ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ-ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ
Δεν πέρασαν πολλές μέρες από την εκλογή της νέας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για να
ανοίξει όλη η αντεργατική ατζέντα: λιτότητα, περικοπές στον δημόσιο τομέα,
ιδιωτικοποιήσεις, απολύσεις, αύξηση των έμμεσων φόρων, άνοιγμα του ασφαλιστικού.
Στο πλαίσιο της κρίσης, των οδηγιών της Ε.Ε. και του Συμφώνου Σταθερότητας, στο
όνομα του δημόσιου χρέους προσπαθούν να πείσουν τους εργαζόμενους για το
«μονόδρομο» μιας τέτοιας σκληρής πολιτικής.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (συνεχίζοντας το
έργο των προηγούμενων της ΝΔ) βάζει στο στόχαστρο τη σταθερή και μόνιμη εργασία,
τα σταθερά ωράρια, τις αξιοπρεπείς αμοιβές, την πλήρη ασφάλιση και περίθαλψη και
κάθε άλλο δικαίωμα και στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα.
Οι προεκλογικές δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ για «κατάργηση της ελαστικής εργασίας»
δεν σήμαιναν παρά την απόλυση χιλιάδων εργαζόμενων με συμβάσεις και STAGE, που θα
έρθουν να προστεθούν στους εκατοντάδες χιλιάδες ήδη ανέργους. Το ΠΑΣΟΚ ΔΕΝ
ΚΑΤΑΡΓΕΙ τα stage. Τα περνάει όλα στον ιδιωτικό τομέα και τις ΔΕΚΟ με το μανδύα της
μαθητείας, μετατρέποντάς τα σε μοχλό ακόμα μεγαλύτερης ανατροπής των όσων και
όποιων σταθερών εργασιακών σχέσεων έχουν απομείνει στον ιδιωτικό τομέα. Παράλληλα,
στο όνομα της «ελαστασφάλειας» και της δια βίου εκπαίδευσης θέλει να νομιμοποιήσει
την ανασφάλιστη εργασία, την εκ περιτροπής εργασία, το μπλοκάκι, την ενοικίαση
εργαζομένων. Με τις απολύσεις των συμβασιούχων, επιχειρεί μια πρωτοφανή συρρίκνωση
του δημόσιου. Oι δημόσιες υπηρεσίες προγραμματίζεται να υπολειτουργούν, να
καταφύγουν στην ενοικιαζόμενη εργασία, ή να εκχωρηθούν μέσω Συμβάσεων Δημόσιου -
Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) σε διάφορους επιχειρηματίες προς εκμετάλλευση.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για να πετύχει τους στόχους της, προσπαθεί να στρέψει
τους εργαζόμενους τον έναν απέναντι στον άλλο: τον ιδιωτικό τομέα ενάντια στους
«βολεμένους» του δημόσιου, τους ανέργους εναντίον των συμβασιούχων και πάει
λέγοντας… Προσπαθεί να κατακερματίσει τους ελαστικά εργαζόμενους και τους
ανέργους και να φορτώσει στις πλάτες τους την ευθύνη για την αδυναμία εύρεσης
μόνιμης δουλειάς. Με «διαρροές» για επιμέρους ρυθμίσεις, με τις διάφορες «εξαιρέσεις»
δημόσιων φορέων από το νομοσχέδιο Ραγκούση, με το κυνήγι των τίτλων και των
βεβαιώσεων στο εξεταστικό σφαγείο του ΑΣΕΠ προσπαθεί να βάλει τους εργαζόμενους
στη λογική του ανταγωνισμού μεταξύ τους.
O ΣΕΒ ανοιχτά ζήτησε το πάγωμα των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, απειλώντας
τους εργαζόμενους ότι θα υπάρξουν ακόμα περισσότερες απολύσεις. Ο νέος
προϋπολογισμός λιτότητας είναι το πρώτο, οικονομικό δείγμα γραφής της νέας
κυβέρνησης που συνεπάγεται νέα σκληρή λιτότητα, πάγωμα μισθών και φορομπηξία. Μας
ζητούν να πληρώσουμε τα βάρη της κρίσης που εκείνοι δημιούργησαν!
Ταυτόχρονα, ξεκίνησε η επίθεση και στο ασφαλιστικό σύστημα. Η κυβέρνηση
προσπαθεί να ξεφορτωθεί το κόστος της ασφάλισης και να το φορτώσει στους
εργαζόμενους. Αξιοποιεί την απόφαση του Ευρωδικαστηρίου για να αυξήσει τα όρια
ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών. Υποχρηματοδοτεί τα ασφαλιστικά Ταμεία (1,5
δις λιγότερα στο φετινό προϋπολογισμό). Εκμεταλλεύεται τους υπάρχοντες
αντιασφαλιστικούς νόμους (Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά) για να αυξήσει τα χρόνια εργασίας
και τις εισφορές των εργαζομένων και να απαλλάξει του εργοδότες και το κράτος από
τις υποχρεώσεις τους. Αφού αφήνουν τα Ταμεία να καταρρεύσουν, με χαριστικές
ρυθμίσεις στους εργοδότες που φοροδιαφεύγουν, με την ανασφάλιστη και μαύρη εργασία
να βασιλεύει ακόμη και στον δημόσιο τομέα, θα έρθουν να μειώσουν τις συντάξεις και τις
παροχές των ασφαλισμένων, στο όνομα της «ανταποδοτικότητας» του συστήματος.
Οι ανάγκες μας πάνω από τους νόμους της αγοράς
Το μέλλον των σχέσεων εργασίας, η εξασφάλιση μόνιμης και σταθερής δουλειάς
για όλους είναι ζήτημα που αφορά το σύνολο των εργαζομένων, όποια σχέση εργασίας
και αν έχουν. Η σημερινή παγίωση του καθεστώτος κάλυψης των αναγκών με ελαστικές
σχέσεις εργασίας είναι το πρώτο βήμα για την αμφισβήτηση της μόνιμης εργασίας
συνολικά στο μέλλον. Ο Γ. Παπανδρέου είπε καθαρά «υπερασπίζουμε τις θέσεις
εργασίας». Δηλαδή δεν έχει σημασία για τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς το είδος της
σχέσης εργασίας αλλά μόνο η ύπαρξή της. Για αυτό και ετοιμάζονται να απαλλάξουν από
τις ασφαλιστικές εισφορές για 4 χρόνια οποιονδήποτε εργοδότη προσλαμβάνει νέο σε
ηλικία εργαζόμενο. Κάθε επιχείρηση θα απολύσει έτσι τους παλιούς της εργαζόμενους
προσλαμβάνοντας νέους για τους οποίους δεν θα πληρώνει εισφορές!
Ήδη η εκ περιτροπής εργασία με μειωμένες αποδοχές, η εργασία με μπλοκάκι, η
ενοικιαζόμενη εργασία, η μακροχρόνια ανεργία τείνουν να γίνουν καθεστώς στον
ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι καλύτερο να
δουλεύουμε έστω και λίγο, παρά καθόλου. Ξεχνούν όμως ότι η σταθερή εργασία είναι
δικαίωμα όλων των εργαζόμενων, ότι ο πλούτος που παράγεται πρέπει να γυρίζει στους
εργαζόμενους που τον παράγουν, ότι εν μέσω της «κρίσης», οι μεγάλες επιχειρήσεις και
οι Τράπεζες παρουσίασαν και πάλι υπερκέρδη.
Απέναντι στις επιλογές κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, προτάσσουμε τις δικές
μας εργατικές ανάγκες. Απέναντι στη συντονισμένη επίθεση από κυβερνήσεις, κεφάλαιο,
ΕΕ για να φορτωθούν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των εργαζόμενων, προβάλλουμε τη
δική μας εργατική απάντηση. Απέναντι στα επιχειρήματα περί μη «πάγιων και διαρκών
αναγκών», περί προϋπηρεσιών και μοριοδοτήσεων, απέναντι στις ευθείες επιθέσεις περί
«βυσμάτων» να αντιτάξουμε το αίτημα για κάλυψη όλων των πραγματικών αναγκών της
κοινωνίας και των εργαζομένων. Τα πραγματικά κενά καθορίζονται από το πόσοι
εργαζόμενοι χρειάζονται για να εξασφαλιστεί:
Ο καθολικά και αποκλειστικά δημόσιος χαρακτήρας της παιδείας, της υγείας, της
ασφάλισης, της πρόνοιας, της διαχείρισης της πολιτιστικής κληρονομιάς και το
δικαίωμα δωρεάν πρόσβασης όλων στη μόρφωση, την περίθαλψη, τον πολιτισμό, με
υπηρεσίες υψηλής ποιότητας.
Το να περάσουν στο δημόσιο οι μεγάλες επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας (ενέργεια,
νερό, τηλεπικοινωνίες, μέσα μεταφοράς, φάρμακο, υγεία). Το να επιστρέψουν τώρα όλες
οι επιχειρήσεις που ιδιωτικοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια στο δημόσιο (ΟΤΕ, λιμάνια,
Ολυμπιακή), με ακύρωση (και όχι επαναδιαπραγμάτευση) των σχετικών συμβάσεων.
Για την επάρκεια επιστημονικού, διοικητικού και άλλου προσωπικού στις δημόσιες
υπηρεσίες, για την ταχύτερη και αποτελεσματικότερη εξυπηρέτηση των εργαζομένων.
Για εργασία με αξιοπρεπή μισθό, ανθρώπινο ωράριο, με πλήρη εργασιακά και
ασφαλιστικά δικαιώματα.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ
Μόνιμη, σταθερή και πλήρη δουλειά σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα: Συμβάσεις
μόνιμης εργασίας στον δημόσιο τομέα και αορίστου χρόνου στον ιδιωτικό
τομέα. Νομοθετική απαγόρευση των απολύσεων. Μονιμοποίηση των εργαζομένων με
συμβάσεις, STAGE, ενοικιαζόμενων. Μαζικοί επιπλέον διορισμοί για την κάλυψη των
πραγματικών κοινωνικών αναγκών. Κατάργηση όλων των νόμων που επιτρέπουν την
ελαστική εργασία στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. 7ωρο/5μερο/35ωρο με προοπτική
περαιτέρω μείωσης. Καμιά ιδιωτικοποίηση-εργολαβία, σύμπραξη ή εκχώρηση σε ιδιώτες
τμημάτων του δημοσίου.
Ανατροπή της λιτότητας και της εισοδηματικής πολιτικής.
1400 ευρώ καθαρά ο πρώτος μισθός για κάθε εργαζόμενο. Άμεση καταβολή αναδρομικά
των δεδουλευμένων και των μισθολογικών διαφορών από τις ισχύουσες συλλογικές
συμβάσεις για τους ελαστικά εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Ίση αμοιβή
για ίση εργασία. Αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου. Επίδομα ανεργίας ίσο με το
βασικό πρώτο μισθό, σε όλο το διάστημα ανεργίας.
Πλήρη δημόσια, καθολική, υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση. Πλήρης σύνταξη
στα 30 χρόνια εργασίας χωρίς όριο ηλικίας ή στα 55 και 58, 50 και 55 αντίστοιχα για τα
βαρέα και ανθυγιεινά. Όπου υπάρχουν ευνοϊκότερα (χαμηλότερα) όρια να διατηρηθούν.
Υψηλής ποιότητας δωρεάν ιατροφαρμακευτική κάλυψη και περίθαλψη για όλους τους
εργαζόμενους και τους ανέργους. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων
(Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά). Να φέρουν πίσω τα κλεμμένα στα Ασφαλιστικά Ταμεία. Καμία
χαριστική ρύθμιση στην εισφοροδιαφυγή. Αναδρομική ασφαλιστική κάλυψη για τους
ανασφάλιστους εργαζόμενους στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Κατάργηση κάθε μορφής
χρηματιστηριακής τοποθέτησης των αποθεματικών των Ταμείων. Επέκταση των βαρέων
και ανθυγιεινών και σε νέα τμήματα εργαζομένων.n Σύνδεση της κατώτατης σύνταξης με
το βασικό μισθό. Υπολογισμός της σύνταξης με βάση τον καταληκτικό μισθό – πλήρης
αναπλήρωση.
Ένα Σωματείο ανά χώρο εργασίας. Οι εργαζόμενοι χρειάζονται ενιαία συνδικάτα και
Ομοσπονδίες που να καλύπτουν όλα τα τμήματα της σταθερής και ελαστικής εργασίας,
τους Έλληνες και τους μετανάστες, με πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα.
ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
Όχι στον προσχηματικό διάλογο
Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, αντί να καλέσουν Πανεργατική
Απεργία, προχωράνε σε «κοινωνικό διάλογο» με τον ΣΕΒ και την κυβέρνηση, ενώ
αποδέχονται τη λογική των ελλειμμάτων και των «θυσιών» για να βγούμε από την κρίση.
Δεν στηρίζουν τους αγώνες (βλ. λιμενεργάτες, συμβασιούχοι), δεν παίρνουν
πρωτοβουλίες αγωνιστικής απάντησης, αρνούνται να εντάξουν στα σωματεία την
ελαστική εργασία.
Η ελπίδα βρίσκεται στους αγώνες! Το απέδειξαν οι αγώνες των εργαζόμενων
σε χώρους που μπόρεσαν να ακυρώσουν έστω προσωρινά αντεργατικά μέτρα. Σε αυτόν
το δρόμο θα συνεχίσουμε, το δρόμο του ανυποχώρητου αγώνα, της αγωνιστικής
ενότητας των εργαζομένων, του αγωνιστικού συντονισμού των σωματείων, της ταξικής
ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος. Μέσα από τις διαδικασίες βάσης και
επιτροπές αγώνα να προσανατολιστούμε σε μαζικές κινητοποιήσεις. Σε αυτό δεν μπορεί
να συμβάλλει ούτε η «συγκυβέρνηση» σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ της Αυτόνομης Παρέμβασης, ούτε
οι επετειακές και περιχαρακωμένες κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας του ΠΑΜΕ, που δεν
έχουν λογικές κλιμάκωσης και οδηγούν στην ηττοπάθεια.
Ελαστικά εργαζόμενοι, συμβασιούχοι, εργαζόμενοι STAGE και μπλοκάκια, μόνιμοι
και αορίστου του δημόσιου ή του ιδιωτικού τομέα, να υπερβούμε τις (τεχνητές)
διακρίσεις και να αναζητήσουμε αυτά που μας ενώνουν. Δεν έχουμε την πολυτέλεια της
ξεχωριστής δράσης. Μέσα από τις διαδικασίες βάσης να προσανατολιστούμε σε μαζικές
κινητοποιήσεις. Μετά την απεργία της 17 Δεκέμβρη 2009, να ενώσουμε τη φωνή μας για
νέες πανεργατικές, πιο μαζικές και μαχητικές εργατικές κινητοποιήσεις και απεργίες.
Αγωνιστικές Παρεμβάσεις-Κινήσεις-Συσπειρώσεις Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης
Αγωνιστική Πρωτοβουλία Εργαζομένων Αγροτικής Tράπεζας
Αριστερή Παρέμβαση Μηχανικών Δημόσιου
Αριστερή Παρέμβαση Ταχυδρόμων Αθήνας
Αριστερή Παρέμβαση Συνταξιούχων Εθνικής Τράπεζας
Αριστερή Πρωτοβουλία Εργαζομένων ΤΕΕ
Αριστερή Πρωτοβουλία Μισθωτών Τεχνικών
Αριστερή Ριζοσπαστική Συσπείρωση Υγειονομικών (ΑΡΣΥ)
Αυτόνομη Συσπείρωση Εργαζομένων ΟΤΕ
Παρεμβάσεις - Συσπειρώσεις Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών
Παρεμβάσεις-Κινήσεις-Συσπειρώσεις Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης
Πρόταση Προοπτικής - Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση Εργαζομένων Εθνικής Τράπεζας
Πρωτοβουλία Εργαζομένων στις ΔΟΥ Ν. Αττικής & Κυκλάδων
Συσπείρωση Αριστερών Μηχανικών Δημοσίου
Η ΣΥΛΛΟΓΗ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Δεν πέρασαν πολλές μέρες από την εκλογή της νέας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για να
ανοίξει όλη η αντεργατική ατζέντα: λιτότητα, περικοπές στον δημόσιο τομέα,
ιδιωτικοποιήσεις, απολύσεις, αύξηση των έμμεσων φόρων, άνοιγμα του ασφαλιστικού.
