Tο 2010 ξεκίνησε με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να καταθέτει το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης, που τοποθετεί για μια τριετία τα εργατικά δικαιώματα στο γύψο της Ε.Ε., των αγορών και της εργοδοσίας και προαναγγέλλει καταιγίδα νομοσχεδίων για το ασφαλιστικό, τη φορολογία, τη δημόσια διοίκηση, τα επαγγελματικά δικαιώματα, τις ιδιωτικοποιήσεις κ.ά. Για μια ακόμη φορά μας καλούν να πληρώσουμε τα βάρη της κρίσης και τα ελλείμματα που δημιούργησαν το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του, και να «βάλουμε πλάτη» στο «νέο μοντέλο ανάπτυξης» που σχεδιάζουν για να αυξήσουν τα κέρδη της εργοδοσίας και των πολυεθνικών.
Το Σύμφωνο Σταθερότητας έχει ως κεντρική επιδίωξη να μειώσει τα δημόσια ελλείμματα, μεταξύ άλλων και μέσα από: α) Τη μείωση του κόστους εργασίας κατά 1% (όταν ο πληθωρισμός θα αυξάνεται κατά 1,9% - δηλαδή απώλεια 3% κάθε χρόνο) και τη μείωση των αποδοχών και των προσλήψεων στο δημόσιο. β) Τη μείωση των δαπανών για την κοινωνική ασφάλιση (κατά 9,7% το 2010), την υγεία και την παιδεία (οι προσλήψεις εκπαιδευτικών θα μειωθούν ως και 70%). γ) Την τρομακτική φορομπηξία των εργαζόμενων, με νέους άμεσους και έμμεσους φόρους. δ) Το όργιο ιδιωτικοποιήσεων (την επόμενη τριετία θα εκποιηθεί το 60% της κρατικής συμμετοχής σε δημόσιους οργανισμούς).
Μάλιστα, ξεκαθαρίζεται σε όλους τους τόνους -και με τη στάση απέναντι στους αγρότες- ότι το ξεζουμιστικό πρόγραμμα θα τηρηθεί με ευλάβεια, καθώς οι ελεγκτές της Ε.Ε. και οι διυπουργικές επιτροπές της κυβέρνησης δεν θα αφήνουν περιθώρια για παρεκκλίσεις, και ακόμη ότι αν τα μέτρα αυτά δεν κριθούν αρκετά θα προωθηθεί το δεύτερο, ακόμη πιο αντιλαϊκό σενάριο του προγράμματος.
Ταυτόχρονα, το Πρόγραμμα Σταθερότητας επιδιώκει να ενισχύσει τις αγορές, την εργοδοσία, τα κέρδη, την «ανάπτυξη» -όπως την εννοεί το σύστημα βέβαια-, με επενδυτικούς νόμους, φοροαπαλλαγές, απαλλαγές από εισφορές κοινωνικής ασφάλισης, επέκταση των Συμπράξεις Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα κ.λπ. Κι εδώ συμπίπτει με τις επιλογές της Ε.Ε. και των εργοδοτών.
Σε αυτά τα πλαίσια προωθείται η αναβάθμιση και νομιμοποίηση των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων για να γενικευτεί-παγιωθεί αυτή η μορφή εργασίας, εν μέσω οικονομικής κρίσης, και μάλιστα στο όνομα της αντιμετώπισης της ανεργίας, ειδικά των νέων. Οι 750.000 καταγεγραμμένοι άνεργοι (που ξεπερνούν στην πραγματικότητα το ένα εκατομμύριο), είναι μια τεράστια δύναμη πίεσης από τους εργοδότες προς τους εργαζόμενους, αλλά και συνάδελφοι που χρειάζονται την αλληλεγγύη και τους κοινούς αγώνες μας.
Στο ίδιο πλαίσιο, η κυβέρνηση προετοιμάζει νέο αντιασφαλιστικό νόμο, για να ολοκληρώσει ό,τι άφησαν οι νόμοι Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά, με βασική κατεύθυνση τη μείωση της δημόσιας συμμετοχής στην ασφάλιση, τη μετατροπή της κοινωνικής ασφάλισης σε ανταποδοτική, την εξίσωση προς τα πάνω των ορίων ανδρών-γυναικών, τις περικοπές στην περίθαλψη και τη μετατροπή της βασικής σύνταξης σε βοήθημα τύπου ΟΓΑ.
Για το πέρασμα της πολιτική της, η κυβέρνηση έχει αρωγό τις ηγεσίες των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ που αποδέχονται τη λογική των ελλειμμάτων και των «θυσιών» για να βγούμε από την κρίση. Δεν στηρίζουν κανέναν από τους αγώνες που αναπτύσσονται, ούτε των λιμενεργατών ούτε των ελαστικά εργαζόμενων (των οποίων άλλωστε αρνούνται και την ένταξή τους στα συνδικάτα). Συμμετέχουν και νομιμοποιούν το «διάλογο» που έχει άρχισε η κυβέρνηση και ο ΣΕΒ για το ασφαλιστικό και τις εργασιακές σχέσεις. Παζαρεύουν νέα προδοτική Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με τον ΣΕΒ. Η ΓΣΕΕ μάλιστα, σε ρόλο τοποτηρητή του υπουργείου Εργασίας, «αγχώνεται» μήπως πάρει η απεργία της 10/2 πανεργατικά χαρακτηριστικά με κοινή δράση δημόσιου-ιδιωτικού τομέα και σπεύδει να δηλώσει ότι θα εξαγγείλει απεργία στο τέλος Φλεβάρη… χωρίς να ανακοινώνει ημερομηνία!!! Πρόκειται για μια ανοιχτά διασπαστική κίνηση που πρέπει να μας βρει απέναντί της. Η απεργία της 10/2 πρέπει να πάρει πανεργατικά χαρακτηριστικά ανεξάρτητα από τις προθέσεις της ΑΔΕΔΥ, που θέλει άλλη μια φορά να ρίξει μια «ντουφεκιά στον αέρα».
Εργαζόμενοι χωρίς δικαιώματα – εργοδότες χωρίς υποχρεώσεις
Στον κλάδο του βιβλίου, το 2009 αλλά και στις αρχές του 2010 έχουν γίνει πολλές απολύσεις στο όνομα της οικονομικής κρίσης, που αφορούν συνήθως τις πιο ευάλωτες κατηγορίες (με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, τετραωρίτες, εποχικοί, courier κ.λπ.), αλλά επεκτείνονται σε όλους τους εργαζόμενους. Πολλές εταιρείες που τα προηγούμενα χρόνια έβγαλαν μεγάλα κέρδη μέσα από την ασυλία που τους έδωσαν οι νόμοι και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, και κυρίως από τη δική μας δουλειά, σήμερα κάνουν «περικοπές στο εργατικό κόστος» αντί να κάνουν περικοπές στα κέρδη που εξακολουθούν να έχουν βέβαια. Άλλωστε οι εκδότες δηλώνουν πως δεν έχουν κρίση, ανακοινώνουν αυξήσεις στους τζίρους τους.
Την ίδια ακριβώς στιγμή, αρκετές μεγάλες εταιρείες του κλάδου δεν εφαρμόζουν την κλαδική συλλογική σύμβαση Βιβλίου-Χάρτου για τους συναδέλφους που εργάζονται στα τμήματα βιβλίου (π.χ. Public, Fnac), καταπατώντας την εργατική νομοθεσία και αυθαιρετώντας. Μια μάχη που πρέπει να δώσουμε αποφασιστικά το επόμενο διάστημα.
Η ελπίδα βρίσκεται στους αγώνες!
Ο Σύλλογός μας έδωσε και θα δώσει τη μάχη σε χώρους δουλειάς, ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία, τις απολύσεις, για την εφαρμογή της συλλογικής σύμβασης, με στόχο να ενεργοποιήσει τους ίδιους τους εργαζόμενους, να βοηθήσει τη συλλογική δράση τους στην αντιπαράθεση με τον κάθε μεμονωμένο εργοδότη, απέναντι σε συγκεκριμένα προβλήματα και διεκδικήσεις.
Την επόμενη περίοδο απέναντι στο νέο γύρο επίθεσης, που εκδηλώνεται με αιχμή το Πρόγραμμα Σταθερότητας και πρόσχημα την αντιμετώπιση της κρίσης και των δημόσιων ελλειμμάτων, οι εργαζόμενοι πρέπει να αναπτύξουν αποφασιστικούς αγώνες που θα βάζουν φραγμό στην επίθεση και θα διεκδικούν λύσεις σύμφωνα με τις ανάγκες και τα δικαιώματά τους. Αγώνες στα χέρια των εργαζόμενων, που θα επιδιώκουν να συντονιστούν με τα άλλα αγωνιζόμενα τμήματα. Το εργατικό κίνημα πρέπει να πάρει συνολικές πρωτοβουλίες, χωρίς καμιά αναμονή απέναντι στην επίθεση που ξεδιπλώνει η κυβέρνηση και η εργοδοσία και στη μέγγενη της Ε.Ε., για την ανατροπή της επίθεσης, για να μην «πληρώσουμε την κρίση τους», για ανατροπή του Προγράμματος Σταθερότητας. Μέσα από διαδικασίες βάσης, μέσα από το συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων για συγκεκριμένα ζητήματα που απασχολούν όλους τους εργαζόμενους (ελαστικές εργασιακές σχέσεις, προϋπολογισμός, συλλογικές συμβάσεις, ασφαλιστικό κ.λπ.), να υπερβούμε την απραξία, τη διάσπαση και τον αποσυντονισμό των αγώνων, που καλλιεργούν οι υποταγμένες ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.
Την Τετάρτη 10 Φλεβάρη απεργούμε όλοι για:
- Ανατροπή του αντεργατικού Προγράμματος Σταθερότητας
- Απαγόρευση των απολύσεων
- Πάλη για την κλαδική συλλογική σύμβαση – αυξήσεις στους μισθούς με βάση τις ανάγκες μας
- Ο αγώνας στα χέρια των πρωτοβάθμιων σωματείων
http://antistasigr.blogspot.com/2010/01/10.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου