Αφγανιστάν: Back to USSR;

Ο Αμερικανός διανοητής Χάουρντ Ζιν περιέγραφε, ως την απόλυτη διάλυση του αμερικανικού στρατού στο Βιετνάμ, τη στιγμή που απεγνωσμένοι στρατιώτες με έντονα ψυχολογικά προβλήματα πετούσαν χειροβομβίδες μέσα στα αντίσκηνα των αξιωματικών αλλά και των συναδέλφων τους. Δυο περιστατικά αυτής της εβδομάδας, ένας στρατιώτης που αυτοπυροβολήθηκε στο Κολοράντο για να μην τον ξαναστείλουν στο Αφγανιστάν και ο στρατιωτικός ψυχίατρος που σκότωσε 13 συναδέλφους του λίγο πριν επιστρέψει και αυτός στο Αφγανιστάν, μαρτυρούν το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει η αμερικανική κατοχή. Και αν μέχρι σήμερα οι αναλυτές προειδοποιούσαν την Ουάσινγκτον ότι βρίσκεται μπροστά σε ένα νέο Βιετνάμ, στο εξής θα της λένε ότι θα έχει την τύχη της πρώην ΕΣΣΔ.

Πρώτο το έκανε το αμερικανικό περιοδικό Nation σχολιάζοντας την παταγώδη αποτυχία στο στρατιωτικό μέτωπο αλλά και το ακόμη μεγαλύτερο πολιτικό φιάσκο ύστερα από την επανεκλογή Καρζάι στην προεδρία. Ο απόλυτα διεφθαρμένος ηγέτης, άλλοτε αγαπημένο τέκνο των Δυτικών διπλωματών, όχι μόνο ανάγκασε σε αποχώρηση το νέο φερέφωνο της Ουάσινγκτον Αμπντουλάχ Αμπντουλάχ αλλά τίναξε και στον αέρα την εκλογική φιέστα που σκηνοθετούσαν εδώ και τόσους μήνες τα στρατεύματα κατοχής. Η Ουάσινγκτον και το Λονδίνο αναγκάστηκαν πρώτα να παραδεχθούν δημοσίως ότι οι εκλογές διεξήχθησαν σε καθεστώς βίας και νοθείας (λες και θα μπορούσε να είναι διαφορετικά σε μια χώρα όπου συνυπάρχουν ξένοι στρατοί κατοχής με οπλαρχηγούς και Ταλιμπάν) ύστερα παραδέχθηκαν ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να εμποδίσουν την παραμονή του Καρζάι στην εξουσία και στο τέλος του έστειλαν και από ένα συγχαρητήριο τηλεγράφημα. Η εικόνα του Βρετανού πρωθυπουργού, που οδύρεται τις τελευταίες ημέρες, ότι δεν θα ανεχθεί τη συνέχιση της διαφθοράς από το καθεστώς Καρζάι είναι ενδεικτική της γελοιότητας που χαρακτηρίζει τους «συμμάχους» - πως μπορείς να απειλήσεις περισσότερο τη διεφθαρμένη κυβέρνηση του Καρζάι η ακόμη και τους Ταλιμπάν όταν τα στρατεύματά σου βρίσκονται ήδη στη χώρα και θεωρητικά ελέγχουν την πρωτεύουσα.

H γερμανική εφημερίδα Ταγκεστσάιτουνγκ, αφού πρώτα υποστήριζε ότι ο εκλεκτός των ΗΠΑ Αμπντουλάχ Αμπντουλάχ «είναι τόσο κατάλληλος να κυβερνήσει το Αφγανιστάν όσο και ο Μίκυ Μάους» παρουσίαζαν και ένα ακόμη σενάριο. «Ορισμένοι» έγραφε η εφημερίδα «μην μπορώντας να πιστέψουν ότι οι ΗΠΑ είναι τόσο ηλίθιες σκέφτηκαν πως όλα γίνονται βάσει σχεδίου ώστε να συσταθεί μια Λόγια Τζίρκα (συμβούλιο των γερόντων)». Ουσιαστικά δηλαδή, να αφήσουν τον Καρζάι να φέρει εμμέσως τους Ταλιμπάν στην κυβέρνηση. Αυτό δηλαδή για το οποίο κατηγορούν δημοσίως - τον Καρζάι – ότι συνδιαλέγεται με επικίνδυνους οπλαρχηγούς - να είναι και αυτό που πραγματικά επιδιώκουν.

Αν και είναι δύσκολο να αποκλείσει κανείς την αρχική εκτίμηση, περί απλής ηλιθιότητας της Ουάσινγκτον στην υπόθεση Καρζάι, είναι γεγονός ότι οι επαφές με τους Ταλιμπάν συνεχίζονται. Όλο και περισσότεροι πολιτικοί αναλυτές και διπλωμάτες στη Δύση μιλούν δημοσίως για την ανάγκη συνδιαλλαγής με τους Ταλιμπάν - η πολιτική, οικονομική αλλά και κοινωνική δύναμη των οποίων είναι πλέον αδιαμφισβήτητη. Μια τέτοια στροφή βέβαια προϋποθέτει και την κατάλληλη προετοιμασία της κοινή γνώμης. Οι Ταλιμπάν θα πρέπει να αποχαρακτηριστούν από «συνεργάτες της Αλ Κάιντα» και να γίνει σαφές ότι η οργάνωση του Οσάμα Μπιν Λάντεν υπέστη σαρωτικό πλήγμα στο Αφγανιστάν. Προς αυτή την κατεύθυνση κινούνται σίγουρα αρκετοί συνεργάτες του Μπαρακ Ομπάμα που δηλώνουν ότι βασικός στόχος των ΗΠΑ δεν είναι η ανοικοδόμηση ή ο έλεγχος της χώρας αλλά η αποτροπή δημιουργίας ενός γιγαντιαίου στρατοπέδου της Αλ Κάιντα. Γιατί ως γνωστόν όσο περιορίζεις τους στόχους σου τόσο πιο κοντά έρχεσαι στην επιτυχία.

http://xstefanou.weebly.com/1/post/2009/11/-back-to-ussr.html