Στο πλαίσιο της κρίσης, των οδηγιών της Ε.Ε. και του Συμφώνου Σταθερότητας, στο
όνομα του δημόσιου χρέους προσπαθούν να πείσουν τους εργαζόμενους για το
«μονόδρομο» μιας τέτοιας σκληρής πολιτικής.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (συνεχίζοντας το
έργο των προηγούμενων της ΝΔ) βάζει στο στόχαστρο τη σταθερή και μόνιμη εργασία,
τα σταθερά ωράρια, τις αξιοπρεπείς αμοιβές, την πλήρη ασφάλιση και περίθαλψη και
κάθε άλλο δικαίωμα και στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα.
Οι προεκλογικές δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ για «κατάργηση της ελαστικής εργασίας»
δεν σήμαιναν παρά την απόλυση χιλιάδων εργαζόμενων με συμβάσεις και STAGE, που θα
έρθουν να προστεθούν στους εκατοντάδες χιλιάδες ήδη ανέργους. Το ΠΑΣΟΚ ΔΕΝ
ΚΑΤΑΡΓΕΙ τα stage. Τα περνάει όλα στον ιδιωτικό τομέα και τις ΔΕΚΟ με το μανδύα της
μαθητείας, μετατρέποντάς τα σε μοχλό ακόμα μεγαλύτερης ανατροπής των όσων και
όποιων σταθερών εργασιακών σχέσεων έχουν απομείνει στον ιδιωτικό τομέα. Παράλληλα,
στο όνομα της «ελαστασφάλειας» και της δια βίου εκπαίδευσης θέλει να νομιμοποιήσει
την ανασφάλιστη εργασία, την εκ περιτροπής εργασία, το μπλοκάκι, την ενοικίαση
εργαζομένων. Με τις απολύσεις των συμβασιούχων, επιχειρεί μια πρωτοφανή συρρίκνωση
του δημόσιου. Oι δημόσιες υπηρεσίες προγραμματίζεται να υπολειτουργούν, να
καταφύγουν στην ενοικιαζόμενη εργασία, ή να εκχωρηθούν μέσω Συμβάσεων Δημόσιου -
Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) σε διάφορους επιχειρηματίες προς εκμετάλλευση.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για να πετύχει τους στόχους της, προσπαθεί να στρέψει
τους εργαζόμενους τον έναν απέναντι στον άλλο: τον ιδιωτικό τομέα ενάντια στους
«βολεμένους» του δημόσιου, τους ανέργους εναντίον των συμβασιούχων και πάει
λέγοντας… Προσπαθεί να κατακερματίσει τους ελαστικά εργαζόμενους και τους
ανέργους και να φορτώσει στις πλάτες τους την ευθύνη για την αδυναμία εύρεσης
μόνιμης δουλειάς. Με «διαρροές» για επιμέρους ρυθμίσεις, με τις διάφορες «εξαιρέσεις»
δημόσιων φορέων από το νομοσχέδιο Ραγκούση, με το κυνήγι των τίτλων και των
βεβαιώσεων στο εξεταστικό σφαγείο του ΑΣΕΠ προσπαθεί να βάλει τους εργαζόμενους
στη λογική του ανταγωνισμού μεταξύ τους.
O ΣΕΒ ανοιχτά ζήτησε το πάγωμα των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, απειλώντας
τους εργαζόμενους ότι θα υπάρξουν ακόμα περισσότερες απολύσεις. Ο νέος
προϋπολογισμός λιτότητας είναι το πρώτο, οικονομικό δείγμα γραφής της νέας
κυβέρνησης που συνεπάγεται νέα σκληρή λιτότητα, πάγωμα μισθών και φορομπηξία. Μας
ζητούν να πληρώσουμε τα βάρη της κρίσης που εκείνοι δημιούργησαν!
Ταυτόχρονα, ξεκίνησε η επίθεση και στο ασφαλιστικό σύστημα. Η κυβέρνηση
προσπαθεί να ξεφορτωθεί το κόστος της ασφάλισης και να το φορτώσει στους
εργαζόμενους. Αξιοποιεί την απόφαση του Ευρωδικαστηρίου για να αυξήσει τα όρια
ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών. Υποχρηματοδοτεί τα ασφαλιστικά Ταμεία (1,5
δις λιγότερα στο φετινό προϋπολογισμό). Εκμεταλλεύεται τους υπάρχοντες
αντιασφαλιστικούς νόμους (Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά) για να αυξήσει τα χρόνια εργασίας
και τις εισφορές των εργαζομένων και να απαλλάξει του εργοδότες και το κράτος από
τις υποχρεώσεις τους. Αφού αφήνουν τα Ταμεία να καταρρεύσουν, με χαριστικές
ρυθμίσεις στους εργοδότες που φοροδιαφεύγουν, με την ανασφάλιστη και μαύρη εργασία
να βασιλεύει ακόμη και στον δημόσιο τομέα, θα έρθουν να μειώσουν τις συντάξεις και τις
παροχές των ασφαλισμένων, στο όνομα της «ανταποδοτικότητας» του συστήματος.
Οι ανάγκες μας πάνω από τους νόμους της αγοράς
Το μέλλον των σχέσεων εργασίας, η εξασφάλιση μόνιμης και σταθερής δουλειάς
για όλους είναι ζήτημα που αφορά το σύνολο των εργαζομένων, όποια σχέση εργασίας
και αν έχουν. Η σημερινή παγίωση του καθεστώτος κάλυψης των αναγκών με ελαστικές
σχέσεις εργασίας είναι το πρώτο βήμα για την αμφισβήτηση της μόνιμης εργασίας
συνολικά στο μέλλον. Ο Γ. Παπανδρέου είπε καθαρά «υπερασπίζουμε τις θέσεις
εργασίας». Δηλαδή δεν έχει σημασία για τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς το είδος της
σχέσης εργασίας αλλά μόνο η ύπαρξή της. Για αυτό και ετοιμάζονται να απαλλάξουν από
τις ασφαλιστικές εισφορές για 4 χρόνια οποιονδήποτε εργοδότη προσλαμβάνει νέο σε
ηλικία εργαζόμενο. Κάθε επιχείρηση θα απολύσει έτσι τους παλιούς της εργαζόμενους
προσλαμβάνοντας νέους για τους οποίους δεν θα πληρώνει εισφορές!
Ήδη η εκ περιτροπής εργασία με μειωμένες αποδοχές, η εργασία με μπλοκάκι, η
ενοικιαζόμενη εργασία, η μακροχρόνια ανεργία τείνουν να γίνουν καθεστώς στον
ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι καλύτερο να
δουλεύουμε έστω και λίγο, παρά καθόλου. Ξεχνούν όμως ότι η σταθερή εργασία είναι
δικαίωμα όλων των εργαζόμενων, ότι ο πλούτος που παράγεται πρέπει να γυρίζει στους
εργαζόμενους που τον παράγουν, ότι εν μέσω της «κρίσης», οι μεγάλες επιχειρήσεις και
οι Τράπεζες παρουσίασαν και πάλι υπερκέρδη.
Απέναντι στις επιλογές κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, προτάσσουμε τις δικές
μας εργατικές ανάγκες. Απέναντι στη συντονισμένη επίθεση από κυβερνήσεις, κεφάλαιο,
ΕΕ για να φορτωθούν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των εργαζόμενων, προβάλλουμε τη
δική μας εργατική απάντηση. Απέναντι στα επιχειρήματα περί μη «πάγιων και διαρκών
αναγκών», περί προϋπηρεσιών και μοριοδοτήσεων, απέναντι στις ευθείες επιθέσεις περί
«βυσμάτων» να αντιτάξουμε το αίτημα για κάλυψη όλων των πραγματικών αναγκών της
κοινωνίας και των εργαζομένων. Τα πραγματικά κενά καθορίζονται από το πόσοι
εργαζόμενοι χρειάζονται για να εξασφαλιστεί:
Ο καθολικά και αποκλειστικά δημόσιος χαρακτήρας της παιδείας, της υγείας, της
ασφάλισης, της πρόνοιας, της διαχείρισης της πολιτιστικής κληρονομιάς και το
δικαίωμα δωρεάν πρόσβασης όλων στη μόρφωση, την περίθαλψη, τον πολιτισμό, με
υπηρεσίες υψηλής ποιότητας.
Το να περάσουν στο δημόσιο οι μεγάλες επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας (ενέργεια,
νερό, τηλεπικοινωνίες, μέσα μεταφοράς, φάρμακο, υγεία). Το να επιστρέψουν τώρα όλες
οι επιχειρήσεις που ιδιωτικοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια στο δημόσιο (ΟΤΕ, λιμάνια,
Ολυμπιακή), με ακύρωση (και όχι επαναδιαπραγμάτευση) των σχετικών συμβάσεων.
Για την επάρκεια επιστημονικού, διοικητικού και άλλου προσωπικού στις δημόσιες
υπηρεσίες, για την ταχύτερη και αποτελεσματικότερη εξυπηρέτηση των εργαζομένων.
Για εργασία με αξιοπρεπή μισθό, ανθρώπινο ωράριο, με πλήρη εργασιακά και
ασφαλιστικά δικαιώματα.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ
Μόνιμη, σταθερή και πλήρη δουλειά σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα: Συμβάσεις
μόνιμης εργασίας στον δημόσιο τομέα και αορίστου χρόνου στον ιδιωτικό
τομέα. Νομοθετική απαγόρευση των απολύσεων. Μονιμοποίηση των εργαζομένων με
συμβάσεις, STAGE, ενοικιαζόμενων. Μαζικοί επιπλέον διορισμοί για την κάλυψη των
πραγματικών κοινωνικών αναγκών. Κατάργηση όλων των νόμων που επιτρέπουν την
ελαστική εργασία στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. 7ωρο/5μερο/35ωρο με προοπτική
περαιτέρω μείωσης. Καμιά ιδιωτικοποίηση-εργολαβία, σύμπραξη ή εκχώρηση σε ιδιώτες
τμημάτων του δημοσίου.
Ανατροπή της λιτότητας και της εισοδηματικής πολιτικής.
1400 ευρώ καθαρά ο πρώτος μισθός για κάθε εργαζόμενο. Άμεση καταβολή αναδρομικά
των δεδουλευμένων και των μισθολογικών διαφορών από τις ισχύουσες συλλογικές
συμβάσεις για τους ελαστικά εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Ίση αμοιβή
για ίση εργασία. Αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου. Επίδομα ανεργίας ίσο με το
βασικό πρώτο μισθό, σε όλο το διάστημα ανεργίας.
Πλήρη δημόσια, καθολική, υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση. Πλήρης σύνταξη
στα 30 χρόνια εργασίας χωρίς όριο ηλικίας ή στα 55 και 58, 50 και 55 αντίστοιχα για τα
βαρέα και ανθυγιεινά. Όπου υπάρχουν ευνοϊκότερα (χαμηλότερα) όρια να διατηρηθούν.
Υψηλής ποιότητας δωρεάν ιατροφαρμακευτική κάλυψη και περίθαλψη για όλους τους
εργαζόμενους και τους ανέργους. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων
(Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά). Να φέρουν πίσω τα κλεμμένα στα Ασφαλιστικά Ταμεία. Καμία
χαριστική ρύθμιση στην εισφοροδιαφυγή. Αναδρομική ασφαλιστική κάλυψη για τους
ανασφάλιστους εργαζόμενους στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Κατάργηση κάθε μορφής
χρηματιστηριακής τοποθέτησης των αποθεματικών των Ταμείων. Επέκταση των βαρέων
και ανθυγιεινών και σε νέα τμήματα εργαζομένων.n Σύνδεση της κατώτατης σύνταξης με
το βασικό μισθό. Υπολογισμός της σύνταξης με βάση τον καταληκτικό μισθό – πλήρης
αναπλήρωση.
