ανεξάρτητες αυτόνομες αγωνιστικές ριζοσπαστικές
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.
ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΩΡΑ ΤΗΣ ΕΙΣΗΓΗΤΙΚΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ
ΜΗ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ
ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ
Το παιχνίδι είναι στημένο κι από πριν καθορισμένο
Στην υπηρεσία του συμφώνου σταθερότητας και της αντιδραστικής αναδιάρθρωσης
Γιατί πώς αλλιώς να εξηγηθεί:
Η αύξηση των μαθητών ανά τμήμα;
Η αντιμετώπιση της φτώχειας του σημερινού σχολείου με ζητιανιές και χορηγίες;
Οι υποχρεωτικές υπερωρίες των εκπαιδευτικών για εξοικονόμηση χρημάτων;
Η παραμονή τους μέχρι τα 65 στις σχολικές αίθουσες;
Η χειραγώγηση τους μέσα από το φόβο της απόλυσής;
Η συμμόρφωσή τους στις κρατικές εντολές κι υποδείξεις;
Ένα είναι σίγουρο, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν υπηρετεί τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών, τις κοινωνικές ανάγκες του κόσμου της εργασίας.
Όλα υπηρετούν το στόχο της αναδιανομής του κοινωνικού πλούτου και το ξεπέρασμα της κρίσης του κεφαλαίου.
Γι’ αυτό βιώνουμε την πιο βάρβαρη, ιστορικού χαρακτήρα, λεηλασία των εισοδημάτων μας, τις πιο βαθιές αντεργατικές μεταρρυθμίσεις που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το κεφάλαιο, η Ε.Ε., το ΔΝΤ, με τη συναίνεση της Ν.Δ. και του ΛΑΟΣ προωθούν. Ένας νέος κοινωνικός εφιάλτης φέρνει τους εργαζόμενους οικονομικά δεκαετίες πίσω και τα εργασιακά δικαιώματα έναν αιώνα πριν. Όλες οι μεταρρυθμίσεις στο κράτος, την παιδεία, την ασφάλιση, τη φορολογία ανατρέπουν ριζικά το τοπίο, σκιαγραφούν τη σύγχρονη Γκουέρνικα όπου κυριαρχεί η πιο στυγνή εκμετάλλευση των ανθρώπων, η πιο κυνική κυριαρχία των οικονομικών συμφερόντων των ισχυρών, η πιο ακραία καρατόμηση των κοινωνικών δικαιωμάτων, η πιο σαφή απαξίωση των μορφωτικών.
Πλήρως ενταγμένο στο σχέδιο αυτό είναι το νέο πολυνομοσχέδιο που κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας. Είναι διαμορφωμένο για να προωθεί το σχολείο της αγοράς, το σχολείο επιχείρηση, φτηνό, ευέλικτο, άνισο, πειθαρχημένο κι ιδιωτικοποιημένο.
Σ’ αυτό συμπυκνώνεται η επιθετική πολιτική της κυβέρνησης απέναντι στην εκπαίδευση, τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές, την εποχή της κρίσης.
Στην αρχή της δεκαετίας του ’60, τα δημόσια σχολεία είχαν περί τους 90 μαθητές ανά τμήμα, ολόκληρες περιοχές έμεναν ουσιαστικά χωρίς δυνατότητα πρόσβασης στη δημόσια εκπαίδευση, ενώ τα δημόσια νηπιαγωγεία ήταν ανύπαρκτα ακόμα και σε μεγάλες σχετικά πόλεις. Ο αυταρχισμός βασίλευε για τους εκπαιδευτικούς αλλά και τους μαθητές, η πειθάρχηση τους στις άνωθεν εντολές ακόμα και με την απειλή ξύλου, ήταν ο κανόνας.
Φαίνεται ότι στόχος των νέων μέτρων είναι επιστροφή με σύγχρονους όρους, στη συνολική συρρίκνωση του κοινωνικού δικαιώματος στην εκπαίδευση, την υποταγή των εκπαιδευτικών αναγκών στο πρόγραμμα οικονομικού στραγγαλισμού, στη βαθύτερη μετατροπή της εκπαίδευσης σε χώρο κερδοφορίας του κεφαλαίου και τους όρους πρόσληψης κι εργασίας των εκπαιδευτικών στο νέο μοντέλο εργασίας συνολικά στην κοινωνία.
Το «νέο σχολείο» της αγοράς απαιτεί εκπαιδευτικό προσωπικό που δε θα έχει καμία σταθερότητα, χειραγωγημένο κι υποταγμένο στις άνωθεν εντολές, με χαρακτηριστικά management, ώστε να προωθείται το σχολείο επιχείρηση.
Συγκεκριμένα με βάση το πολυνομοσχέδιο:
Ο αριθμός των προσλήψεων υποτάσσεται στο πρόγραμμα σταθερότητας
Μαζική απόλυση 17.000 ωρομίσθιων κι αναπληρωτών εκπαιδευτικών
Ο νέος τρόπος πρόσληψης των εκπαιδευτικών οδηγεί στη γενίκευση των ελαστικών σχέσεων εργασίας. Τα πτυχία των πανεπιστημίων δεν θα μπορούν από μόνα τους να θεμελιώσουν ούτε την πρόσληψη ωρομίσθιου ή αναπληρωτή εκπαιδευτικού. Η πρόσληψη μέσω ΑΣΕΠ, γίνεται για να κλείσει σε μεγάλο βαθμό η στρόφιγγα, όχι μόνο των μονίμων διορισμών, αλλά και των αναπληρωτών και να ενδυναμωθεί το καθεστώς της μαύρης εργασίας στην εκπαίδευση. Γι’ αυτό το λόγο, καθιερώνεται και ο θεσμός του «αναπληρωτή μειωμένου ωραρίου» που στην πραγματικότητα μεταλλάσει την αναπλήρωση σε συγκαλυμμένη ωρομισθία.
Επί της ουσίας, οι τοποθετήσεις θα πραγματοποιούνται στη βάση όχι συγκεκριμένων θέσεων εργασίας, όχι από την αναγκαία σχέση εκπαιδευτικού-τάξης, όχι με βάση τις πραγματικές εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών αλλά με βάση διαθέσιμες διδακτικές ώρες, πρακτική που διευκολύνει τη γενίκευση της ελαστικής εργασίας και υπονομεύει τη μονιμότητα της απασχόλησης. Το Υπουργείο πετάει στον Καιάδα της ανεργίας και της εργασιακής περιπλάνησης μεγάλο αριθμό εκπαιδευτικών που έχουν προϋπηρεσία.
Η μεταβατική διάταξη είναι παραμύθι! Στην πραγματικότητα, λόγο της μείωσης των διορισμών, στην καλύτερη περίπτωση να διοριστούν με προϋπηρεσία μέχρι το 2012, όσοι θα διορίζονταν φέτος σε κανονικές συνθήκες με το 40%. Όσο για αυτούς που έχουν συμπληρώσει 24 μήνες προϋπηρεσίας, μέχρι τον Ιούνη του 2010, θα πάρουν… μπόνους χαμηλότερη βάση για να πετύχουν στον επόμενο ΑΣΕΠ. Μέχρι σήμερα οι προσλήψεις γίνονταν με βάση τις εκπαιδευτικές ανάγκες, όπως κουτσουρεμένα τις αποδεχόταν το κράτος.
Σήμερα, το κριτήριο για τον αριθμό των προσλήψεων γίνεται η υποταγή στο πρόγραμμα περικοπών, το επονομαζόμενο πρόγραμμα σταθερότητας που περικόπτει κατά 17.000(!!!) τις προσλήψεις εκπαιδευτικών.
Γι’ αυτό ο ΑΣΕΠ δε θα ανακοινώνει πια αριθμό θέσεων, όπως γινόταν μέχρι σήμερα αλλά οι εκπαιδευτικοί θα δίνουν σ’ αυτόν με τον κίνδυνο να περάσουν σε ένα διαγωνισμό που μπορεί να μην κάνει καμία απολύτως πρόσληψη στην ειδικότητά τους(!!!) Με αυτό τον τρόπο μετασχηματίζεται και η ίδια η λογική του ΑΣΕΠ, καθώς δεν συνεπάγεται καμία υποχρέωση για το κράτος για κανένα διορισμό.
Κουπί στη γαλέρα
Εντατικοποίηση της εργασίας,
παραβίαση
των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών
Κι ο πιο αδαείς που όμως έχει μια μικρή σχέση με την εκπαίδευση, γνωρίζει ότι είναι αδύνατον να λειτουργήσουν τα σχολεία με 17.000 εκπαιδευτικούς λιγότερους. Για να προλάβει το υπουργείο παιδείας το χάος που θα επικρατεί το Σεπτέμβρη στα σχολεία, εντατικοποιεί τις συνθήκες εργασίας του υπάρχοντος προσωπικού.
Βάζει σε εφαρμογή τις 5 ώρες υποχρεωτικής απασχόλησης υπερωρίας σε κάθε εκπαιδευτικό που πληρώνονται με 7 ευρώ την ώρα και στην ουσία αυξάνει το διδακτικό ωράριο.
Ενεργοποιεί μαζικά τη δεύτερη ειδικότητα του κάθε εκπαιδευτικού ώστε να μπορεί να χρησιμοποιεί το εκπαιδευτικό προσωπικό και σε διδακτικά αντικείμενα που δεν υπάγονται στην ειδικότητά του (π.χ. η δασκάλα των αγγλικών να διδάξει και Ιστορία, αν χρειαστεί, ο δάσκαλος του κανονικού σχολείου να κάνει αισθητική αγωγή στο ολοήμερο για να αποφευχθεί η πρόσληψη ωρομισθίου, προχωρά στη μετακίνηση σε δεύτερο σχολείο, στα πλαίσια της περιφέρειας, όπως οι δάσκαλοι, που μέχρι σήμερα, δεν μετακινούνταν. Είναι φανερό, μεταφέρει τις εργασιακές συνθήκες των ωρομισθίων, ακόμα και στο μόνιμο προσωπικό.
Ανακοινώνει την αύξηση των μαθητών ανά τμήμα, μιλώντας – σε αντίθεση με την ισχύουσα νομοθεσία - για 25 συν 10% για την πρωτοβάθμια ενώ ταυτόχρονα γίνεται φανερό ότι ο διοικητικός μηχανισμός έχει πάρει εντολές από το Σεπτέμβρη να μη χωρίζονται υπεράριθμα τμήματα.
Καταργεί τις αποσπάσεις και τις μεταθέσεις με βάση το κοινωνικό κριτήριο και τοποθετεί ως μοναδικό κριτήριο τον αριθμό θέσεων που το υπουργείο θα καθορίσει με οικονομικά κριτήρια. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα χιλιάδες εκπαιδευτικοί να εργάζονται για χρόνια, μακριά από τις οικογένειες τους και σε ηλικία που οι οικογενειακές υποχρεώσεις είναι αυξημένες. Καθορίζει υποχρεωτική παραμονή του νεοδιόριστου για 3 χρόνια στην οργανική του θέση, από 1 που ήταν μέχρι σήμερα, δημιουργώντας τεράστια αδιέξοδα σε χιλιάδες εκπαιδευτικούς, οι οποίοι διορίζονται σε όλο και μεγαλύτερη ηλικία, με οικογενειακές υποχρεώσεις.
Εκπαιδευτικός ανασφαλής, συνεχώς αξιολογούμενος,
ώστε να είναι πειθαρχημένος κι υποταγμένος στις άνωθεν εντολές
Εξετάσεις για να μπει κανείς στο Πανεπιστήμιο, εξετάσεις για να πάρει πτυχίο, εξετάσεις για πιστοποιητικό παιδαγωγικής κατάρτισης μετά το πτυχίο (καταργώντας έτσι το πτυχίο ως προσόν συμμετοχής στον ΑΣΕΠ), εξετάσεις για τον ΑΣΕΠ, κι αν είναι μέσα στον αριθμό των προσλήψεων που θα καθορίσει με οικονομικούς όρους το Υπουργείο, τότε δόκιμος εκπαιδευτικός, δυο χρόνια με τον μέντορα(!!!), επιμόρφωση τα Σαββατοκύριακα, τα απογεύματα, στις διακοπές, αξιολόγηση για τη μονιμοποίηση και σε περίπτωση που δεν κριθεί ικανός από τους πραίτορες τότε υποχρεωτική μετάταξη σε υπηρεσίες του Υπουργείου και αν αρνηθεί, απόλυση.
Ένα τούνελ που εξασφαλίζει μόνο τη βεβαιότητα της ανασφάλειας, που θυμίζει στρατό - κάτεργο. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της εκπαίδευσης που με τόσο καθαρό τρόπο η αξιολόγηση οδηγεί στην αφαίρεση του δικαιώματος εργασίας στο δημόσιο σχολείο. Αυτό δεν είναι απλώς αξιολόγηση-χειραγώγηση, είναι καθημερινός εικονικός θάνατος. Ο δόκιμος εκπαιδευτικός δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο εν δυνάμει απολυμένος εκπαιδευτικός. Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση και το Υπουργείο παιδείας επιδιώκουν να μεταφέρουν το φόβο του ιδιωτικού τομέα στο δημόσιο. Όπως στον ιδιωτικό τομέα η ανασφάλεια κι ο φόβος της ανεργίας, οδηγούν χιλιάδες εργαζόμενους να υποτάσσονται στην απίστευτη παραβίαση των δικαιωμάτων τους, να αποδέχονται πολλά για να μη χάσουν τη δουλειά τους, το ίδιο θέλει να συμβεί το Υπουργείο και με τους εκπαιδευτικούς. Να μην αντιδράσει κανείς για τα πληθωρικά τμήματα, να μη διεκδικεί κανείς από την πολιτεία, να υποτάσσεται στην ιεραρχία της εκπαίδευσης, να κάνει με σκυμμένο το κεφάλι το μάθημά του, να αποδεχτεί την κρατική διδακτική και την κυρίαρχη ιδεολογία για τη μάθηση και τη σχολική γνώση, να ακολουθεί τα βιβλία της αμάθειας, τα αναλυτικά προγράμματα των αναγκών της αγοράς, να «πουλήσει» τους μαθητές τους στην αγορά της διαφήμισης, να τους προετοιμάσει όπως τους θέλει η αδηφάγα αγορά εργασίας.
Αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου της σχολικής μονάδας :
ο δούρειος ίππος της αξιολόγησης
Η υποστήριξη από την πλευρά του Υπουργείου ότι η σχολική μονάδα είναι ο βασικός φορέας βελτίωσης της παρεχόμενης εκπαίδευσης καθώς και ότι οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές και οι γονείς με τις δράσεις τους είναι υπεύθυνοι για την αποτελεσματικότερη οργάνωση της διοίκησης και της διαχείρισης της σχολικής μονάδας, είναι και η καρδιά της προτεινόμενης μορφής αξιολόγησης. Στην πραγματικότητα με βάση αυτή την αντίληψη για άλλη μια φορά το κράτος, η κυβέρνηση και οι αντίστοιχοι φορείς που ασκούν εκπαιδευτική πολιτική μετακυλούν τις ευθύνες τους στη σχολική μονάδα και στους εμπλεκόμενους με αυτή.
ίδιοι οι εκπαιδευτικοί καλούνται να γίνουν επιθεωρητές του εαυτού τους με κριτήρια και στόχους για το εκπαιδευτικό έργο που θέτουν το κράτος και η αγορά. Τα ίδια τα θύματα της κυβερνητικής πολιτικής καλούνται με αυτή τη μέθοδο να αξιολογήσουν το βαθμό συμμόρφωσης τους στην κρατική πολιτική για την εκπαίδευση. Η επικέντρωση του ενδιαφέροντος στο πεδίο της σχολικής μονάδας προετοιμάζει το έδαφος για το πέρασμα των σχολείων στους δήμους, μέσω του Καλλικράτη και για τη δημιουργία σχολικών αγορών, όπου το κάθε μεμονωμένο πλέον σχολείο θα πρέπει να μεριμνά για τη συνολική του βιωσιμότητα.
Οι στόχοι του Υπουργείου μέσα από τις διαδικασίες της αυτοαξιολόγησης που προωθεί είναι:
Να μεταθέσει την ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση των σχολείων στους εκπαιδευτικούς, τους διευθυντές και τους γονείς, ενοχοποιώντας τους για αδράνεια και "έλλειψη επιχειρηματικού πνεύματος" έτσι ώστε να μείνει στο απυρόβλητο η κρατική πολιτική και να στρωθεί το χαλί για την προώθηση της αξιολόγησης – χειραγώγησης.
Να προωθήσει τη μετακύλιση των ευθυνών και των δαπανών των δημόσιων σχολείων κατευθείαν στους "πελάτες" (δηλ. στους γονείς).
Να επιβάλλει στα στελέχη εκπαίδευσης και ειδικότερα στους διευθυντές αλλά και τους εκπαιδευτικούς, την εκσυγχρονισμένη εκδοχή του management, που στηρίζεται στην "τέχνη του επιχειρείν" και αντιλαμβάνεται το σχολείο σαν προβληματική επιχείρηση που οφείλει να αναζητήσει χρηματικές πηγές, εισφορές από τους γονείς, δωρεές, ευεργέτες, φιλανθρωπίες κλπ.
Επιλογή στελεχών εκπαίδευσης:
με αυξημένο χειραγωγικό ρόλο
Το πολυνομοσχέδιο προετοιμάζει εκείνο το σώμα που θα μπορέσει να παίξει τον ενδιάμεσο κρίκο εφαρμογής αυτής της πολιτικής. Ο διευθυντής, ο σχολικός σύμβουλος και όλα τα στελέχη εκπαίδευσης χρειάζεται να γίνουν managemeen για να ανταποκριθούν στις νέες απαιτήσεις του σχολείου επιχείρηση. Να βρουν χρηματοδότηση για να λειτουργήσει το σχολείο, να προωθήσουν προγράμματα που θα το συνδέσουν με την τοπική αγορά, να αποδεκτούν την εμπλοκή των δήμων και να είναι συνεργάσιμοι, να δώσουν λύση σε ζητήματα που οφείλονται στις κρατικές ανεπάρκειες χωρίς να δημιουργούν προβλήματα στις διοικητικές υπηρεσίες και στο Υπουργείο, να πειθαρχήσουν και να υποτάξουν τους εκπαιδευτικούς.
