Σε τρεις βασικούς τομείς εστιάζεται η πίεση της Κομισιόν και της ΕΚΤ προς τα κράτη-μέλη. Οι ευρωπαϊκές χώρες πρέπει μαζί με τις στρατηγικές εξόδου να υποβάλουν «αναλυτικό και πειστικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων» που θα κινείται στους εξής άξονες:
1) Περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών συνθηκών με την πρόφαση ότι αναμένεται ρεκόρ ανεργίας στην Ε.Ε. και για τα επόμενα 2 χρόνια. Σύμφωνα με τον Χ. Αλμούνια, όλες οι χώρες με πρόβλημα γήρανσης του πληθυσμού πρέπει να μεταρρυθμίσουν άμεσα το ασφαλιστικό - συνταξιοδοτικό σύστημα στην κατεύθυνση της αύξησης των ορίων ηλικίας και της μείωσης των συντάξεων. Ζητούνται και περικοπές στις δαπάνες για την υγεία.
2) Νέους κανόνες για την ομαλή λειτουργία των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Ηδη η ΕΚΤ έχει αρχίσει την καμπάνια για ακόμα περισσότερες αρμοδιότητες, ενώ «σπρώχνει» την ιδέα η Κεντρική Τράπεζα της κάθε χώρας να έχει ενεργό ρόλο στον έλεγχο της πορείας των δημοσιονομικών των χωρών- μελών.
3) Αλλαγές στον τομέα της παραγωγικότητας και ρυθμίσεις που θα βοηθήσουν στην αύξηση της ζήτησης και της κατανάλωσης.
Είναι κοινό μυστικό στην Ε.Ε. ότι οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι εκφράζουν την ανησυχία τους για την πορεία της ανάκαμψης, καθώς ακόμα δεν μπορούν να βγουν καθαρά συμπεράσματα. Στέλεχος της ΕΚΤ εξηγεί: «Η ανάκαμψη θα μπορούσε να είναι τύπου V (απότομη πτώση, απότομη ανάκαμψη) ή τύπου L (απότομη πτώση και πολύ αργή ανάκαμψη). Η Ευρώπη ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Τα αντιφατικά στοιχεία όμως που εξακολουθούμε να λαμβάνουμε, αυξάνουν τις ανησυχίες μας ότι η επιστροφή στην ανάπτυξη -όταν έρθει- ενδέχεται να έχει πορεία τύπου W (πτώση-ανάκαμψη-πτώση-ανάκαμψη). Για να αποφευχθεί αυτό απαιτούνται γενναίες αποφάσεις. Δηλαδή, στέρεα εξυγίανση του χρηματοπιστωτικού τομέα και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις από όλες τις κυβερνήσεις».
Επιπλέον, πληροφορίες από την Κομισιόν αναφέρουν ότι οι υπουργοί έχουν καταλήξει σε καταρχήν συμφωνία για αύξηση του ετήσιου στόχου προσαρμογής των ελλειμμάτων (σε περιόδους σταθερότητας) από 0,5% του ΑΕΠ που προϋποθέτει το σύμφωνο σταθερότητας σε 1%. Δηλαδή, όταν οι χώρες θα καταφέρουν να ρίξουν το έλλειμμα στο 3%, μετά θα είναι υποχρεωμένες να το μειώνουν κατά 1% του ΑΕΠ κάθε χρόνο αντί για 0,5%, ώστε να φθάσουν σε πλεονασματικούς προϋπολογισμούς συντομότερα. Αυτό συνεπάγεται, βέβαια, αυστηρότερη δημοσιονομική πολιτική ακόμα και σε περιόδους που οι χώρες δεν θα βρίσκονται υπό την δαμόκλειο σπάθη της επιτήρησης.
http://prezatv.blogspot.com/2009/10/blog-post_4688.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου