Χιλιάδες εργαζόμενοι και νέοι βρέθηκαν στους δρόμους του αγώνα την Πέμπτη 17-12 στην πρώτη απεργιακή απάντηση στην εφ’ όλης της ύλης αντεργατική επίθεση που κήρυξε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Δεκάδες σωματεία, στην Αθήνα αλλά και σε όλη τη χώρα, απέδειξαν ότι μπορούν να απεργήσουν ανεξάρτητα από τους σχεδιασμούς της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, και ότι τελικά μόνη προοπτική για να «ανθίσουν» οι αγώνες είναι η οργάνωσή τους στο γόνιμο έδαφος των σωματείων, των γενικών συνελεύσεων και των διαδικασιών βάσης.
Πολλά πρωτοβάθμια σωματεία τόλμησαν να υπερβούν τα «όρια» του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού και να αποφασίσουν απεργία ή στάση εργασίας. Στο Μουσείο έδωσαν ραντεβού το σωματείο Mισθωτών Tεχνικών, τα σωματεία εργαζομένων στους Δήμους Ν. Ιωνίας και Ρέντη, στα νοσοκομεία Ε. Ντινάν και Αττικό, στους ιδιωτικούς φορείς κοινωνικής υγείας και τα τηλεφωνικά κέντρα ΟΤΕ, ο ΣΕΦΚ, η Γ’ ΕΛΜΕ, ο ΣΕΙΙΝΑΠ (γιατροί ιδιωτικού τομέα), ο ΠΣΥΑΣ (υπάλληλοι αθλητικών σωματείων), οι συμβασιούχοι υπουργείου Πολιτισμού και οι ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί. Στον ίδιο χώρο βρέθηκαν και φοιτητικοί σύλλογοι με εκατοντάδες φοιτητές, όπως επίσης και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που συμμετείχε με δικό της πανό και σύνθημα «οι αγώνες μας απάντηση στην κρίση, αντικαπιταλιστική ανατροπή η μόνη λύση», καθώς και άλλες οργανώσεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Ο χώρος της δημόσιας εκπαίδευσης είχε το δικό του ραντεβού στα Προπύλαια, μετά από την απόφαση της ΟΛΜΕ να εξαγγείλει στάση εργασίας, ως αποτέλεσμα της πίεσης που δημιούργησαν δεκάδες συνελεύσεις ΕΛΜΕ και συλλόγων πρωτοβάθμιας, που καιρό τώρα αποφάσισαν αγωνιστικές κινητοποιήσεις, χωρίς να περιμένουν τις ηγεσίες των ΔΟΕ-ΟΛΜΕ.
Η πορεία των σωματείων με περίπου 1.500 άτομα, κατευθύνθηκε στα Προπύλαια όπου συναντήθηκε με τους συγκεντρωμένους εκπαιδευτικούς. Στη συνέχεια, συγκροτήθηκε μια μαζική κοινή διαδήλωση προς τη Bουλή, με συνθήματα κατά της κυβέρνησης, της εργοδοσίας, της ΕΕ αλλά και των ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ.
Η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Πεδίο Άρεως συσπείρωσε μερικές χιλιάδες εργαζόμενων και νέων. Ωστόσο θύμιζε περισσότερο κομματική κινητοποίηση κι όχι απεργιακή συγκέντρωση, καθώς η παρουσία πανό εργατικών κλάδων ήταν περιορισμένη, ενώ η πορεία είχε «κομματική» συγκρότηση (ΠΑΜΕ εργατικών κλάδων, μαζικοί φορείς συνοικιών κ.ά.). Αξιόλογη ήταν η παρουσία φοιτητών (με «επιτροπές αγώνα» κι όχι συλλόγους). Τέλος, να σημειωθεί ότι 24ωρη απεργία πραγματοποίησαν και οι δημοσιογράφοι όλων των ΜΜΕ, με συγκέντρωση στην ΕΣΗΕΑ.
Η απεργιακή κινητοποίηση της 17/12 είχε να αναμετρηθεί με μεγάλες δυσκολίες: Με τον παντελή αποκλεισμό της από τα ΜΜΕ, με τη ΓΣΕΕ να την κατακεραυνώνει απροκάλυπτα, όπως ακριβώς είχε κάνει πέρσι τέτοια εποχή με το συντονισμό των 100 πρωτοβάθμιων σωματείων και το μεγάλο κίνημα αλληλεγγύης στην Κ. Κούνεβα , με τα ΜΑΤ να χτυπάνε τους ναυτεργάτες στον Πειραιά και με τη χρόνια υποταγή στο «ημερολόγιο εκτονώσεων» του κατεστημένου συνδικαλισμού. Ωστόσο, η συμμετοχή χιλιάδων εργαζόμενων κυρίως στις διαδηλώσεις, ήταν ένα ελπιδοφόρο μήνυμα αλλά και μια σαφής καταγραφή των δυνατοτήτων που υπάρχουν για τη συγκρότηση ενός μαζικού εργατικού ρεύματος χειραφέτησης από την αστική πολιτική, ενός ρεύματος που θα εμπνέεται από τη γραμμή ρήξης και ανατροπής της επίθεσης και θα κινητοποιεί την πλατιά εργατική βάση που βρίσκεται εντός κι εκτός των σημερινών συνδικάτων.
Η ανοιχτή απεργοσπασία της ΓΣΕΕ, απότοκος της γραμμής ταξικής συναίνεσης, έδειξε επίσης πόσο ενοχλητική κι επικίνδυνη μπορεί να γίνει για τον καθεστωτικό συνδικαλισμό η οργάνωση αγώνων «από τα κάτω», όταν οι εργαζόμενοι παίρνουν την υπόθεση του αγώνα στα χέρια τους. Όμως και η κυβέρνηση και τα αστικά επιτελεία θορυβήθηκαν που «χάλασε» η σούπα του «διαλόγου», και μέσα σε… εκατό μέρες «πράσινης» διακυβέρνησης, έγινε κι η πρώτη μεγάλη απεργία. Γι’ αυτό θέλησαν να τη φθείρουν ταυτίζοντάς τη με το ΠΑΜΕ, γνωρίζοντας τα όρια μιας αντίληψης που δεν πιστεύει σε νικηφόρους αγώνες, που αναπαράγει σε μια άλλη εκδοχή τα γραφειοκρατικά αδιέξοδα του κυβερνητικού συνδικαλισμού των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Κι όσες δυνάμεις όμως αρνήθηκαν να συμβάλουν στην απεργία, όπως η Αυτόνομη Παρέμβαση, φέρουν βαρύτατες ευθύνες, διότι όχι μόνο δεν υπερβαίνουν τη γραμμή συγκυβέρνησης στα συνδικάτα με τις ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, αλλά μετατρέπονται σε απολογητές της απεργοσπασίας. Και βέβαια, ενέργειες όπως η… όψιμη κατάληψη του ΙΚΑ (από δυνάμεις του ΣYΡΙΖΑ) φαντάζουν κατόπιν εορτής.
Το επόμενο τετράμηνο η κυβέρνηση θα φέρει μια σειρά από αντεργατικά νομοθετικά εκτρώματα σε όλα τα μέτωπα: εισοδηματική πολιτική, φορολογικό, ελαστική εργασία, ασφαλιστικό, εκπαίδευση. Το μαχόμενο εργατικό κίνημα, η αριστερή ταξική πτέρυγα των εργατικών σχημάτων και οι αγωνιστές θα κριθούν από το κατά πόσο θα μπορέσουν να διαμορφώσουν τους όρους μιας συνολικής εργατικής αντεπίθεσης και αναμέτρησης με την κυβέρνηση, την ΕΕ και το κεφάλαιο, προωθώντας διαδικασίες βάσης και οριζόντιου συντονισμού, αξιοποιώντας τις σημαντικές δυνατότητες που αναδείχτηκαν από τη μάχη της περασμένης Πέμπτης…
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ - ΗΠΕΙΡΟΣ
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ
Βήματα πρωτοβάθμιου συντονισμού
Στη Θεσσαλονίκη, 24ωρη απεργία και ανεξάρτητη συγκέντρωση πραγματοποίησαν σωματεία του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Συγκεκριμένα, ο Σύλλογος Βιβλίου - Χάρτου Θεσσαλονίκης, ο Σύλλογος Εργαζομένων στα Φροντιστήρια, η Γ’ ΕΛΜΕ και η ΕΝΙΘ (γιατροί), καθώς και το Σωματείο Συμβασιούχων του ΟΤΕ, καλούσαν σε απεργία και συγκέντρωση στην Καμάρα. Παράλληλα, πέντε γενικές συνελεύσεις φοιτητών (Αρχιτεκτονική, Τοπογράφοι, Φαρμακευτική, Μουσικό, Γεωλογικό), καλούσαν προσυγκέντρωση στο Πολυτεχνείο, και στη συνέχεια συνενώθηκαν με τα σωματεία, συγκροτώντας κοινή διαδήλωση με τους συγκεντρωμένους εργαζόμενους. Το ΠΑΜΕ είχε περίπου 2.500-3.000 διαδηλωτές.
Στα Γιάννενα, μετά από πλατιά σύσκεψη που έγινε στις 15/12, αποφασίστηκε εργατική συγκέντρωση σωματείων στο Εργατικό Κέντρο της πόλης. Στη σύσκεψη συμμετείχαν τα σωματεία μετάλλου, οικοδόμων, εμποροϋπαλλήλων και πολυκαταστημάτων, διοικητικών του Πανεπιστημίου, ΟΤΑ, ΕΛΜΕ Ιωαννίνων, γεωπόνων Ηπείρου - Κέρκυρας - Λευκάδας, αδιόριστων, καθώς και φοιτητικοί σύλλογοι και ένα μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου. Να σημειωθεί ότι στην αρχή της απεργιακής προετοιμασίας διαφάνηκαν δυνατότητες διοργάνωσης κοινής συγκέντρωσης από όλα τα σωματεία, δεδομένου ότι το ΕΚΙ δεν είχε αποφασίσει κάποια απεργία, όντας πιστό στη γραμμή συναίνεσης της ΓΣΕΕ. Ωστόσο, το ΠΑΜΕ παρουσίασε το πλαίσιο ως «τετελεσμένο», με αποτέλεσμα να γίνουν δύο ξεχωριστές συγκεντρώσεις, με το ΠΑΜΕ να μαζεύει γύρω στα 500 άτομα και η συγκέντρωση του συντονιστικού σωματείων και εργαζόμενων περίπου 300 άτομα. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκαν να στηρίξουν την απεργία, ευθυγραμμιζόμενες πλήρως με την ΠΑΣΚΕ και την πλειοψηφία του ΕΚΙ.
Στην Πρέβεζα, πραγματοποιήθηκε κοινή ενωτική συγκέντρωση τεσσάρων σωματείων (Νοσοκομείο, καθηγητές, νομαρχία, γεωπόνοι), που ανέδειξε τις δυνατότητες για μια νέα ταξική αγωνιστική ενότητα των εργαζομένων. Όπως εκτιμά και η Αγωνιστική Παρέμβαση εργαζομένων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, «η υπόσχεση από όλους ότι ο συντονισμός σε επίπεδο πρωτοβάθμιων σωματείων θα συνεχιστεί αποτελεί ένα ελπιδοφόρο βήμα»
Πολλά πρωτοβάθμια σωματεία τόλμησαν να υπερβούν τα «όρια» του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού και να αποφασίσουν απεργία ή στάση εργασίας. Στο Μουσείο έδωσαν ραντεβού το σωματείο Mισθωτών Tεχνικών, τα σωματεία εργαζομένων στους Δήμους Ν. Ιωνίας και Ρέντη, στα νοσοκομεία Ε. Ντινάν και Αττικό, στους ιδιωτικούς φορείς κοινωνικής υγείας και τα τηλεφωνικά κέντρα ΟΤΕ, ο ΣΕΦΚ, η Γ’ ΕΛΜΕ, ο ΣΕΙΙΝΑΠ (γιατροί ιδιωτικού τομέα), ο ΠΣΥΑΣ (υπάλληλοι αθλητικών σωματείων), οι συμβασιούχοι υπουργείου Πολιτισμού και οι ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί. Στον ίδιο χώρο βρέθηκαν και φοιτητικοί σύλλογοι με εκατοντάδες φοιτητές, όπως επίσης και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που συμμετείχε με δικό της πανό και σύνθημα «οι αγώνες μας απάντηση στην κρίση, αντικαπιταλιστική ανατροπή η μόνη λύση», καθώς και άλλες οργανώσεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Ο χώρος της δημόσιας εκπαίδευσης είχε το δικό του ραντεβού στα Προπύλαια, μετά από την απόφαση της ΟΛΜΕ να εξαγγείλει στάση εργασίας, ως αποτέλεσμα της πίεσης που δημιούργησαν δεκάδες συνελεύσεις ΕΛΜΕ και συλλόγων πρωτοβάθμιας, που καιρό τώρα αποφάσισαν αγωνιστικές κινητοποιήσεις, χωρίς να περιμένουν τις ηγεσίες των ΔΟΕ-ΟΛΜΕ.
Η πορεία των σωματείων με περίπου 1.500 άτομα, κατευθύνθηκε στα Προπύλαια όπου συναντήθηκε με τους συγκεντρωμένους εκπαιδευτικούς. Στη συνέχεια, συγκροτήθηκε μια μαζική κοινή διαδήλωση προς τη Bουλή, με συνθήματα κατά της κυβέρνησης, της εργοδοσίας, της ΕΕ αλλά και των ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ.
Η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Πεδίο Άρεως συσπείρωσε μερικές χιλιάδες εργαζόμενων και νέων. Ωστόσο θύμιζε περισσότερο κομματική κινητοποίηση κι όχι απεργιακή συγκέντρωση, καθώς η παρουσία πανό εργατικών κλάδων ήταν περιορισμένη, ενώ η πορεία είχε «κομματική» συγκρότηση (ΠΑΜΕ εργατικών κλάδων, μαζικοί φορείς συνοικιών κ.ά.). Αξιόλογη ήταν η παρουσία φοιτητών (με «επιτροπές αγώνα» κι όχι συλλόγους). Τέλος, να σημειωθεί ότι 24ωρη απεργία πραγματοποίησαν και οι δημοσιογράφοι όλων των ΜΜΕ, με συγκέντρωση στην ΕΣΗΕΑ.
Η απεργιακή κινητοποίηση της 17/12 είχε να αναμετρηθεί με μεγάλες δυσκολίες: Με τον παντελή αποκλεισμό της από τα ΜΜΕ, με τη ΓΣΕΕ να την κατακεραυνώνει απροκάλυπτα, όπως ακριβώς είχε κάνει πέρσι τέτοια εποχή με το συντονισμό των 100 πρωτοβάθμιων σωματείων και το μεγάλο κίνημα αλληλεγγύης στην Κ. Κούνεβα , με τα ΜΑΤ να χτυπάνε τους ναυτεργάτες στον Πειραιά και με τη χρόνια υποταγή στο «ημερολόγιο εκτονώσεων» του κατεστημένου συνδικαλισμού. Ωστόσο, η συμμετοχή χιλιάδων εργαζόμενων κυρίως στις διαδηλώσεις, ήταν ένα ελπιδοφόρο μήνυμα αλλά και μια σαφής καταγραφή των δυνατοτήτων που υπάρχουν για τη συγκρότηση ενός μαζικού εργατικού ρεύματος χειραφέτησης από την αστική πολιτική, ενός ρεύματος που θα εμπνέεται από τη γραμμή ρήξης και ανατροπής της επίθεσης και θα κινητοποιεί την πλατιά εργατική βάση που βρίσκεται εντός κι εκτός των σημερινών συνδικάτων.
Η ανοιχτή απεργοσπασία της ΓΣΕΕ, απότοκος της γραμμής ταξικής συναίνεσης, έδειξε επίσης πόσο ενοχλητική κι επικίνδυνη μπορεί να γίνει για τον καθεστωτικό συνδικαλισμό η οργάνωση αγώνων «από τα κάτω», όταν οι εργαζόμενοι παίρνουν την υπόθεση του αγώνα στα χέρια τους. Όμως και η κυβέρνηση και τα αστικά επιτελεία θορυβήθηκαν που «χάλασε» η σούπα του «διαλόγου», και μέσα σε… εκατό μέρες «πράσινης» διακυβέρνησης, έγινε κι η πρώτη μεγάλη απεργία. Γι’ αυτό θέλησαν να τη φθείρουν ταυτίζοντάς τη με το ΠΑΜΕ, γνωρίζοντας τα όρια μιας αντίληψης που δεν πιστεύει σε νικηφόρους αγώνες, που αναπαράγει σε μια άλλη εκδοχή τα γραφειοκρατικά αδιέξοδα του κυβερνητικού συνδικαλισμού των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Κι όσες δυνάμεις όμως αρνήθηκαν να συμβάλουν στην απεργία, όπως η Αυτόνομη Παρέμβαση, φέρουν βαρύτατες ευθύνες, διότι όχι μόνο δεν υπερβαίνουν τη γραμμή συγκυβέρνησης στα συνδικάτα με τις ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, αλλά μετατρέπονται σε απολογητές της απεργοσπασίας. Και βέβαια, ενέργειες όπως η… όψιμη κατάληψη του ΙΚΑ (από δυνάμεις του ΣYΡΙΖΑ) φαντάζουν κατόπιν εορτής.
Το επόμενο τετράμηνο η κυβέρνηση θα φέρει μια σειρά από αντεργατικά νομοθετικά εκτρώματα σε όλα τα μέτωπα: εισοδηματική πολιτική, φορολογικό, ελαστική εργασία, ασφαλιστικό, εκπαίδευση. Το μαχόμενο εργατικό κίνημα, η αριστερή ταξική πτέρυγα των εργατικών σχημάτων και οι αγωνιστές θα κριθούν από το κατά πόσο θα μπορέσουν να διαμορφώσουν τους όρους μιας συνολικής εργατικής αντεπίθεσης και αναμέτρησης με την κυβέρνηση, την ΕΕ και το κεφάλαιο, προωθώντας διαδικασίες βάσης και οριζόντιου συντονισμού, αξιοποιώντας τις σημαντικές δυνατότητες που αναδείχτηκαν από τη μάχη της περασμένης Πέμπτης…
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ - ΗΠΕΙΡΟΣ
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ
Βήματα πρωτοβάθμιου συντονισμού
Στη Θεσσαλονίκη, 24ωρη απεργία και ανεξάρτητη συγκέντρωση πραγματοποίησαν σωματεία του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Συγκεκριμένα, ο Σύλλογος Βιβλίου - Χάρτου Θεσσαλονίκης, ο Σύλλογος Εργαζομένων στα Φροντιστήρια, η Γ’ ΕΛΜΕ και η ΕΝΙΘ (γιατροί), καθώς και το Σωματείο Συμβασιούχων του ΟΤΕ, καλούσαν σε απεργία και συγκέντρωση στην Καμάρα. Παράλληλα, πέντε γενικές συνελεύσεις φοιτητών (Αρχιτεκτονική, Τοπογράφοι, Φαρμακευτική, Μουσικό, Γεωλογικό), καλούσαν προσυγκέντρωση στο Πολυτεχνείο, και στη συνέχεια συνενώθηκαν με τα σωματεία, συγκροτώντας κοινή διαδήλωση με τους συγκεντρωμένους εργαζόμενους. Το ΠΑΜΕ είχε περίπου 2.500-3.000 διαδηλωτές.
Στα Γιάννενα, μετά από πλατιά σύσκεψη που έγινε στις 15/12, αποφασίστηκε εργατική συγκέντρωση σωματείων στο Εργατικό Κέντρο της πόλης. Στη σύσκεψη συμμετείχαν τα σωματεία μετάλλου, οικοδόμων, εμποροϋπαλλήλων και πολυκαταστημάτων, διοικητικών του Πανεπιστημίου, ΟΤΑ, ΕΛΜΕ Ιωαννίνων, γεωπόνων Ηπείρου - Κέρκυρας - Λευκάδας, αδιόριστων, καθώς και φοιτητικοί σύλλογοι και ένα μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου. Να σημειωθεί ότι στην αρχή της απεργιακής προετοιμασίας διαφάνηκαν δυνατότητες διοργάνωσης κοινής συγκέντρωσης από όλα τα σωματεία, δεδομένου ότι το ΕΚΙ δεν είχε αποφασίσει κάποια απεργία, όντας πιστό στη γραμμή συναίνεσης της ΓΣΕΕ. Ωστόσο, το ΠΑΜΕ παρουσίασε το πλαίσιο ως «τετελεσμένο», με αποτέλεσμα να γίνουν δύο ξεχωριστές συγκεντρώσεις, με το ΠΑΜΕ να μαζεύει γύρω στα 500 άτομα και η συγκέντρωση του συντονιστικού σωματείων και εργαζόμενων περίπου 300 άτομα. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκαν να στηρίξουν την απεργία, ευθυγραμμιζόμενες πλήρως με την ΠΑΣΚΕ και την πλειοψηφία του ΕΚΙ.
Στην Πρέβεζα, πραγματοποιήθηκε κοινή ενωτική συγκέντρωση τεσσάρων σωματείων (Νοσοκομείο, καθηγητές, νομαρχία, γεωπόνοι), που ανέδειξε τις δυνατότητες για μια νέα ταξική αγωνιστική ενότητα των εργαζομένων. Όπως εκτιμά και η Αγωνιστική Παρέμβαση εργαζομένων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, «η υπόσχεση από όλους ότι ο συντονισμός σε επίπεδο πρωτοβάθμιων σωματείων θα συνεχιστεί αποτελεί ένα ελπιδοφόρο βήμα»
http://diktiospartakos.blogspot.com/2009/12/blog-post_6644.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου