Η ΓΚΙΟΥΛΕΡ ΖΕΡΕ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Η ΓΚΙΟΥΛΕΡ ΖΕΡΕ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ!
Λαοί της Τουρκίας!
Η Γκιουλέρ Ζερέ είναι πλέον ελεύθερη, Συγχαρητήρια!
Ενωθήκαμε, Αντισταθήκαμε, Διεκδικήσαμε και Νικήσαμε!
Λαοί της Τουρκίας!
ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ! Στις Φυλακές που είναι σε Ισχύ και Συνεχίζεται η Απανθρωπιά της Απομόνωσης Υπάρχουν Ακόμα Δεκάδες Γκιουλέρ Ζερέ!
Αυτή τη φορά νικήσαμε την καταπίεση. Χαλάσαμε τα σχέδια της «σιωπηλής εξόντωσης» της καταπίεσης που συνεχίζεται στους άρρωστους κρατούμενους. Οι λαοί της Τουρκίας έμαθαν ότι όλοι ο φορείς του κράτους και κύρια η εξουσία του ΑΚΡ – Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης και η Ιατροδικαστική Υπηρεσία, συνεχίζουν στις φυλακές της Τουρκίας μια απάνθρωπη πολιτική, μια δολοφονία. Οι δολοφόνοι αποκαλυφτήκαν. Στο τέλος αυτού του αγώνα αποσπάσαμε από τα χέρια του τύραννου την Γκιουλέρ Ζερέ. Επί πολλούς μήνες γράφαμε στις ανακοινώσεις μας, στις αφίσες μας, στα πανό μας, «Λευτεριά στην Γκιουλέρ Ζερέ». Το ότι τώρα, στην αρχή αυτής της ανακοίνωσης, μπορούμε και γράφουμε «ΗΓΚΙΟΥΛΕΡ ΖΕΡΕ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ», είναι μια νίκη που πέτυχαν οι λαοί της Τουρκίας απέναντι στην τυραννία. Το ότι μπορούμε να πούμε «Η ΓΚΙΟΥΛΕΡ ΖΕΡΕ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ» είναι συλλογική τιμή όλων όσων πήραν μέρος σ’ αυτό τον αγώνα. Ευχαριστούμε όλους όσους, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, συμμετείχαν σ’ αυτό τον αγώνα με το σύνθημα «Λευτεριά στην Γκιουλέρ Ζερέ».
Η Υπεράσπιση της Γκιουλέρ Ζερέ και των Άρρωστων Κρατούμενων Ήταν Καθήκον Όλου του Λαού, Ολόκληρης της Αριστεράς: Αυτό το Καθήκον το Επωμισθήκαμε με Αποφασιστικότητα.
Η Γκιουλέρ Ζερέ ήταν μια επαναστάτρια κρατούμενη. Ήταν κρατούμενη επί 14 χρόνια και έπασχε από καρκίνο. Όταν διαγνώσθηκε ότι η Γκιουλέρ Ζερέ πάσχει από καρκίνο, στις 12 Μαρτίου 2009, εκφράσαμε το αίτημα να ανασταλεί η ποινή της για να μπορέσει να ακολουθήσει θεραπεία έξω από τις φυλακές. Από τότε αρχίσαμε έναν αγώνα που συνεχίστηκε μέχρι σήμερα. Από τον Ιούνιο, αρχίσαμε να κρατάμε «σκοπιές ελευθερίας» μπροστά στο Νοσοκομείο Μπαλτζαλί των Αδάνων και μπροστά στην Ιατροδικαστική Υπηρεσία της Κωνσταντινούπολης. Επί μήνες, νύχτα και μέρα, στο κρύο και τη ζέστη, δεν έμειναν ούτε για μια ώρα άδειες οι σκοπιές μας. Στην Πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης και σε πάρα πολλές πόλεις της Ανατολίας, με τη συμμετοχή επαναστατικών, δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων, με τις καθιστικές διαμαρτυρίες, με τις πορείες και με τις απεργίες πείνας, κάθε εβδομάδα βροντοφωνάζαμε το αίτημά μας «Λευτεριά στην Γκιουλέρ Ζερέ».
Ζητήσαμε δικαιοσύνη, όχι ευσπλαχνία!
Το αίτημά μας ήταν δίκαιο και νόμιμο. Η εξουσία του ΑΚΡ, από την αρχή ακόμη, μη εφαρμόζοντας ακόμη και τους δικούς της νόμους, εξωθούσε τους άρρωστους κρατούμενους και τις οικογένειές τους, να ζητιανέψουν ευσπλαχνία από το κατεστημένο. Ο αστικός Τύπος και τα ΜΜΕ, αντί να υποστηρίξουν το δίκαιο και νόμιμο αίτημα, έδειχναν το δρόμο της καταφυγής στην επιβολή της συνείδησης της εξουσίας. Η τυραννία δεν δείχνει συμπόνια ούτε και συνείδηση έχει. Εμείς είχαμε δίκιο, ήμασταν νόμιμοι. Και αν ακόμα το αποτέλεσμα είναι ο θάνατος, δεν θα προσφεύγαμε στην ευσπλαχνία των εκμεταλλευτών και των τυράννων. Γι’ αυτούς τους λόγους, ανενδοίαστα είπαμε, «θέλουμε δικαιοσύνη, όχι ευσπλαχνία».
Δεν σκεφτήκαμε ούτε στιγμή να αποκρύψουμε ότι η Γκιουλέρ Ζερέ είναι μια επαναστάτρια, ότι πολεμάει ενάντια στο κατεστημένο. Η ταυτότητά της ήταν φανερή. Το να αρνηθούμε εκείνη την ταυτότητα και να απαιτήσουμε δίκαιο, θα σήμαινε ότι αρνούμαστε την δικιά μας νόμιμη υπόσταση. Ο αγώνας για «Λευτεριά στην Γκιουλέρ Ζερέ» ήταν ταυτόχρονα και αγώνας για την νομιμοποίηση της επανάστασης και της επαναστατικότητας. Στον αγώνα δεν είναι καθοριστική μόνο η ποσότητα, αλλά και η νομιμότητα και η ιδεολογική πίστη. Με την αποφυλάκιση της Γκιουλέρ Ζερέ η νομιμότητα κερδίσθηκε.
Για το δίκαιο και νόμιμο αίτημά μας ενώσαμε όλη την αριστερά, μαζί νικήσαμε!
Οι κρατούμενοι είναι ανυπεράσπιστοι απέναντι στους δεσμώτες και το φασιστικό κράτος. Εκείνοι έχουν δύο υπερασπιστές. Πρώτον, τα πιστεύω τους, δεύτερον, τους λαούς και τις οργανώσεις. Αυτό το καθήκον έπρεπε να το αναλάβει στο σύνολό της ενωμένη η αριστερά, τη στιγμή που η εξόντωση των άρρωστων κρατούμενων με την μη παροχή θεραπευτικής αγωγής, μετεξελίχθηκε σε σχέδιο εξόντωσης κατά βούληση. Προς αυτή την κατεύθυνση απευθύναμε έκκληση προς όλα τα κομμάτια της αριστεράς, χωρίς καμία διάκριση. Όλοι είχαν την ίδια άποψη. Βεβαίως, για την εκπλήρωση αυτού του καθήκοντος, οι δυνατότητες και η προσφορά του κάθε κομματιού ήταν διαφορετική, όμως, η επιμονή μας και η αποφασιστικότητά μας για τον στόχο που θέσαμε, εξασφάλισε τη βάση για να ενωθεί όλη η αριστερά. Η τουρκική αριστερά, σχεδόν στο σύνολό της, μπόρεσε να πορευθεί επί μήνες πίσω από ένα και μοναδικό πανό. Αυτή η ενότητα, αναμφίβολα, ήταν ένας από τους παράγοντες που μας διασφάλισε τη δυνατότητα να αρπάξουμε από τα χέρια της τυραννίας την Γκιουλέρ Ζερέ. Μαζί πορευτήκαμε, μαζί νικήσαμε. Αυτή η Τιμή ανήκει στην αριστερά.