Γι’ αυτό το πολυνομοσχέδιο:
Ορίζει ως υποχρεωτική την επιμόρφωση σε θέματα διοίκησης της εκπαίδευσης σε συνεργασία με το Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης από την πρώτη κιόλας εφαρμογή του νόμου.
Θέτει ως προϋπόθεση επιλογής τη συμμετοχή σε προγράμματα αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου.
Αναβαθμίζει τη διαδικασία της συνέντευξης.
Έμεση ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης,
συνταγματικό πραξικόπημα με έμμεση κατάργηση του άρθρου 16
Το πολυνομοσχέδιο καθορίζει επίσης τη χορήγηση αδειών στα κολέγια με βάση την κοινοτική οδηγία, που οδηγεί στην ιδιωτικοποίηση της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και στην αξιολόγηση των Πανεπιστημίων με βάση της Ευρωενωσιακές κατευθύνσεις.
Η ΔΟΕ στον αστερισμό της συναίνεσης και της υποταγής
Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές για το εκπαιδευτικό κίνημα και συνολικά για τον κόσμο της εργασίας, ο υποταγμένος, γραφειοκρατικός συνδικαλισμός δεν οργανώνει καμία απολύτως σοβαρή κι αποφασιστική μάχη ανατροπής της επίθεσης.
Γι’ αυτό άλλωστε και στη συνάντηση με την υπουργό παιδείας το Δ.Σ. της ΔΟΕ πήγε χωρίς καμία συζήτηση περί του πολυνομοσχεδίου. Με μια πρωτοφανή τακτική η ΠΑΣΚ, πιστή παρά ποτέ στο ρόλο της κυβερνητικής παράταξης, σε ρόλο προστάτη της Υπουργού Παιδείας, της κυβέρνησης και της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, από την πρώτη μέρα που ανακοινώθηκε ότι θα δημοσιοποιηθεί η εισήγηση για το σχέδιο νόμου, αρνήθηκε να μπει στη συζήτηση για το θέμα.
Με τον ίδιο τρόπο, η πλειοψηφία του Δ.Σ. (ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ) αρνήθηκε να πραγματοποιήσει 48ωρη απεργία για 21-22/4 με την πρώτη μέρα πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στο Υπουργείο παιδείας, όπως πρότεινα οι Παρεμβάσεις.
Αλλά και το δελτίο τύπου που εξέδωσε η ομοσπονδία με ψήφους ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ καμία ουσιαστική κριτική δεν κάνει στο πολυνομοσχέδιο. Πουθενά δε φαίνεται η αντίθεση στο θεσμό του δόκιμου, της αξιολόγησής του και της μετάταξής του, στην αυτοαξιολόγηση όπως αυτή καταγράφεται στην εισηγητική έκθεση, στις υποχρεωτικές υπερωρίες, στο νέο ρόλο των στελεχών εκπαίδευσης κ.λπ.
Είναι φανερό ότι η ΠΑΣΚ προσπαθεί να αποφύγει το αίτημα για απόσυρση της εισηγητικής έκθεσης και μη κατάθεσης του πολυνομοσχεδίου ώστε να αφήσει στο απυρόβλητο όλη τη φιλοσοφία και τη λογική της νέας αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης για να πέσει στα μαλακά η κυβέρνηση και με τον τρόπο αυτό να παροπλίσει το εκπαιδευτικό κίνημα για όλη την επόμενη περίοδο. Η ΠΑΣΚ υπηρετεί τον κομματικό σχεδιασμό της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Η μαχόμενη εκπαίδευση βρίσκεται ήδη στο δρόμο
Το πολυνομοσχέδιο δε θα περάσει
Ο κόσμος της εκπαίδευσης δεν πρέπει και δε θα μείνει με σταυρωμένα χέρια. Συμμετέχουμε μαζικά, μαχητικά στην απεργία στις 22 Απριλίου και στο απεργιακό συλλαλητήριο 11.00 μ.μ. Κλαυθμώνος. Με διαδικασίες βάσης, με συντονισμό συλλόγων Π.Ε., ΕΛΜΕ, συντονιστικού ωρομισθίων κι αναπληρωτών, ΠΕΑΕ προχωράμε αποφασιστικά σε Γενικές Συνελεύσεις την επόμενη περίοδο για να οργανώσουμε την πάλη μας επιδιώκοντας πανεκπαιδευτικό και διακλαδικό μέτωπο που στόχο θα έχει πανεργατικό αγώνα με απεργιακές μορφές διάρκειας-συλλαλητήρια-καταλήψεις για τη συνολική ανατροπή του πολυνομοσχέδιου για την Παιδεία και συνολικά όλου του αντεργατικού πακέτου. Η ανάγκη αγωνιστικού συντονισμού είναι μια πραγματική ανάγκη του κόσμου της εργασίας ώστε να αποκτά αυτοπεποίθηση ο κόσμος του αγώνα, να δημιουργούνται προϋποθέσεις κοινής δράσης και να διευρύνονται οι δυνατότητες κοινής απεργιακής εμφάνισης. Είναι σαφές ότι την περίοδο που διανύουμε χρειάζεται να εντείνουμε τον απεργιακό σχεδιασμό. Η πρόκληση για αποφασιστική κλιμάκωση των απεργιακών κινητοποιήσεων το Μάη, ακόμα και την περίοδο των εξετάσεων είναι υπόθεση όλου του εκπαιδευτικού κινήματος.
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 22 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΓΣ,
ΣΤΙΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ,
ΣΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΑΓΩΝΑ
ΜΑΖΙΚΑ ΜΑΧΗΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΚΛΑΥΘΜΟΝΟΣ 11 Π.Μ. NO PASARAN
ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΩΡΑ ΤΗΣ ΕΙΣΗΓΗΤΙΚΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ
ΜΗ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ
ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ
Το παιχνίδι είναι στημένο κι από πριν καθορισμένο
Στην υπηρεσία του συμφώνου σταθερότητας και της αντιδραστικής αναδιάρθρωσης
Γιατί πώς αλλιώς να εξηγηθεί:
Η αύξηση των μαθητών ανά τμήμα;
Η αντιμετώπιση της φτώχειας του σημερινού σχολείου με ζητιανιές και χορηγίες;
Οι υποχρεωτικές υπερωρίες των εκπαιδευτικών για εξοικονόμηση χρημάτων;
Η παραμονή τους μέχρι τα 65 στις σχολικές αίθουσες;
Η χειραγώγηση τους μέσα από το φόβο της απόλυσής;
Η συμμόρφωσή τους στις κρατικές εντολές κι υποδείξεις;
Ένα είναι σίγουρο, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν υπηρετεί τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών, τις κοινωνικές ανάγκες του κόσμου της εργασίας.
Όλα υπηρετούν το στόχο της αναδιανομής του κοινωνικού πλούτου και το ξεπέρασμα της κρίσης του κεφαλαίου.
Γι’ αυτό βιώνουμε την πιο βάρβαρη, ιστορικού χαρακτήρα, λεηλασία των εισοδημάτων μας, τις πιο βαθιές αντεργατικές μεταρρυθμίσεις που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το κεφάλαιο, η Ε.Ε., το ΔΝΤ, με τη συναίνεση της Ν.Δ. και του ΛΑΟΣ προωθούν. Ένας νέος κοινωνικός εφιάλτης φέρνει τους εργαζόμενους οικονομικά δεκαετίες πίσω και τα εργασιακά δικαιώματα έναν αιώνα πριν. Όλες οι μεταρρυθμίσεις στο κράτος, την παιδεία, την ασφάλιση, τη φορολογία ανατρέπουν ριζικά το τοπίο, σκιαγραφούν τη σύγχρονη Γκουέρνικα όπου κυριαρχεί η πιο στυγνή εκμετάλλευση των ανθρώπων, η πιο κυνική κυριαρχία των οικονομικών συμφερόντων των ισχυρών, η πιο ακραία καρατόμηση των κοινωνικών δικαιωμάτων, η πιο σαφή απαξίωση των μορφωτικών.
Πλήρως ενταγμένο στο σχέδιο αυτό είναι το νέο πολυνομοσχέδιο που κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας. Είναι διαμορφωμένο για να προωθεί το σχολείο της αγοράς, το σχολείο επιχείρηση, φτηνό, ευέλικτο, άνισο, πειθαρχημένο κι ιδιωτικοποιημένο.
Σ’ αυτό συμπυκνώνεται η επιθετική πολιτική της κυβέρνησης απέναντι στην εκπαίδευση, τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές, την εποχή της κρίσης.
Στην αρχή της δεκαετίας του ’60, τα δημόσια σχολεία είχαν περί τους 90 μαθητές ανά τμήμα, ολόκληρες περιοχές έμεναν ουσιαστικά χωρίς δυνατότητα πρόσβασης στη δημόσια εκπαίδευση, ενώ τα δημόσια νηπιαγωγεία ήταν ανύπαρκτα ακόμα και σε μεγάλες σχετικά πόλεις. Ο αυταρχισμός βασίλευε για τους εκπαιδευτικούς αλλά και τους μαθητές, η πειθάρχηση τους στις άνωθεν εντολές ακόμα και με την απειλή ξύλου, ήταν ο κανόνας.
Φαίνεται ότι στόχος των νέων μέτρων είναι επιστροφή με σύγχρονους όρους, στη συνολική συρρίκνωση του κοινωνικού δικαιώματος στην εκπαίδευση, την υποταγή των εκπαιδευτικών αναγκών στο πρόγραμμα οικονομικού στραγγαλισμού, στη βαθύτερη μετατροπή της εκπαίδευσης σε χώρο κερδοφορίας του κεφαλαίου και τους όρους πρόσληψης κι εργασίας των εκπαιδευτικών στο νέο μοντέλο εργασίας συνολικά στην κοινωνία.
Το «νέο σχολείο» της αγοράς απαιτεί εκπαιδευτικό προσωπικό που δε θα έχει καμία σταθερότητα, χειραγωγημένο κι υποταγμένο στις άνωθεν εντολές, με χαρακτηριστικά management, ώστε να προωθείται το σχολείο επιχείρηση.
Συγκεκριμένα με βάση το πολυνομοσχέδιο:
Ο αριθμός των προσλήψεων υποτάσσεται στο πρόγραμμα σταθερότητας
Μαζική απόλυση 17.000 ωρομίσθιων κι αναπληρωτών εκπαιδευτικών
Ο νέος τρόπος πρόσληψης των εκπαιδευτικών οδηγεί στη γενίκευση των ελαστικών σχέσεων εργασίας. Τα πτυχία των πανεπιστημίων δεν θα μπορούν από μόνα τους να θεμελιώσουν ούτε την πρόσληψη ωρομίσθιου ή αναπληρωτή εκπαιδευτικού. Η πρόσληψη μέσω ΑΣΕΠ, γίνεται για να κλείσει σε μεγάλο βαθμό η στρόφιγγα, όχι μόνο των μονίμων διορισμών, αλλά και των αναπληρωτών και να ενδυναμωθεί το καθεστώς της μαύρης εργασίας στην εκπαίδευση. Γι’ αυτό το λόγο, καθιερώνεται και ο θεσμός του «αναπληρωτή μειωμένου ωραρίου» που στην πραγματικότητα μεταλλάσει την αναπλήρωση σε συγκαλυμμένη ωρομισθία.
Επί της ουσίας, οι τοποθετήσεις θα πραγματοποιούνται στη βάση όχι συγκεκριμένων θέσεων εργασίας, όχι από την αναγκαία σχέση εκπαιδευτικού-τάξης, όχι με βάση τις πραγματικές εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών αλλά με βάση διαθέσιμες διδακτικές ώρες, πρακτική που διευκολύνει τη γενίκευση της ελαστικής εργασίας και υπονομεύει τη μονιμότητα της απασχόλησης. Το Υπουργείο πετάει στον Καιάδα της ανεργίας και της εργασιακής περιπλάνησης μεγάλο αριθμό εκπαιδευτικών που έχουν προϋπηρεσία.
Η μεταβατική διάταξη είναι παραμύθι! Στην πραγματικότητα, λόγο της μείωσης των διορισμών, στην καλύτερη περίπτωση να διοριστούν με προϋπηρεσία μέχρι το 2012, όσοι θα διορίζονταν φέτος σε κανονικές συνθήκες με το 40%. Όσο για αυτούς που έχουν συμπληρώσει 24 μήνες προϋπηρεσίας, μέχρι τον Ιούνη του 2010, θα πάρουν… μπόνους χαμηλότερη βάση για να πετύχουν στον επόμενο ΑΣΕΠ. Μέχρι σήμερα οι προσλήψεις γίνονταν με βάση τις εκπαιδευτικές ανάγκες, όπως κουτσουρεμένα τις αποδεχόταν το κράτος.
Σήμερα, το κριτήριο για τον αριθμό των προσλήψεων γίνεται η υποταγή στο πρόγραμμα περικοπών, το επονομαζόμενο πρόγραμμα σταθερότητας που περικόπτει κατά 17.000(!!!) τις προσλήψεις εκπαιδευτικών.
Γι’ αυτό ο ΑΣΕΠ δε θα ανακοινώνει πια αριθμό θέσεων, όπως γινόταν μέχρι σήμερα αλλά οι εκπαιδευτικοί θα δίνουν σ’ αυτόν με τον κίνδυνο να περάσουν σε ένα διαγωνισμό που μπορεί να μην κάνει καμία απολύτως πρόσληψη στην ειδικότητά τους(!!!) Με αυτό τον τρόπο μετασχηματίζεται και η ίδια η λογική του ΑΣΕΠ, καθώς δεν συνεπάγεται καμία υποχρέωση για το κράτος για κανένα διορισμό.
Κουπί στη γαλέρα
Εντατικοποίηση της εργασίας,
παραβίαση
των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών
Κι ο πιο αδαείς που όμως έχει μια μικρή σχέση με την εκπαίδευση, γνωρίζει ότι είναι αδύνατον να λειτουργήσουν τα σχολεία με 17.000 εκπαιδευτικούς λιγότερους. Για να προλάβει το υπουργείο παιδείας το χάος που θα επικρατεί το Σεπτέμβρη στα σχολεία, εντατικοποιεί τις συνθήκες εργασίας του υπάρχοντος προσωπικού.
Βάζει σε εφαρμογή τις 5 ώρες υποχρεωτικής απασχόλησης υπερωρίας σε κάθε εκπαιδευτικό που πληρώνονται με 7 ευρώ την ώρα και στην ουσία αυξάνει το διδακτικό ωράριο.
Ενεργοποιεί μαζικά τη δεύτερη ειδικότητα του κάθε εκπαιδευτικού ώστε να μπορεί να χρησιμοποιεί το εκπαιδευτικό προσωπικό και σε διδακτικά αντικείμενα που δεν υπάγονται στην ειδικότητά του (π.χ. η δασκάλα των αγγλικών να διδάξει και Ιστορία, αν χρειαστεί, ο δάσκαλος του κανονικού σχολείου να κάνει αισθητική αγωγή στο ολοήμερο για να αποφευχθεί η πρόσληψη ωρομισθίου, προχωρά στη μετακίνηση σε δεύτερο σχολείο, στα πλαίσια της περιφέρειας, όπως οι δάσκαλοι, που μέχρι σήμερα, δεν μετακινούνταν. Είναι φανερό, μεταφέρει τις εργασιακές συνθήκες των ωρομισθίων, ακόμα και στο μόνιμο προσωπικό.
Ανακοινώνει την αύξηση των μαθητών ανά τμήμα, μιλώντας – σε αντίθεση με την ισχύουσα νομοθεσία - για 25 συν 10% για την πρωτοβάθμια ενώ ταυτόχρονα γίνεται φανερό ότι ο διοικητικός μηχανισμός έχει πάρει εντολές από το Σεπτέμβρη να μη χωρίζονται υπεράριθμα τμήματα.
Καταργεί τις αποσπάσεις και τις μεταθέσεις με βάση το κοινωνικό κριτήριο και τοποθετεί ως μοναδικό κριτήριο τον αριθμό θέσεων που το υπουργείο θα καθορίσει με οικονομικά κριτήρια. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα χιλιάδες εκπαιδευτικοί να εργάζονται για χρόνια, μακριά από τις οικογένειες τους και σε ηλικία που οι οικογενειακές υποχρεώσεις είναι αυξημένες. Καθορίζει υποχρεωτική παραμονή του νεοδιόριστου για 3 χρόνια στην οργανική του θέση, από 1 που ήταν μέχρι σήμερα, δημιουργώντας τεράστια αδιέξοδα σε χιλιάδες εκπαιδευτικούς, οι οποίοι διορίζονται σε όλο και μεγαλύτερη ηλικία, με οικογενειακές υποχρεώσεις.
Εκπαιδευτικός ανασφαλής, συνεχώς αξιολογούμενος,
ώστε να είναι πειθαρχημένος κι υποταγμένος στις άνωθεν εντολές
Εξετάσεις για να μπει κανείς στο Πανεπιστήμιο, εξετάσεις για να πάρει πτυχίο, εξετάσεις για πιστοποιητικό παιδαγωγικής κατάρτισης μετά το πτυχίο (καταργώντας έτσι το πτυχίο ως προσόν συμμετοχής στον ΑΣΕΠ), εξετάσεις για τον ΑΣΕΠ, κι αν είναι μέσα στον αριθμό των προσλήψεων που θα καθορίσει με οικονομικούς όρους το Υπουργείο, τότε δόκιμος εκπαιδευτικός, δυο χρόνια με τον μέντορα(!!!), επιμόρφωση τα Σαββατοκύριακα, τα απογεύματα, στις διακοπές, αξιολόγηση για τη μονιμοποίηση και σε περίπτωση που δεν κριθεί ικανός από τους πραίτορες τότε υποχρεωτική μετάταξη σε υπηρεσίες του Υπουργείου και αν αρνηθεί, απόλυση.
Ένα τούνελ που εξασφαλίζει μόνο τη βεβαιότητα της ανασφάλειας, που θυμίζει στρατό - κάτεργο. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της εκπαίδευσης που με τόσο καθαρό τρόπο η αξιολόγηση οδηγεί στην αφαίρεση του δικαιώματος εργασίας στο δημόσιο σχολείο. Αυτό δεν είναι απλώς αξιολόγηση-χειραγώγηση, είναι καθημερινός εικονικός θάνατος. Ο δόκιμος εκπαιδευτικός δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο εν δυνάμει απολυμένος εκπαιδευτικός. Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση και το Υπουργείο παιδείας επιδιώκουν να μεταφέρουν το φόβο του ιδιωτικού τομέα στο δημόσιο. Όπως στον ιδιωτικό τομέα η ανασφάλεια κι ο φόβος της ανεργίας, οδηγούν χιλιάδες εργαζόμενους να υποτάσσονται στην απίστευτη παραβίαση των δικαιωμάτων τους, να αποδέχονται πολλά για να μη χάσουν τη δουλειά τους, το ίδιο θέλει να συμβεί το Υπουργείο και με τους εκπαιδευτικούς. Να μην αντιδράσει κανείς για τα πληθωρικά τμήματα, να μη διεκδικεί κανείς από την πολιτεία, να υποτάσσεται στην ιεραρχία της εκπαίδευσης, να κάνει με σκυμμένο το κεφάλι το μάθημά του, να αποδεχτεί την κρατική διδακτική και την κυρίαρχη ιδεολογία για τη μάθηση και τη σχολική γνώση, να ακολουθεί τα βιβλία της αμάθειας, τα αναλυτικά προγράμματα των αναγκών της αγοράς, να «πουλήσει» τους μαθητές τους στην αγορά της διαφήμισης, να τους προετοιμάσει όπως τους θέλει η αδηφάγα αγορά εργασίας.
Αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου της σχολικής μονάδας :
ο δούρειος ίππος της αξιολόγησης
Η υποστήριξη από την πλευρά του Υπουργείου ότι η σχολική μονάδα είναι ο βασικός φορέας βελτίωσης της παρεχόμενης εκπαίδευσης καθώς και ότι οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές και οι γονείς με τις δράσεις τους είναι υπεύθυνοι για την αποτελεσματικότερη οργάνωση της διοίκησης και της διαχείρισης της σχολικής μονάδας, είναι και η καρδιά της προτεινόμενης μορφής αξιολόγησης. Στην πραγματικότητα με βάση αυτή την αντίληψη για άλλη μια φορά το κράτος, η κυβέρνηση και οι αντίστοιχοι φορείς που ασκούν εκπαιδευτική πολιτική μετακυλούν τις ευθύνες τους στη σχολική μονάδα και στους εμπλεκόμενους με αυτή.
ίδιοι οι εκπαιδευτικοί καλούνται να γίνουν επιθεωρητές του εαυτού τους με κριτήρια και στόχους για το εκπαιδευτικό έργο που θέτουν το κράτος και η αγορά. Τα ίδια τα θύματα της κυβερνητικής πολιτικής καλούνται με αυτή τη μέθοδο να αξιολογήσουν το βαθμό συμμόρφωσης τους στην κρατική πολιτική για την εκπαίδευση. Η επικέντρωση του ενδιαφέροντος στο πεδίο της σχολικής μονάδας προετοιμάζει το έδαφος για το πέρασμα των σχολείων στους δήμους, μέσω του Καλλικράτη και για τη δημιουργία σχολικών αγορών, όπου το κάθε μεμονωμένο πλέον σχολείο θα πρέπει να μεριμνά για τη συνολική του βιωσιμότητα.
Οι στόχοι του Υπουργείου μέσα από τις διαδικασίες της αυτοαξιολόγησης που προωθεί είναι:
Να μεταθέσει την ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση των σχολείων στους εκπαιδευτικούς, τους διευθυντές και τους γονείς, ενοχοποιώντας τους για αδράνεια και "έλλειψη επιχειρηματικού πνεύματος" έτσι ώστε να μείνει στο απυρόβλητο η κρατική πολιτική και να στρωθεί το χαλί για την προώθηση της αξιολόγησης – χειραγώγησης.
Να προωθήσει τη μετακύλιση των ευθυνών και των δαπανών των δημόσιων σχολείων κατευθείαν στους "πελάτες" (δηλ. στους γονείς).
Να επιβάλλει στα στελέχη εκπαίδευσης και ειδικότερα στους διευθυντές αλλά και τους εκπαιδευτικούς, την εκσυγχρονισμένη εκδοχή του management, που στηρίζεται στην "τέχνη του επιχειρείν" και αντιλαμβάνεται το σχολείο σαν προβληματική επιχείρηση που οφείλει να αναζητήσει χρηματικές πηγές, εισφορές από τους γονείς, δωρεές, ευεργέτες, φιλανθρωπίες κλπ.
Επιλογή στελεχών εκπαίδευσης:
με αυξημένο χειραγωγικό ρόλο
Το πολυνομοσχέδιο προετοιμάζει εκείνο το σώμα που θα μπορέσει να παίξει τον ενδιάμεσο κρίκο εφαρμογής αυτής της πολιτικής. Ο διευθυντής, ο σχολικός σύμβουλος και όλα τα στελέχη εκπαίδευσης χρειάζεται να γίνουν managemeen για να ανταποκριθούν στις νέες απαιτήσεις του σχολείου επιχείρηση. Να βρουν χρηματοδότηση για να λειτουργήσει το σχολείο, να προωθήσουν προγράμματα που θα το συνδέσουν με την τοπική αγορά, να αποδεκτούν την εμπλοκή των δήμων και να είναι συνεργάσιμοι, να δώσουν λύση σε ζητήματα που οφείλονται στις κρατικές ανεπάρκειες χωρίς να δημιουργούν προβλήματα στις διοικητικές υπηρεσίες και στο Υπουργείο, να πειθαρχήσουν και να υποτάξουν τους εκπαιδευτικούς.
Γι’ αυτό το πολυνομοσχέδιο:
Ορίζει ως υποχρεωτική την επιμόρφωση σε θέματα διοίκησης της εκπαίδευσης σε συνεργασία με το Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης από την πρώτη κιόλας εφαρμογή του νόμου.
Θέτει ως προϋπόθεση επιλογής τη συμμετοχή σε προγράμματα αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου.
Αναβαθμίζει τη διαδικασία της συνέντευξης.
Έμεση ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης,
συνταγματικό πραξικόπημα με έμμεση κατάργηση του άρθρου 16
Το πολυνομοσχέδιο καθορίζει επίσης τη χορήγηση αδειών στα κολέγια με βάση την κοινοτική οδηγία, που οδηγεί στην ιδιωτικοποίηση της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και στην αξιολόγηση των Πανεπιστημίων με βάση της Ευρωενωσιακές κατευθύνσεις.
Η ΔΟΕ στον αστερισμό της συναίνεσης και της υποταγής
Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές για το εκπαιδευτικό κίνημα και συνολικά για τον κόσμο της εργασίας, ο υποταγμένος, γραφειοκρατικός συνδικαλισμός δεν οργανώνει καμία απολύτως σοβαρή κι αποφασιστική μάχη ανατροπής της επίθεσης.
Γι’ αυτό άλλωστε και στη συνάντηση με την υπουργό παιδείας το Δ.Σ. της ΔΟΕ πήγε χωρίς καμία συζήτηση περί του πολυνομοσχεδίου. Με μια πρωτοφανή τακτική η ΠΑΣΚ, πιστή παρά ποτέ στο ρόλο της κυβερνητικής παράταξης, σε ρόλο προστάτη της Υπουργού Παιδείας, της κυβέρνησης και της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, από την πρώτη μέρα που ανακοινώθηκε ότι θα δημοσιοποιηθεί η εισήγηση για το σχέδιο νόμου, αρνήθηκε να μπει στη συζήτηση για το θέμα.
Με τον ίδιο τρόπο, η πλειοψηφία του Δ.Σ. (ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ) αρνήθηκε να πραγματοποιήσει 48ωρη απεργία για 21-22/4 με την πρώτη μέρα πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στο Υπουργείο παιδείας, όπως πρότεινα οι Παρεμβάσεις.
Αλλά και το δελτίο τύπου που εξέδωσε η ομοσπονδία με ψήφους ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ καμία ουσιαστική κριτική δεν κάνει στο πολυνομοσχέδιο. Πουθενά δε φαίνεται η αντίθεση στο θεσμό του δόκιμου, της αξιολόγησής του και της μετάταξής του, στην αυτοαξιολόγηση όπως αυτή καταγράφεται στην εισηγητική έκθεση, στις υποχρεωτικές υπερωρίες, στο νέο ρόλο των στελεχών εκπαίδευσης κ.λπ.
Είναι φανερό ότι η ΠΑΣΚ προσπαθεί να αποφύγει το αίτημα για απόσυρση της εισηγητικής έκθεσης και μη κατάθεσης του πολυνομοσχεδίου ώστε να αφήσει στο απυρόβλητο όλη τη φιλοσοφία και τη λογική της νέας αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης για να πέσει στα μαλακά η κυβέρνηση και με τον τρόπο αυτό να παροπλίσει το εκπαιδευτικό κίνημα για όλη την επόμενη περίοδο. Η ΠΑΣΚ υπηρετεί τον κομματικό σχεδιασμό της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Η μαχόμενη εκπαίδευση βρίσκεται ήδη στο δρόμο
Το πολυνομοσχέδιο δε θα περάσει
Ο κόσμος της εκπαίδευσης δεν πρέπει και δε θα μείνει με σταυρωμένα χέρια. Συμμετέχουμε μαζικά, μαχητικά στην απεργία στις 22 Απριλίου και στο απεργιακό συλλαλητήριο 11.00 μ.μ. Κλαυθμώνος. Με διαδικασίες βάσης, με συντονισμό συλλόγων Π.Ε., ΕΛΜΕ, συντονιστικού ωρομισθίων κι αναπληρωτών, ΠΕΑΕ προχωράμε αποφασιστικά σε Γενικές Συνελεύσεις την επόμενη περίοδο για να οργανώσουμε την πάλη μας επιδιώκοντας πανεκπαιδευτικό και διακλαδικό μέτωπο που στόχο θα έχει πανεργατικό αγώνα με απεργιακές μορφές διάρκειας-συλλαλητήρια-καταλήψεις για τη συνολική ανατροπή του πολυνομοσχέδιου για την Παιδεία και συνολικά όλου του αντεργατικού πακέτου. Η ανάγκη αγωνιστικού συντονισμού είναι μια πραγματική ανάγκη του κόσμου της εργασίας ώστε να αποκτά αυτοπεποίθηση ο κόσμος του αγώνα, να δημιουργούνται προϋποθέσεις κοινής δράσης και να διευρύνονται οι δυνατότητες κοινής απεργιακής εμφάνισης. Είναι σαφές ότι την περίοδο που διανύουμε χρειάζεται να εντείνουμε τον απεργιακό σχεδιασμό. Η πρόκληση για αποφασιστική κλιμάκωση των απεργιακών κινητοποιήσεων το Μάη, ακόμα και την περίοδο των εξετάσεων είναι υπόθεση όλου του εκπαιδευτικού κινήματος.
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 22 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΓΣ,
ΣΤΙΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ,
ΣΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΑΓΩΝΑ
ΜΑΖΙΚΑ ΜΑΧΗΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΚΛΑΥΘΜΟΝΟΣ 11 Π.Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου