ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ: ΑΓΡΙΑ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΩΤΟΣΒΕΣΤΕΣ ΝΔ-ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΑΓΡΙΑ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΩΤΟΣΒΕΣΤΕΣ ΝΔ-ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Το φιλμάκι, που προβάλλεται στον προθάλαμο της γυάλινης αίθουσας με τα γλυπτά του Παρθενώνα, περικόπηκε βάναυσα από τον υπουργό Πολιτισμού Αντ.Σαμαρά ύστερα από ασφυκτική πίεση της Ιεράς Συνόδου. Κρίθηκε βλάσφημο από τους Ιεράρχες γιατί έδειχνε μαυροντυμένες φιγούρες, που παρέπεμπαν ασφαλώς σε εξαγριωμένους πρωτοχριστιανούς, να σφυροκοπούν και να καταστρέφουν τα μάρμαρα του αρχαίου ναού.
Η ακραία λογοκρισία προκάλεσε το παγκόσμιο ενδιαφέρον και την συνακόλουθη καταδίκη, ενώ ο σκηνοθέτης Κ.Γαβράς απαντώντας στις χοντροκομμένες δικαιολογίες του Δ.Πατερμαλή, Προέδρου του Οργανισμού Ανέγερσης Νέου Μουσείου Ακρόπολης δήλωσε: «Λυπάμαι πολύ το φουκαρά το διευθυντή του μουσείου, γιατί προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα».

Με τον τρόπο αυτό ο διεθνούς φήμης σκηνοθέτης τοποθετήθηκε απέναντι στους πραγματικούς λόγους της λογοκρισίας: προεκλογική αλίευση ψήφων της ΝΔ από τον συντηρητικό, αντιδραστικό, εθνικιστικό και μισαλλόδοξο χώρο της εκκλησίας, μετά την εκδήλωση της βάρβαρης επίθεσης-δολοφονικής επίθεσης εναντίον των μεταναστών, που συνδυάζει την εξυπηρέτηση των προεκλογικών αναγκών και την οικοδόμηση της Ευρώπης Φρουρίου.

Πέρα όμως από τους εκλογικούς σχεδιασμούς υπάρχουν και βαθύτεροι λόγοι. Πρώτον, αποδεικνύεται ότι στην ίδια την Ευρώπη τα αστικά ιερατεία, επιλέγουν την πρόσδεση στον χριστιανικό κόσμο, την τόνωση των χριστιανικών χαρακτηριστικών τους κάτι που φάνηκε και στην άρνηση εισόδου της Μουσουλμανικής Τουρκίας στη Χριστιανική Ε.Ε., όσο και στα μέτρα εναντίον της μαντίλας στη Γαλλία, με φιλελεύθερο επικάλυμμα, αλλά και στις χυδαίες επιθέσεις που αποσκοπούν στην προσβολή άλλων δογμάτων. Σκοπός, η όρθωση τειχών μεταξύ των εργαζομένων με πρόσχημα τη θρησκεία, η ώθηση σε εμφυλίους ανάμεσα στην εργατική τάξη την στιγμή που σε παγκόσμιο επίπεδο διεξάγεται με αιτία και αφορμή την καπιταλιστική κρίση η πιο μεγάλη αφαίμαξη εργατικών δικαιωμάτων, πετώντας συχνά τους λαούς στον όλεθρο των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων.

Μπορεί επομένως ο Γαβράς να απαιτεί «επιτέλους να γίνουμε πιο δημοκρατικοί και πιο πολιτισμένοι Ευρωπαίοι. Κανονικοί άνθρωποι…» αλλά επί της ουσίας αυτό κάνουν στον Νεοέλληνα οι επιλογές ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ-ΜΜΕ.

Ο σκηνοθέτης τρέφει ψευδαισθήσεις και κάνει ξανά λάθος: «Η Εκκλησία πάντοτε αρνείται την πραγματικότητα, για να σώσει το δόγμα της. Νόμιζα ότι η Ελλάδα είχε ξεφύγει από όλες αυτές τις μικρότητες».

Καταρχήν δεν πρόκειται για μικρότητες αλλά για τον ακρογωνιαίο λίθο της ταυτότητας του Νεοέλληνα που οικοδομήθηκε μέσα από την αντιδραστική σύμπλευση κράτους-εκκλησίας από τα πρώτα βήματα του ελληνικού κράτους.

Πατρίδα-Θρησκεία –Οικογένεια το κυρίαρχο αστικό δόγμα, με φόντο την Ε.Ε.
Πάνω σε αυτό στήθηκαν οι κυρίαρχοι αστικοί μύθοι της 3χιλιετούς πορείας, που όμως έπρεπε να αποκρύψει:

• Την καταστροφή του ελληνικού πολιτισμού από τον χριστιανισμό, που θεωρούνταν εθνικός-ειδωλολατρικός. Ρωμαίοι αυτοκράτορες που τιμούνται ιδιαίτερα από την Ορθόδοξη Εκκλησία όπως ο Ιουστινιανός, ο Θεοδόσιος, ο Κωνσταντίνος είναι πρωταγωνιστές αυτής της λαίλαπας.
• Η άρνηση της ιστορικής πραγματικότητας πάει χέρι χέρι με την χειραγώγηση και την συγγραφή εθνικών μύθων. Όπως αυτός της ελληνικότητας του Βυζαντίου, της Ανατολικής δηλαδή Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Εξάλλου, την πιο κρίσιμη στιγμή για την επιβίωση της, η ορθόδοξη εκκλησία επέλεξε το 1453 την συναλλαγή με τον Οθωμανό Πολιορκητή και την ενσωμάτωση στην νέα απέραντη αυτοκρατορία με ρόλο κρατικού υπαλλήλου. Ο ορθόδοξος Πατριάρχης ως Εθνάρχης των χριστιανικών πληθυσμών, απόλαυσε προνόμια και λειτούργησε πάντα για το συμφέρον του εργοδότη και προστάτη του, Σουλτάνου.

• Το 1821, όταν απειλήθηκε μέρος της ακεραιότητας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο ρόλος και τα προνόμια της Ορθόδοξης Ιεραρχίας, πρώτοι αυτοί βγήκαν και κατάγγειλαν την Επανάσταση και τρομοκράτησαν τους Αγωνιστές ΑΦΟΡΙΖΟΝΤΑΣ τους.

Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΘΝΙΚΟΦΡΟΣΥΝΗ είχε άλλα προτάγματα. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι σε κάθε μεγάλη πολεμική και αντεργατική επιλογή του αστικού κόσμου, η ορθόδοξη ιεραρχία ήταν στο πλευρό του: Βαλκανικοί Πόλεμοι, Εκστρατεία Ουκρανίας, Μικρασιατική Εκστρατεία, Φασιστικό Καθεστώς 4ης Αυγούστου, Δεκεμβριανά και Εμφύλιος, Πραξικόπημα στην Κύπρο από τον Ελληνικό στρατό, συμμετοχή του ελληνικού στρατού σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις κλπ.

Η Ελληνική Ορθόδοξη εκκλησία πάντα ευλογεί, είτε με Χριστόδουλο, είτε με Ιερώνυμο.
Για αυτό απολαμβάνει αυτό το σοβαρό θεσμικό ρόλο, εντός και εκτός εκπαίδευσης.
Έχει Αφορολόγητη όλη την τεράστια περιουσία της.

Υποχρεώνει τον φορολογούμενο να πληρώνει τους μισθούς και τις συντάξεις των ιερέων.
Συχνά συμπράττει στην καταστροφή του περιβάλλοντος και στην ιδιωτικοποίηση-εμπορευματοποίηση του φυσικού μας πλούτου.

Καταλαβαίνουμε ότι το παρελθόν και το παρόν μας απαιτεί άλλη γραφή, άλλη εκτίμηση, άλλη προοπτική. Προοπτική που μπορεί να δώσει μόνο ο μαχόμενος κόσμος της εργασίας.

Απαιτώντας:
• Διαχωρισμό Κράτους-Εκκλησίας.
• Δήμευση ολόκληρης της εκκλησιαστικής περιουσίας.
• Ελεύθερη διακίνηση ιδεών σε όλα τα επίπεδα.
• Υπεράσπιση, εμβάθυνση των δημοκρατικών ελευθεριών.

Ο Ολοκληρωτισμός της εποχής μας που οικοδομούν Εργοδότες-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ-ΜΜΕ απαγορεύει την αμφισβήτηση, χειραγωγεί την σκέψη και δημιουργία, καταστέλλει και φυλακίζει με χιλιάδες δεσμά τη νόηση, τη φαντασία και την απελευθερωτική πράξη.

ΜΕ ΜΑΖΙΚΟΥΣ, ΜΑΧΗΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

http://diktiospartakos.blogspot.com/2009/07/blog-post_9130.html