ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ ΜΑΧΗΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΩΝΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ
ΜΑΧΗΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΩΝΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ


ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΥΣ


ΜΕ ΜΑΧΗΤΙΚΕΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ, ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ, ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ
ΝΑ ΒΑΘΥΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ

Κυβέρνηση, ΕΕ και κεφάλαιο μέσα στην κρίση δημιουργούν τους όρους και τις προϋποθέσεις, όχι μόνο για να τη φορτώσουν στους εργαζόμενους, αλλά για να δημιουργήσουν καλύτερες βάσεις εκμετάλλευσης και κυριαρχίας για την ανάπτυξή τους και τα νέα κέρδη τους. Εθνικό και διεθνικό κεφάλαιο προσβλέπουν στην μέχρι τέλους συμπίεση και υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων και της νεολαίας. Το «πείραμα Ελλάδα» είναι η αρχή και θα ακολουθήσει το σύνολο της εργατικής τάξης της Ευρωζώνης.

Απειλούν και τρομοκρατούν τους εργαζόμενους με την «χρεωκοπία της χώρας» που θα σημάνει, λένε, μείωση των μισθών και των συντάξεων, κατάργηση της δημόσιας υγείας, κατάργηση της δημόσιας παιδείας, ανεργία, ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Μα αυτά ακριβώς τα μέτρα δεν παίρνουν;

Θέλουν τη χρεωκοπία των εργατικών δικαιωμάτων, γιατί αυτό είναι ο βατήρας των κερδών τους και της υποταγής των εργαζομένων. Αν κάτι χρεοκοπεί, με τα μέτρα που παίρνουν στο όνομα του «να σώσουμε από τη χρεωκοπία τη χώρα» είναι το εισόδημα, οι εργασιακές συνθήκες, η ίδια η ζωή των εργαζομένων και της νεολαίας!

Μιλάνε για «εθνική κυριαρχία» που απειλείται από το εξωτερικό χρέος, την ίδια στιγμή που κυβερνητικά στελέχη και Ευρωπαίοι εταίροι μαζί συν διαμορφώνουν και προωθούν τα μέτρα. Όταν η ελληνική αστική τάξη αποτελεί οργανικό τμήμα της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ενοποίησης. Όταν το ελληνικό κεφάλαιο έχει ενιαία συμφέροντα με αυτά του συνόλου του ευρωπαϊκού καπιταλιστικού κέντρου.

Αυτοί που κατάκλεψαν τον πλούτο που παρήγαγαν οι εργαζόμενοι το προηγούμενο διάστημα, καλούν σε δήθεν αναγκαίες θυσίες για την σωτηρία της παρτίδας, την ίδια στιγμή που μοιράζουν δισεκατομμύρια ευρώ στους πολεμικούς εξοπλισμούς και χαρίζουν εκατομμύρια στο κεφάλαιο και τις επιχειρήσεις.

Την ίδια στιγμή που αστική τάξη, κυβέρνηση και ΕΕ, με αιτία και αφορμή την καπιταλιστική κρίση τους, προσπαθούν να επιβάλλουν τη συνολική και μακρόχρονη υποταγή των εργαζόμενων, το λεγόμενο «οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα», ο αστικοποιημένος καθεστωτικός συνδικαλισμός των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ αποδεικνύονται πιο ξεκάθαρα από ποτέ εχθροί του εργατικού κινήματος. Αφού στήριξε και εφάρμοσε όλες τις κυρίαρχες αντεργατικές επιλογές τις τελευταίες δεκαετίες, αφού αρνήθηκε την απεργία την ώρας της εξέγερσης του Δεκέμβρη 2008, αφού έκανε τα πάντα για να ματαιώσει τις εργατικές κινητοποιήσεις μέχρι τώρα, τελικά κατέφυγε στα ΜΑΤ, σε συνεννόηση με την κυβέρνηση, για να χτυπηθεί βάναυσα ο εργατικός ξεσηκωμός στην τελευταία απεργιακή πορεία.

Οι αυταπάτες για το ρόλο αυτών των οργανώσεων και η λογική του ακολουθητισμού στον καθεστωτικό συνδικαλισμό, οδήγησαν τμήμα του συντονιστικού των πρωτοβάθμιων σωματίων να ταυτιστεί με μια από τις πιο απεχθείς στιγμές του αστικού συνδικαλισμού. Για μια ακόμα φορά αποδείχτηκε ότι εργατική πολιτική και ανεξάρτητος εργατικός αγώνας δεν μπορούν να γίνουν στα πλαίσια του επίσημου εργατικού κινήματος, παρά μόνο σε ρήξη μαζί του.


ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
ΜΕ ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΠΡΟΣΤΑ

Για να μην πληρώσουμε την κρίση τους πραγματικά, πρέπει να τους ανατρέψουμε. Πρέπει να αρνηθούμε την «επιστροφή» στην καταστροφική για τον άνθρωπο και τη φύση καπιταλιστική ανάπτυξη, η οποία άλλωστε μας έφερε στη σημερινή κατάσταση.

Δεν μπορεί να υπάρξει σήμερα «διέξοδος», «ανακούφιση», «ανάσχεση», από την κρίση που να διασφαλίζει έστω και στοιχειωδώς τη θέση των εργαζομένων. Μόνο η μετατροπή της κρίσης σήμερα σε πολιτική επαναστατική κρίση συνολικής αμφισβήτησης και ανατροπής του συστήματος που γεννά τη σύγχρονη αθλιότητα είτε με κρίση είτε με ανάπτυξη μπορεί να ανοίξει το δρόμο για ριζική βελτίωση της ζωής μας.

Γι' αυτό δεν αρκεί το «να μην πληρώσουμε την κρίση τους», που έχει ως βασικό της σύνθημα η Αριστερά (κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική), ακόμα και η ΓΣΕΕ, αναπαράγοντας αυταπάτες περί του ότι μπορούμε να <<τη βγάλουμε καθαρή>> χωρίς συνολική σύγκρουση και επαναστατική ρήξη.

Ο εγκλωβισμός, επίσης, του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς σε αιτήματα που φτάνουν μόνο μέχρι το «ενάντια στο σύμφωνο σταθερότητας» ουσιαστικά αφοπλίζει την εργατική πάλη. Την αφυδατώνει από τα πιο εξεγερτικά, συγκρουσιακά χαρακτηριστικά και δυνατότητες. Μετατρέπει το κίνημα των εργαζόμενων σε συμπληρωματικό διαπραγματευτικό ατού στα χέρια της κυβέρνησης και της αστικής τάξης, για την διαπραγμάτευση καλύτερων όρων δανεισμού και θέσης στον παγκόσμιο καταμερισμό εκμετάλλευσης και κέρδους.

Αντίθετα, η οργή και αγανάκτηση του κόσμου της εργασίας μπορεί και πρέπει να στρέφεται σήμερα συνολικά ενάντια στην ΕΕ του κεφαλαίου. Η πτώση των μύθων για την ΕΕ «σπίτι των λαών» και η απροκάλυπτη αποκάλυψη του ταξικού της προσώπου, δίνουν τη δυνατότητα να τεθεί στην άμεση μάχη το ζήτημα της διεθνιστικής επαναστατικής αποδέσμευσης και διάλυσης της ΕΕ, της κοινής πάλης των εργαζομένων σε όλη την Ευρώπη για την ανατροπή του οικοδομήματος των πολυεθνικών.

ΝΕΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΒΑΣΗΣ ΚΑΙ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗΣ


Μόνη λύση απέναντι σε αυτή την κατάσταση είναι να υπάρξει πραγματικό εργατικό αντίπαλο δέος στην επίθεση που γίνεται, ένα νέο εργατικό κίνημα βάσης και χειραφέτησης, που θα προωθεί την αντεπίθεση των αξιών, κριτηρίων, λογικών και πρακτικών της εργατικής χειραφέτησης. Που δεν θα αναγνωρίζει σε κανένα μόρφωμα του αστικοποιημένου συνδικαλισμού (ΓΣΕΕ, Ομοσπονδίες, κ.λπ.) το δικαίωμα να εκπροσωπεί τους εργαζόμενους και δε θα διεκδικεί καμία αναγνώριση μέσα σε αυτούς τους θεσμούς στήριξης και αναπαραγωγής της αστικής εξουσίας.
Αντίθετα, θα οργανώνεται και θα παλεύει, με πραγματικά ανεξάρτητο τρόπο, με συνελεύσεις και διαδικασίες βάσης, με σωματεία και επιτροπές βάσης συγκροτημένα σε αυτή την κατεύθυνση, με πανεργατικό συντονισμό τους χωρίς γραφειοκρατικές ή «ταξικές» εκπροσωπήσεις. Που θα ενώνει το σύνολο του κόσμου της εργασίας, τον «αόρατο» από το επίσημο συνδικαλιστικό και πολιτικό σύστημα κόσμο των απασχολήσιμων, περιπλανώμενων των νέων εργασιακών σχέσεων, των ανέργων, των μεταναστών (που σήμερα είναι αποκλεισμένοι από τα σωματεία). Οργανωμένα και ανοργάνωτα, παλιότερα και νεότερα τμήματα των εργαζομένων, μπορούν και πρέπει να οικοδομήσουν από τα κάτω την ενότητα του κόσμου της εργασίας, πέρα από συντεχνιακές, επαγγελματικές και θεσμικές διαιρέσεις, πέρα και ενάντια στις μορφές ενσωμάτωσης ή αποκλεισμού του καθεστωτικού συνδικαλισμού.

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
ΚΑΙ ΜΑΧΗΤΙΚΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

Τώρα είναι η στιγμή που θα πρέπει να παρθεί η πρωτοβουλία για τη συγκρότηση ενός ανεξάρτητου τον καθεστωτικό συνδικαλισμό και σε συνολική αντιπαράθεση με την αστική πολιτική κέντρου αγώνα. Το σύνθημα «Ούτε ΓΣΕΕ, ούτε και ΠΑΜΕ, πάρε τους αγώνες στα χέρια σου λαέ» μπορεί και πρέπει να γίνει πραγματικότητα.

Με αγώνες διαρκείας, απεργίες, διαδηλώσεις, καταλήψεις, συγκρούσεις, πραγματικού μπλοκαρίσματος του παραγωγικού και κρατικού μηχανισμού, και όχι απλά διαμαρτυρίας, να διεκδικήσουμε επιθετικά όλα όσα μας ανήκουν:
Όλο τον πλούτο που παράγει ο εργαζόμενος σήμερα, μαζί με την αλλαγή αυτού του πλούτου για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών. Ριζική πανκοινωνική μείωση του χρόνου εργασίας και την αλλαγή του περιεχομένου της εργασίας για όλους, ώστε να γίνεται μέτρο του πλούτου ο ελεύθερος χρόνος και η εργασία να μετατρέπεται σε ελεύθερη συνεργατική δημιουργία.


* Μείωση του χρόνου εργασίας. Για να δημιουργηθούν νέες θέσεις δουλειάς. Καμιά μορφή ελαστικής εργασίας.

* Mόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με μισθό που να καλύπτει το σύνολο των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών.

*Διαγραφή των χρεών των μισθωτών από τα τραπεζικά δάνεια.

*Καμιά φορολόγηση, άμεση ή έμμεση στο εργατικό εισόδημα
.
*Eπίδομα ανεργίας ίσο με το βασικό διεκδικούμενο μισθό. Κατάργηση κάθε οικονομικής παροχής προς το κεφάλαιο για «δημιουργία θέσεων εργασίας». Για κάθε εταιρεία που κλείνει ή μεταφέρεται αλλού, απαλλοτρίωση των ατομικών και εταιρικών περιουσιακών στοιχείων του ιδιοκτήτη και εξασφάλιση της εργασίας. Λειτουργία της επιχείρησης κάτω από τον έλεγχο των εργαζόμενων.


*Όλη την παραγωγική διαδικασία και την αλλαγή της ώστε οι κοινωνικές ανάγκες να καλύπτονται για όλους, χωρίς καμιά διάκριση, με μη εκμεταλλευτικούς, μη αγοραίους, μη κρατικούς, μη κυριαρχικούς προς τη φύση όρους, ως κοινά δωρεάν προσβάσιμα σε όλους δημόσια κοινωνικά αγαθά, που παράγονται και διαχειρίζονται με συνεργατικούς, ισότιμους και κοινωνικά αλληλέγγυους όρους.


*Όχι στη εμπορευματοποίηση-ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών αγαθών. Ανάκληση κάθε ιδιωτικοποίησης. Μπλόκο και σε οποιαδήποτε συζήτηση για τις σημερινές σχεδιαζόμενες ιδιωτικοποιήσεις. Φραγμός σε κάθε μορφή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων λειτουργίας των δημόσιων οργανισμών. Η εποπτεία και έλεγχος των εργαζομένων μέσα από τα συλλογικά μορφώματα και διαδικασίες τους μπορεί να εξασφαλίζει τη σύνδεση όλων των καίριων για τη ζωή των εργαζομένων οργανισμών με τις πραγματικές πλειοψηφικές ανάγκες.

*Δωρεάν δημόσια ασφάλιση-περίθαλψη για όλους τους εργαζόμενους, έλληνες και μετανάστες. Κατάργηση κάθε εργατικής εισφοράς άμεσης ή έμμεσης, τακτικής ή έκτακτης, κρατικής ή δημοτικής. Έξω τα ασφαλιστικά ταμεία από τα χρηματιστήρια και τη γενικότερη χρηματοπιστωτική και αγοραία εμπλοκή τους. Πίσω όλα τα κλεμμένα λεφτά.

*Ελεύθερη πρόσβαση σε δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, οποιουδήποτε εργαζόμενου, έλληνα ή μετανάστη, το επιθυμεί σε οποιαδήποτε στιγμή της ζωής του. Νεολαιίστικος και εργατικός έλεγχος στο περιεχόμενο και τις κατευθύνσεις των σπουδών.


*Άμεση κάλυψη των αναγκών σε στέγη ελλήνων και μεταναστών.


*Διεθνιστική επαναστατική αποδέσμευση και διάλυση της ΕΕ και όλων των υπερεθνικών καπιταλιστικών οργανισμών, με αγώνες που θα ενώνουν τους εργαζόμενους απέναντι στον κοινό εχθρό πέρα από εθνικά σύνορα και «εθνικές οικονομίες».


*Κατάργηση των πολεμικών δαπανών τώρα και ανάπτυξη κοινού αντιπολεμικού κινήματος σε Ελλάδα, Τουρκία, Βαλκάνια.


*Άμεση έξοδος της Ελλάδας από κάθε ιμπεριαλιστικό εκμεταλλευτικό σχηματισμό: ΝΑΤΟ, Ε.Ε. ευρωστρατό. Καμία συμμετοχή στις Ιμπεριαλιστικές αποστολές και πολέμους.

*Ολόπλευρη ανάπτυξη των κοινωνικών ελευθεριών, ενάντια στον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό και το κράτος καθολικής επιτήρησης και καταστολής, με εργατικούς και λαϊκούς αντι-θεσμούς, όργανα πάλης, αλληλεγγύης και οργάνωσης της ζωής έξω από την επικράτεια του κεφαλαίου, της αγοράς και του κράτους.


*Όχι στην τρομοκράτηση, παρακολούθηση και χαφιεδισμό των εργαζόμενων στους χώρους δουλειάς. Έξω το κράτος και οι εργοδότες από τον εργατικό συνδικαλισμό και τις διαδικασίες του. Απεργία χωρίς καμιά κοινοποίηση-έγκριση από το αστικό μπλοκ εξουσίας.


*Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών, χωρίς όρους, προϋποθέσεις και χαράτσια. Ελεύθερη είσοδος και έξοδoς από την χώρα, ένταξή τους σε όλες τις συλλογικότητες του εργατικού κινήματος.


*Κατάργηση των τρομονόμων. Μέτωπο ενάντια στην κρατική καταστολή. Αγώνας για την διεύρυνση των πολιτικών και κοινωνικών ελευθεριών.

Σε μια τέτοια κατεύθυνση καλούμε σε συζήτηση και συντονισμένη δράση όλους τους αγωνιστές του εργατικού κινήματος, τα εργατικά και νεολαιίστικα σχήματα και συλλογικότητες, τα πρωτοβάθμια σωματεία και τις επιτροπές βάσης, τις κινήσεις πόλης, τις πολύμορφες πρωτοβουλίες χώρου και περιβάλλοντος, για τη συνδιαμόρφωση της λογικής, των πρωτοβουλιών αλλά και της μορφής του ανεξάρτητου κέντρου εργατικής πολιτικής και αγώνα.
ΤΑΣΗ ΣΥΜΒΟΛΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΘΕΜΕΛΙΩΣΗ
ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΝΑΡ ΚΑΙ ΤΗΣ νΚΑ