Συνέδριο της ΦΑΤΑΧ: η PLO που έγινε PNO

ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΦΑΤΑΧ:
PLO (Palestine Liberation Organization, Οργάνωση Απελευθέρωση Παλαιστίνης) μετατράπηκε σε
PNO (Palestine Negotiations Organization, Οργάνωση Διαπραγμάτευσης Παλαιστίνης)

Αυτό είναι το «μαύρο ανέκδοτο» που κυκλοφορούσε στους δρόμους της Βηθλεέμ των «χριστιανικών συμβολισμών» τις μέρες του 6ου Συνεδρίου της Φατάχ. Με αυτό τον τρόπο περιγράφεται η δομικού χαρακτήρα αλλαγή της Φατάχ, μεγαλύτερης συνιστώσας της PLΟ, που σηματοδοτείται από την επανεκλογή στην ηγεσία της του Μαχμούτ Αμπάς. Του «ληγμένου» Προέδρου της Παλαιστινιακής Αρχής, που εκτός της στήριξης των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ΗΠΑ-Ε.Ε.-Ρωσίας, «διεκδίκησε» και πέτυχε τη δια ανατάσεως της χειρός, επανεκλογής του.

Τι κρίμα, το πρώτο συνέδριο της Φατάχ σε Παλαιστινιακό έδαφος να είναι στημένο. Ελάχιστοι των 2355 αντιπροσώπων ήταν εκλεγμένοι και η συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν διορισμένοι από τον Αμπάς, που σχεδίασε τον έλεγχο της Κεντρικής Επιτροπής (από τα 21 μέλη της, τα 3 διορίζονται κατευθείαν από τον Αμπάς) και του Επαναστατικού Συμβουλίου.

Οι στόχοι του Συνεδρίου ήταν πολλαπλοί. Το τμήμα του Παλαιστινιακού κατεστημένου που απαρτίζουν ΦΑΤΑΧ-PLO καταρχήν χρειάζεται μια νομιμοποίηση αφού η προηγούμενη ηγεσία είχε εκλεγεί το 1989. Ο λόγος είναι ότι η δωσίλογη Παλαιστινιακή Αρχή προτίθεται να επεκτείνει την σειρά προδοτικών συμφωνιών με ΗΠΑ-Ε.Ε-ΟΗΕ-Ισραήλ και να συνεχίσει να παίζει το ρόλο της ακραίας κατασταλτικής δύναμης, εκπαιδευόμενη και εξοπλιζόμενη από CIA-MOSAND, όλων των συνιστωσών της Αντίστασης.

Για αυτό ακριβώς το λόγο αποκηρύσσει τον Ένοπλο Επαναστατικό Αγώνα. Τα στρογγυλεμένα λόγια του Αμπάς δε μπορούν να κρύψουν τις πραγματικές προθέσεις. Ο Μαχμούτ Αμπάς τάχθηκε υπέρ της Ειρήνης με το Ισραήλ, «διατηρώντας το δικαίωμα στη νόμιμη αντίσταση που προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο» (η πρόσφατη επίδειξη αδράνειας κατά τη διάρκεια της εισβολής των Ισραηλινών στη Γάζα τον βγάζει ψεύτη, ενώ κανένας δεν ξεχνά την υπερδραστηριότητα της ΦΑΤΑΧ και των πιστών τους δυνάμεων ασφαλείας στο να συλλάβουν τους αγωνιστές της ΧΑΜΑΣ και της Αριστεράς, να εξαφανίσουν κάθε στοιχείο Αλληλεγγύης στη Δυτική Όχθη).

Η Επανάσταση είναι πια παρελθόν. Το προσχέδιο του προγράμματος της ΦΑΤΑΧ που κατέθεσε ο Αμπάς καλεί «σε νέες μορφές αντίστασης κατά των Ισραηλινών, όπως η πολιτική ανυπακοή. Ο ένοπλος αγώνας πους το συνέδριο της Τύνιδας (1989) είχε δεσπόζουσα θέση, στο προσχέδιο της Βηθλεέμ περιθωριοποιείται δίνοντας τη θέση στις Διαπραγματεύσεις και στις ειρηνικές διαδηλώσεις».

Όμως οι αντιπρόσωποι της ΦΑΤΑΧ θέλουν να ξεχνούν ότι ο παγκόσμιος σεβασμός προήλθε από τον ανυποχώρητο δίκαιο αγώνα του Παλαιστινιακού λαού, οι ίδιοι μπορούν να συζητούν και να αποφασίζουν στη Βηθλεέμ για το μέλλον του λαού τους εξαιτίας της 1η ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ.
Το θέμα όμως είναι ότι ο ηρωικός αγώνας του Παλαιστινιακού λαού οδηγήθηκε μετά την συντριβή της Ιντιφάντα, στον εμφύλιο μεταξύ διαφορετικών τμημάτων της άρχουσας τάξης, που στοχοποίησαν και τα δύο την Αριστερά και σήμερα ελέγχουν «τα κομμάτια της»: η μεν Λωρίδα της Γάζας από τη ΧΑΜΑΣ που προχωρά γοργά την ισλαμοποίηση και η δε Δυτική Όχθη από τη ΦΑΤΑΧ –Αμπάς, μια ανοικτά δωσίλογη διακυβέρνηση.

ΦΑΤΑΧ και ΧΑΜΑΣ διαπραγματεύτηκαν με τις ΗΠΑ-Ισραήλ, αλλά δε μπόρεσαν να συνεννοηθούν στο κρίσιμο ζήτημα της μοιρασιάς της εξουσίας, της περιουσίας και του πολιτικού ελέγχου της PLO.

H ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ αποτελεί το φύλλο συκής. Δεν είναι τυχαίο ότι ενώ η ΦΑΤΑΧ μετατρέπεται σε οργάνωση Δωσίλογων, με Παλαιστίνιους αστυνομικούς-ασφαλίτες-πράκτορες επιλεγμένους από τις μυστικές υπηρεσίες ΗΠΑ-Ισραήλ, εκπαιδευμένους από τον αμερικανό στρατηγό Κιθ Ντέιτον στην Ιορδανία, με σκοπό να αποτελέσουν το «πρώτο φράγμα ασφαλείας προς όφελος του Ισραήλ» και συνείδηση ότι ο Παλαιστινιακός λαός τους αντιμετωπίζει ως συνεργάτες των Ισραηλινών (και πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς μετά τις μαζικές συλλήψεις αγωνιστών, τα άγρια βασανιστήρια και τους θανάτους εξαιτίας αυτών), την ίδια στιγμή δίνονται όρκοι Αντίστασης.

Ο Αλ Τάγεμπ Αμπντουλραχίμ, μέλος της απελθούσας Κεντρικής Επιτροπής στην ομιλία του επεσήμανε «Η ΦΑΤΑΧ είναι πάντα ένα απελευθερωτικό κίνημα και από την στιγμή που δεν έχουμε εκπληρώσει τους στόχους μας, εξακολουθούμε τη λαϊκή αντίσταση». Θέση που περνά σε ψήφισμα του Συνεδρίου που επαναπροσδιορίζει «ως Απώτερο Στόχο την Ανεξαρτησία του Παλαιστινιακού λαού με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ».

Βλέπεις ο Παλαιστινιακός λαός έχει μάθει μόνο να αγωνίζεται, ξεπερνώντας συχνά τις ηγεσίες του. Η 2Η ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ στράφηκε εναντίον των Συμφωνιών του Όσλο γιατί δεν έφερναν την Απελευθέρωση και τη δημιουργία Ανεξάρτητου κράτους, αλλά και εναντίον του διεφθαρμένου και καταπιεστικού καθεστώτος που είχε δημιουργήσει ο Αραφάτ. Η ΦΑΤΑΧ-PLO μέσω του Αραφάτ αποκήρυξε τη βία και αναγνώρισε το κράτος του Ισραήλ με τη διαδικασία του Όσλο!!! Τέλος, στο ισραηλινό Τείχος της Ντροπής ζωγραφίζονται με χίλιους κινδύνους γκράφιτι που απαιτούν την απελευθέρωση του κρατούμενου στις ισραηλινές φυλακές ηγετικού στελέχους της ΦΑΤΑΧ, Μαρουάτ Μπαργούτι, πρεσβεύοντας την πίστη μεγάλου τμήματος, ιδιαίτερα της νέας γενιάς της ΦΑΤΑΧ, ότι υπάρχει και άλλος δρόμος για το κίνημα τους!!!

Την ίδια στιγμή όμως που ΦΑΤΑΧ-ΧΑΜΑΣ αλληλοσυλλαμβάνουν τα στελέχη τους κρατώντας τα ομήρους (υποχρεώνοντας τα αποκλεισμένα στελέχη της ΦΑΤΑΧ στη Λωρίδα της Γάζας να ψηφίζουν στέλνοντας μηνύματα με κινητά), το Ισραήλ κλιμακώνει την επίθεση του. Αεροπορική επίθεση στη Ράφα και εκδίωξη Παλαιστινίων από την αραβική ανατολική Ιερουσαλήμ για να εγκατασταθούν Ισραηλινοί έποικοι.

Προκειμένου να υλοποιηθεί το σχέδιο εβραιοποίησης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ (όπου ζουν 250000 Άραβες και 200000 Εβραίοι) πραγματοποιήθηκε μεγάλη και βάρβαρη επίθεση αστυνομικών δυνάμεων του Ισραήλ (χρησιμοποιώντας τις μεθόδους και την τακτική των ΜΑΤ και Χρυσαυγιτών στην Ομόνοια και στον Άγιο Παντελεήμονα εναντίον των μεταναστών), ξημερώματα Κυριακής, όπως ακριβώς δρούσε και η ΓΚΕΣΤΑΠΟ (υπενθυμίζεται ότι το Ισραήλ κατέλαβε την Αν.Ιερουσαλήμ με τον πόλεμο του1967 και την προσάρτησε, χωρίς όμως την αναγνώριση της Διεθνούς Κοινότητας).

Η επιχείρηση εκκένωσης στόχευε στην εκδίωξη 53 Παλαιστινίων από τις κατοικίες τους και την εγκατάσταση Εβραίων εποίκων. Τα πράγματα των Παλαιστινίων πετάχτηκαν στο δρόμο θυμίζοντας μέρες Σεπτεμβριανών στην Πόλη του 1955.

Και πάλι μπροστά στην αστυνομική θηριωδία βρέθηκαν αλληλέγγυοι Ισραηλινοί αγωνιστές, για να γίνουν και αυτοί δέκτες δακρυγόνων και ακραίας αστυνομικής βίας.
Η ακροδεξιά κυβέρνηση του Ισραήλ που κάνει πράξη τα πιο «μαύρα όνειρα» του ΛΑΟΣ-ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ-ΑΝΘΙΜΟΥ, αντιμετωπίζει δύο προβλήματα: ολόκληρη η Διεθνής κοινότητα την καταδικάζει, ενώ στη φασιστική συνιστώσα της, στον υπουργό εξωτερικών Λίμπερμαν η αστυνομία απαγγέλει κατηγορίες για διαφθορά, απάτες, ξέπλυμα μαύρου χρήματος, υπέρβαση καθήκοντος και παρακώλυση ερευνών».

Για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ-ΦΑΣΙΣΜΟΣ-ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ-ΔΙΑΦΘΟΡΑ-ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΣ
ΠΑΝΕ ΧΕΡΙ ΧΕΡΙ

Εμείς υποσχόμαστε να είμαστε πάντα στο πλευρό του Παλαιστινιακού λαού, στους απελευθερωτικούς και κοινωνικούς του αγώνες.

ΟΥΤΕ ΑΜΠΑΣ-ΟΥΤΕ ΧΑΜΑΣ
ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΙΑ ΚΟΚΚΙΝΗ ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