Λαέ μας! Να μην ξεχάσουμε την επιμονή της εξουσίας του ΑΚΡ στην δολοφονική πολιτική μέχρι να φέρει στα πρόθυρα του θανάτου την Γκιουλέρ Ζερέ!
Από το 2000 – 2009 στις φυλακές της Τουρκίας δολοφονήθηκαν περισσότεροι από 310 κρατούμενοι και καταδικασθέντες. Οι περισσότεροι από αυτούς την περίοδο της εξουσίας του ΑΚΡ. Το ΑΚΡ, αρνούμενο αυτή την πραγματικότητα, την αποφυλάκιση της Γκιουλέρ Ζερέ και άλλων τριών κρατουμένων, προσπαθεί να την παρουσιάσει ως απόρροια του σεβασμού που δείχνει στα ανθρώπινα δικαιώματα. Το ΑΚΡ, δεν είναι «ένα φιλέσπλαχνο καθεστώς, που οδηγεί τους άρρωστους κρατούμενους στην ελευθερία». Το καθεστώς του ΑΚΡ, για μεγάλο χρονικό διάστημα παράβλεπε το δίκαιο και νόμιμο αίτημά μας σχετικά με την Γκιουλέρ και τους άρρωστους κρατούμενους, και συνέχισε μέρα τη μέρα να δολοφονεί την Γκιουλέρ. Χωρίς να παίρνει υπόψη του ούτε το δίκαιο, ούτε την ιατρική επιστήμη, αντιμετώπιζε μεεχθρότητα τους επαναστάτες. Αυτό, για εμάς ήταν ολοφάνερο. Όταν αναγκάστηκαν να αποφυλακίσουν την Γκιουλέρ Ζερέ, ο Πρόεδρος της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας, ο Χαλούκ Ιντζέ, ομολόγησε τα εξής: «Όσο λάβαμε υπόψη την κατάσταση της ασθενούς, άλλο τόσο λάβαμε υπόψη και την ευαισθησία ορισμένων κύκλων της κοινωνίας μας». Αυτοί οι κύκλοι δεν ήταν άλλοι από αυτούς ενάντια στους οποίους αγωνίστηκε η Γκιουλέρ, δηλαδή ήταν τα σκυλιά φύλακες των εκμεταλλευτών και των τυράννων.
Όμως, επειδή κάθε μέρα που περνούσε αποκαλύπτονταν περισσότερο, δεν μπορούσαν να συνεχίσουν περισσότερο αυτή την πολιτική. Ο δολοφονικός τους χαρακτήρας και ο αυταρχισμός τους αποκαλυφτήκαν και έφτασαν σε ένα σημείο που δεν μπορούσαν να υπερασπιστούν άλλο την πολιτική τους. Πέρα από μια χούφτα προδότες και συνεργάτες τους, δεν έμεινε κανείς άλλος που να μπορεί να υπερασπιστεί αυτή την πολιτική. Και έτσι, από αυτό το σημείο και μετά, ήρθε στο προσκήνιο η αποφυλάκιση της Γκιουλέρ Ζερέ.
Αν δεν υπήρχε αυτός ο αγώνας, ήταν σίγουρο ότι θα δολοφονούσαν και την Γκιουλέρ Ζερέ, όπως πολλούς άλλους κρατούμενους. Τελικά, παρά τον τόσο αγώνα, η εξουσία του ΑΚΡ συνέχισε μέχρι τώρα την δολοφονικότητά της. Εάν η Γκιουλέρ Ζερέ δεν θεραπευτεί και πεθάνει, θα υπάρχει ένας και μοναδικός υπεύθυνος: Η εξουσία του ΑΚΡ. Και τότε θα είναι καθήκον μας να ζητήσουμε λογαριασμό από την εξουσία του ΑΚΡ.
Η συντρόφισσα Γκιουλέρ Ζερέ, ανέδειξε όλη τη γύμνια της πραγματικότητας που κρύβεται πίσω από την απόφαση του Πρωθυπουργού με τα εξής λόγια: «Αυτή η απόφαση δεν πάρθηκε για να επανακτήσω την υγεία μου, είναι μια απόφαση που πάρθηκε για να πεθάνω έξω». Όμως, το ΑΚΡ δεν θα γλιτώσει από την ευθύνη αυτού του θανάτου, εάν η Γκιουλέρ Ζερέ πεθάνει. Αυτό πρέπει να το γνωρίζουν όλοι και κύρια η κυβέρνηση του ΑΚΡ.
Λαέ μας, Αριστερά της Τουρκίας και Σύντροφοι! Πρέπει να Συνεχίσουμε να Υπερασπιζόμαστε τους Κρατούμενούς μας, Να Απαιτούμε την Ελευθερία των Άρρωστων Κρατούμενων!
Για άλλη μία φορά αποδεικνύεται, ότι όταν ενωνόμαστε είμαστε δυνατοί. Όταν αγωνιζόμαστε γύρω από κοινά αιτήματα και κοινούς στόχους είμαστε δυνατοί. Αυτό πρέπει να το συνεχίσουμε.
Ένα από τα σημαντικότερα αιτήματα της Μεγάλης Αντίστασης που διεξήγαμε ενάντια στις φυλακές Τύπου F και στην τυραννία της απομόνωσης τα χρόνια 2000-2007 ήταν να αφεθούν ελεύθεροι οι βαριά άρρωστοι. Με την αποφυλάκιση της Γκιουλέρ Ζερέ η Μεγάλη Αντίστασή μας νίκησε. Με την εξόρμηση που πραγματοποιήσαμε για να ανασταλεί η ποινή της Γκιουλέρ Ζερέ, αυτός ο αγώνας έκανε μεγάλα άλματα. Το καθήκον μας απέναντι στους κρατούμενους, μας επιβάλει να τον συνεχίσουμε.
Αποσπάσαμε από τα χέρια της τυραννίας την Γκιουλέρ Ζερέ. Το τυραννικό κράτος, με τις αδικίες του, με τις ανομίες του, με τις παρανομίες του, ήταν αδύναμο μπροστά στην αλήθεια. Με συγκεκριμένες δυνάμεις, με την επιμονή και αποφασιστικότητα αυτών των δυνάμεων, είναι δυνατόν ο αγώνας να αποφέρει θετικά αποτελέσματα. Αντί να έχουμε φρούδες ελπίδες από τις πολιτικές που ασκεί το σύστημα, να μεγαλώσουμε τον αγώνα ενωμένοι, με κοινά αιτήματα, στηριζόμενοι στη δύναμη του λαού, στην αποφασιστικότητα και στη βούληση των επαναστατικών, δημοκρατικών δυνάμεων, σε βάση εμπιστοσύνης.
Λαέ μας, Σύντροφοί μας!
Ίσως να μην μπορέσουμε να νικήσουμε τον καρκίνο, νικήσαμε, όμως, την τυραννία. Η συντρόφισσα Γκιουλέρ Ζερέ, είναι τώρα ανάμεσά μας. Τώρα, μαζί της θα συνεχίσουμε τον αγώνα ενάντια στον καρκίνο, τον αγώνα ενάντια στην τυραννία, τον αγώνα για τους άρρωστους κρατούμενους. Ίσως να μην μπορέσει να σηκωθεί και να πορευθεί μαζί μας, όμως, πλέον, εκείνη είναι ένα από τα σύμβολα του αγώνα μας ενάντια στην απομόνωση και η πιο σοβαρή απόδειξη ότι ενωμένοι με επιμονή και αποφασιστικότητα θα μπορέσουμε να νικήσουμε.
Το όνομα της ταπεινής νίκης μας, σήμερα, είναι η Γκιουλέρ Ζερέ.
Καλώς όρισες ανάμεσά μας Γκιουλέρ Ζερέ!
Για όλους και όλες τις Γκιουλέρ Ζερέ που βρίσκεστε στα χέρια των τυράννων, θα συνεχίσουμε να απαιτούμε ελευθερία.
ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ ΕΙΝΑΙ Η ΤΙΜΗ ΜΑΣ!
Λαϊκό Μέτωπο

http://mauroskyknos.blogspot.com/2009/11/blog-post_9528.html