όλα συνθέτουν τον καμβά της σύγχρονης βαρβαρότητας. Αδυνατούν να ξεπεράσουν την κρίση τους, και για να την ξεπεράσουν παρακάμπτουν την λαϊκή θέληση, τα εργατικά δικαιώματα, την ανθρώπινη ζωή.

Αφήνουν οι διεθνείς εξελίξεις ανέπαφη την Ελλάδα; Το κάθε άλλο. Η Ελλάδα το προηγούμενο διάστημα βρέθηκε στο κέντρο των εξελίξεων. Τα 7 χρόνια της κρίσης, αλλά και πιο συγκεκριμένα η περίοδος από τον Γενάρη μέχρι τον Σεπτέμβρη, αποτέλεσε ιδιαίτερα συμπυκνωμένο ιστορικό χρόνο. Χρόνο που η Αριστερά οφείλει να βγάλει ψύχραιμα συμπεράσματα, να κατανοήσει τα λάθη της, για να βγάλει μια μάχιμη γραμμή στο σήμερα.

Ήταν τυχαίο γεγονός η βίαια μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε αστικό σοσιαλφιλελεύθερο μνημονιακό κόμμα; Κατά την γνώμη μας όχι. Δεν ήταν άλλη μια χαμένη ζαριά για το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Ήταν η κορύφωση της λογικής του ευρωμονόδρομου, ότι μπορούν να καταργηθούν τα μνημόνια μέσα στην ευρωζώνη και την ΕΕ. Ήταν η ήττα της φιλολαϊκής διαχείρισης στο έδαφος της κρίσης. Του κυβερνητισμού και της ανάθεσης, δηλαδή της λογικής ότι αρκεί να εκλεγεί μια «αριστερή κυβέρνηση» για να μας λύσει το πρόβλημα. Κάθε τομή στο κίνημα και την αριστερά πρέπει απαραίτητα να ξεκινάει με σημείο αφετηρίας αυτά τα σημεία.

Φυσικά και εμείς σαν αντικαπιταλιστική αριστερά είχαμε σοβαρές προγραμματικές ανεπάρκειες γείωσης και εξειδίκευσης του αντικαπιταλιστικού προγράμματος που θα ανακουφίσει τον λαό και θα δώσει διέξοδο στην κρίση, προς όφελος των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων.  Της συγκρότησης εκείνων των μορφών του οργανωμένου λαού που πραγματικά θα άλλαζαν τον συσχετισμό δυνάμεων, πρώτα από όλα στην εργατική τάξη και την νεολαία της περιπλάνησης. Των αυταπατών και των ταλαντεύσεων για τον χαρακτήρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Για μας και βάσει της μεγάλης πείρας που έχει συσσωρεύσει ο ελληνικός λαός, τέτοιο πρόγραμμα μπορεί να αποτελέσει μόνο το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης. Και όχι από ένα ιστορικό φετίχ, αλλά γιατί για να μπορείς να επιβάλλεις εν τέλει νίκες στο σήμερα, χρειάζεται -και φάνηκε αυτό- σφοδρή σύγκρουση με τους πυλώνες του καπιταλισμού, την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ευρώ, το χρέος, το ΔΝΤ. Το μεταβατικό πρόγραμμα στον σύγχρονο καπιταλισμό έχει διπλό ρόλο: αφενός η επιβολή του να ανακουφίσει τον λαό και αφετέρου να ανοίξει δρόμο για την επανάσταση και τον κομμουνισμό.

Πιστεύουμε στην δύναμη του ελληνικού λαού που είπε ΟΧΙ. Που δεν μάσησε απέναντι στην τρομοκρατία του συνόλου της αστικής τάξης, των ΜΜΕ και της εργοδοσίας. Που ύψωσε το ανάστημα του απέναντι στην ΕΕ. Και πιστεύουμε ότι αυτό το πρόσκαιρο μούδιασμα του κινήματος, θα ξεπεραστεί.  

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Για να ακολουθήσουμε την θεματολογία της εκδήλωσης σας βάσει και των παραπάνω, είναι αναγκαία τα εξής βήματα.

Όσον αφορά την αναγκαία ανασύνταξη και ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, πέρα από διακήρυξη πρέπει να αποτελέσει και υπαρκτό σχέδιο με ορίζοντα, και όχι μια ρομαντική αφηρημένη επίκληση.

Στο κοινωνικό επίπεδο για εμάς η ανασυγκρότηση του κινήματος περνάει μέσα από την απαραίτητη συγκρότηση του κοινωνικού-πολιτικού μετώπου το οποίο το κωδικοποιούμε ως αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής. Αυτό το μέτωπο θα προσπαθεί να συνενώσει στο κοινωνικό επίπεδο όλες τις φωνές αντίστασης. Θα προσπαθεί σε κάθε ιστορική φάση να απαντάει στα επίδικα. Θα απαντάει στα σύγχρονα ερωτήματα του λαού. Θα αποτελέσει πεδίο ζύμωσης των μαχόμενων δυνάμεων της αριστεράς, της ανώτερης κοινής τους δράσης. Η κοινή αυτή δράση έχει κατεύθυνση. Πρέπει να στρέφεται ενάντια στους εχθρούς, αυτούς που οργανώνουν την επίθεση. Πρώτα από όλα ενάντια στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που αποτελεί την κύρια δύναμη της επίθεσης. Η πάλη για την ανατροπή της πολιτικής της μνημονικής βαρβαρότητας και την ήττα της κυβέρνησης από ένα ρωμαλέο εργατικό και λαϊκό κίνημα είναι το πρώτο ζήτημα της εργατικής και λαϊκής αντεπίθεσης. 

Στον πυρήνα αυτού χρειάζεται ένα άλλο εργατικό κίνημα. Είναι φανερό ότι η ξεπουλημένες ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ αποτελούν τροχοπέδη στην ανάπτυξη του εργατικού κινήματος. Με αποκορύφωμα το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα, προσπαθεί να μεταφέρει την αστική ηγεμονία στο εσωτερικό του. Και δεν είναι μόνο το πολιτικό ξεπούλημα αλλά και το αγωνιστικό, κάτι που φάνηκε και από την τελευταία απεργία. Κατά τη γνώμη μας αυτή η δομή δεν μπορεί να μετασχηματιστεί. Τουναντίον. Έχει την δύναμη να μετασχηματίζει σε αντιδραστική κατεύθυνση την εργατική και λαϊκή αγανάκτηση.

Άρα κρίνεται αναγκαία η προσπάθεια ριζικής επαναθεμελίωσης και οικοδόμησης ενός άλλου εργατικού κινήματος. Που θα αποτελέσει πόλο έλξης προς τον κόσμο της εργασίας, που δεν θα αποτελεί μια νέα εκδοχή της ΓΣΕΕ του 11% των εγγεγραμμένων εργαζομένων. Στον πυρήνα του θα έχει ανασυγκροτημένα ταξικά σωματεία, σύγχρονα όργανα εργατικής πολιτικής, των οποίων ο οριζόντιος συντονισμός θα μπορεί να μεταφέρει την θέληση της εργατικής τάξης.

Ιδιαίτερα στο επίπεδο της νεολαίας κρίνεται αναγκαία η συγκρότηση πρωτοβουλιών για το ζήτημα της ανεργίας και της επισφάλειας. Οι voucherάδες αποτελούν από τα πιο άγρια εκμεταλλεύσιμα κομμάτια της νεολαίας, η οποία βαδίζει στο λυκόφως της ανεργίας. Εμείς το ιεραρχούμε ιδιαίτερα ψηλά το παραπάνω ζήτημα, και προσπαθούμε να χαράξουμε το μονοπάτι στο δύσβατο τοπίο της επισφάλειας με την Attack. Τα πρώτα της βήματα είναι δειλά αλλά πραγματικά ελπιδοφόρα, κάτι το οποίο φάνηκε στην Πάτρα από την εγγύηση της κινητοποίησης του συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων, αλλά και στην Αθήνα με την συγκρότηση και οικοδόμηση κινήματος των 5μηνιτών.

Κρίσιμος παράγοντας για την ανάπτυξη του κινήματος αποτελεί και η ανασυγκρότηση της αριστερής του πτέρυγας. Μόνο στον βαθμό που η πτέρυγα αυτή συγκροτείται σε κατεύθυνση μαχητικού αντικυβερνητικού αγώνα, σε ρήξη με τον υποταγμένο και κυβερνητικό συνδικαλισμό και τα σχήματα του μπορεί να συμβάλλει την αντεπίθεση του κινήματος. Αλλιώς θα ρίχνει νερό στον μύλο της κυβέρνησης και όχι της λαϊκής εργατικής αντιπολίτευσης και αντεπίθεσης.

Είναι αυτονόητο ότι εκτός από το κοινωνικό απαιτείται και συσπείρωση δυνάμεων στο πολιτικό επίπεδο.  Για εμάς αυτό το μέτωπο θα πρέπει να έχει χαρακτήρα αντικαπιταλιστικό. Και όχι από κάποιο φετίχ και λογική αυτοεπιβεβαίωσης, αλλά γιατί για να είναι πραγματικό χρήσιμο ένα μέτωπο πρέπει να έχει ξεκάθαρη απάντηση απέναντι στο σύστημα και στις αιχμές του. Η ιστορία έχει δείξει ότι η έλλειψη η αποφυγή απαντήσεων οδηγεί σε μονοπάτια απογοήτευσης και ενσωμάτωσης. Τα ερωτήματα του λαού είναι ιδιαίτερα αναβαθμισμένα, και κανείς μας δεν έχει καταφέρει να τα απαντήσει. Μην υπεκφεύγουμε των ερωτημάτων χαμηλώνοντας το ταβάνι τους, αλλά να σηκωθούμε στο μπόι των ιστορικών περιστάσεων, να κοιτάξουμε τον λαό στα μάτια και μαζί του να σκιαγραφήσουμε τις δύσκολες απαντήσεις του σήμερα. Αλλιώς η ιστορία θα μας περάσει.

Το αντικαπιταλιστικό πολιτικό μέτωπο με το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης έρχεται να αναμετρηθεί και συνολικά με το ζήτημα της εξουσίας. Δηλαδή της κυβέρνησης και της εξουσίας των εργαζομένων. Η κατάληψη της κυβερνητικής εξουσίας δεν αποτελεί στόχο ανεξάρτητα από την πάλη για την πολιτική εξουσία. Αντίθετα η πρόσφατη εμπειρία απέδειξε την  θεμελιώδη ενότητα του κράτους, των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών και ης εξουσίας του κεφαλαίου και επομένως την ανάγκη να προτάξουμε τον οργανωμένο λαό με τα όργανα επιβολής του, που  είναι ο μόνος  που, μέσα από την κυβέρνηση και την εξουσία του,  μπορεί να υλοποιήσει το πρόγραμμα ή πτυχές του. Έτσι μπορεί να βαθύνει το ρήγμα, έτσι μπορεί να ανατραπεί η επίθεση.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Η ανασύνθεση της Αριστεράς είναι αντικειμενικό ότι θα γίνει και γίνεται. Είτε μέσα από βίαιες τομές - γέννημα τέτοιων τομών είμαστε και εμείς άλλωστε, είτε μέσα από σταδιακή επίδραση του υποκειμενικού παράγοντα, η ανασύνθεση της Αριστεράς για εμάς είναι κενό γράμμα αν δεν υπάρχει επαναστατική πρόθεση και αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Η Αριστερά συχνά έρχεται σε ιστορικά διλήμματα που καλείτε να απαντήσει, το Καραμανλής ή Τανκς μάλλον ακούει επίκαιρο. Σε αυτά τα ερωτήματα πρέπει να σηκώνουμε το γάντι, ή με την διαχείριση και την ενσωμάτωση η με την ανατροπή.

Για να μπορούν να υπάρξουν αυτές οι απαντήσεις χρειάζεται και μαζικός κομμουνιστικός φορέας, προβληματισμός που και εσείς έχετε. Εμείς από πλευρά μας, και βάσει της απόφασης του 3ου μας συνεδρίου, ψηλαφήσαμε δρόμους και τρόπους συγκρότησης του σύγχρονου κομμουνιστικού κόμματος της εργατικής τάξης. Σύγχρονο, ακριβώς γιατί πρέπει να εκφράζει την σύγχρονη εργατική τάξη ως κινητήριο μοχλό της ιστορίας στον σύγχρονο καπιταλισμό. Κομμουνιστικό ως τη μόνη διέξοδο της κατάργησης της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων. Και κόμμα όχι μόνο επειδή έχουμε καθυστέρηση ή στρεβλώσεις, αλλά κυρίως επειδή οι άλλες δύο καθοριστικές τελικά πλευρές του υποκειμένου (μέτωπο, κίνημα), δεν μπορούν να υπηρετηθούν, όπως δείχνει η πράξη, από το σημερινό επίπεδο των οργανώσεων κομμουνιστικής αναφοράς και επαναστατικής στόχευσης. Ούτε, βέβαια, με αντιλήψεις και πρακτικές που αναπαράγουν ηττημένες απόψεις διάφορων ρευμάτων του επαναστατικού κινήματος.

Εν τέλει η κομμουνιστική Αριστερά οφείλει να βουτήξει στα βασικά της εργαλεία. Αυτά της οικοδόμησης των υποκειμένων, στην προσπάθεια οικοδόμησης και υποδοχής ενός κοινωνικού ξεσπάσματος ενάντια στην υπάρχουσα τάξη πραγμάτων. Οι κουβέντες για τα μέτωπα, δεν μπορούν πλέον να γίνουν πίσω από κλειστές πόρτες, αλλά μπροστά στο καμίνι της ταξικής πάλης, εκεί που σφυρηλατούνται συνειδήσεις, και εν τέλει απαντήσεις. Δεν υπάρχουν πολιτικά κόλπα και μαγικές συνταγές. Αντίθετα, είναι ιστορική περίοδος σκληρής οικοδόμησης αντιστάσεων και κοινωνικών συγκρούσεων. Η μαγιά υπάρχει κάτι που φάνηκε από την μαζική εμφάνιση του κινήματος στην απεργία. Το ζήτημα είναι η Αριστερά να αποτελέσει χρήσιμη δύναμη στην κοινωνία, εξώστρεφα, και όχι πνιγμένη μέσα στις αντιφάσεις και την εσωστρέφεια της.

Η ιστορία δεν τελείωσε. Αντίθετα είμαστε σε μια ιστορική της καμπή. Βρισκόμαστε είτε υπό την απειλή στρατηγικής ήττα του κινήματος και της Αριστεράς, είτε αντεπίθεσης, ρήξης και ανατροπής μέχρι το τέλος. Εκεί θα κριθούμε όλοι.

Καλούς Αγώνες να έχουμε,

Συντροφικά,

Γραφείο Πόλης της νΚΑ Πάτρας.