Ένα Σωματείο ανά χώρο εργασίας. Οι εργαζόμενοι χρειάζονται ενιαία συνδικάτα και
Ομοσπονδίες που να καλύπτουν όλα τα τμήματα της σταθερής και ελαστικής εργασίας,
τους Έλληνες και τους μετανάστες, με πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα.
ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
Όχι στον προσχηματικό διάλογο
Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, αντί να καλέσουν Πανεργατική
Απεργία, προχωράνε σε «κοινωνικό διάλογο» με τον ΣΕΒ και την κυβέρνηση, ενώ
αποδέχονται τη λογική των ελλειμμάτων και των «θυσιών» για να βγούμε από την κρίση.
Δεν στηρίζουν τους αγώνες (βλ. λιμενεργάτες, συμβασιούχοι), δεν παίρνουν
πρωτοβουλίες αγωνιστικής απάντησης, αρνούνται να εντάξουν στα σωματεία την
ελαστική εργασία.
Η ελπίδα βρίσκεται στους αγώνες! Το απέδειξαν οι αγώνες των εργαζόμενων
σε χώρους που μπόρεσαν να ακυρώσουν έστω προσωρινά αντεργατικά μέτρα. Σε αυτόν
το δρόμο θα συνεχίσουμε, το δρόμο του ανυποχώρητου αγώνα, της αγωνιστικής
ενότητας των εργαζομένων, του αγωνιστικού συντονισμού των σωματείων, της ταξικής
ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος. Μέσα από τις διαδικασίες βάσης και
επιτροπές αγώνα να προσανατολιστούμε σε μαζικές κινητοποιήσεις. Σε αυτό δεν μπορεί
να συμβάλλει ούτε η «συγκυβέρνηση» σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ της Αυτόνομης Παρέμβασης, ούτε
οι επετειακές και περιχαρακωμένες κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας του ΠΑΜΕ, που δεν
έχουν λογικές κλιμάκωσης και οδηγούν στην ηττοπάθεια.
Ελαστικά εργαζόμενοι, συμβασιούχοι, εργαζόμενοι STAGE και μπλοκάκια, μόνιμοι
και αορίστου του δημόσιου ή του ιδιωτικού τομέα, να υπερβούμε τις (τεχνητές)
διακρίσεις και να αναζητήσουμε αυτά που μας ενώνουν. Δεν έχουμε την πολυτέλεια της
ξεχωριστής δράσης. Μέσα από τις διαδικασίες βάσης να προσανατολιστούμε σε μαζικές
κινητοποιήσεις. Μετά την απεργία της 17 Δεκέμβρη 2009, να ενώσουμε τη φωνή μας για
νέες πανεργατικές, πιο μαζικές και μαχητικές εργατικές κινητοποιήσεις και απεργίες.
Αγωνιστικές Παρεμβάσεις-Κινήσεις-Συσπειρώσεις Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης
Αγωνιστική Πρωτοβουλία Εργαζομένων Αγροτικής Tράπεζας
Αριστερή Παρέμβαση Μηχανικών Δημόσιου
Αριστερή Παρέμβαση Ταχυδρόμων Αθήνας
Αριστερή Παρέμβαση Συνταξιούχων Εθνικής Τράπεζας
Αριστερή Πρωτοβουλία Εργαζομένων ΤΕΕ
Αριστερή Πρωτοβουλία Μισθωτών Τεχνικών
Αριστερή Ριζοσπαστική Συσπείρωση Υγειονομικών (ΑΡΣΥ)
Αυτόνομη Συσπείρωση Εργαζομένων ΟΤΕ
Παρεμβάσεις - Συσπειρώσεις Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών
Παρεμβάσεις-Κινήσεις-Συσπειρώσεις Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης
Πρόταση Προοπτικής - Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση Εργαζομένων Εθνικής Τράπεζας
Πρωτοβουλία Εργαζομένων στις ΔΟΥ Ν. Αττικής & Κυκλάδων
Συσπείρωση Αριστερών Μηχανικών Δημοσίου
Η ΣΥΛΛΟΓΗ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου