Βατερλό δισεκατομμυρίων.

Αυτά που διαφοροποιούν μια χώρα που διάγει περίοδο ειρήνης από αυτήν που βρίσκεται σε κατάσταση πολέμου είναι, κατά τους στρατιωτικούς αναλυτές, τρία στοιχεία: οι λειτουργικές δαπάνες των Ενόπλων Δυνάμεων, η δομή δυνάμεών τους και οι εξοπλιστικές τους δαπάνες.

Αυτό που κατά τους ιδίους κύκλους έχει βαρύνουσα σημασία δεν είναι τόσο οι εξοπλιστικές δαπάνες αλλά οι λειτουργικές, το μέγεθος των Ενόπλων Δυνάμεων, ο αριθμός των μονάδων και το οργανόγραμμά τους. Εξοπλιστικές δαπάνες έχουν, όλες οι χώρες και θα συνεχίσουν να έχουν, με δεδομένο ότι οι περισσότερες χώρες μετέχουν σε ειρηνευτικές αποστολές είτε αυτές ορίζονται από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών είτε από το ΝΑΤΟ. Επίσης, σε εξοπλιστικές δαπάνες οδηγούνται και πολλά κράτη κάτω από τις πιέσεις που δέχονται από τις κατασκευάστριες εταιρείες για να υποστηρίξουν τις βιομηχανίες τους και να μην οδηγηθούν αυτές σε κλείσιμο ή συρρίκνωση.

Υπό το πλαίσιο αυτό, με βάση το μέγεθος, τα έξοδα, τον τρόπο και τη λειτουργία της οργάνωσης των Ενόπλων Δυνάμεών της, η Ελλάδα βρίσκεται σε περίοδο πολέμου, είτε αυτός χαρακτηρίζεται από μάχες στρατιωτικές είτε μιλάμε για έναν ψυχρό πόλεμο που στην ουσία σημαίνει μια ισορροπία τρόμου. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη, οι λειτουργικές δαπάνες των Ενόπλων Δυνάμεων της οποίας ξεπερνούν τις δαπάνες του υπουργείου Υγείας κατά 810 εκατομμύρια ευρώ, είναι σχεδόν ίδιες με τις δαπάνες του υπουργείου Εσωτερικών και είναι μόλις 574 εκατομμύρια ευρώ λιγότερες από τις δαπάνες για την Παιδεία. Οι δαπάνες του υπουργείου Εθνικής Αμυνας είναι μεγαλύτερες από τις δαπάνες των 14 εκατ. των 19 υπουργείων της χώρας. Στο περιβάλλον της Συμμαχίας (ΝΑΤΟ), η Ελλάδα είναι η χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό επί του ΑΕΠ που διατίθεται για αμυντικές δαπάνες, 2,8% για το 2008, όπως αναφέρεται στους πίνακες του ΝΑΤΟ. Υψηλότερο ποσοστό έχουν μόνο οι ΗΠΑ.

Σύμφωνα με τα όσα ισχυρίζονται τα επιτελεία αλλά και ανεπίσημα οι αξιωματικοί των επιτελείων, οι αμυντικές δαπάνες, αν δεν υπήρχε κρίση, θα ήταν στο 30% αυτών που είναι σήμερα. Αυτό διότι πέραν των δαπανών για την αντιμετώπιση αυτής καθ' εαυτής της κρίσης στο Αιγαίο, θα άλλαζαν η δομή, το μέγεθος και τα έξοδα των Ενόπλων Δυνάμεων.

Τα οικονομικά στοιχεία συνδυαζόμενα με τα στοιχεία της δομής των Ενόπλων Δυνάμεων είναι μοναδικά στην Ευρώπη και συγκλίνουν μόνο με αυτά χωρών του κόσμου που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση ή σε μεταπολεμική περίοδο ή σε περίοδο στρατιωτικής χούντας. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι δαπάνες του υπουργείου Εθνικής Αμυνας για το 2009 είναι 6,5 δισ. ευρώ και σε σημερινές τιμές ο πόλεμος στο Κόσοβο κόστισε 2,1 δισ. ευρώ, ο πόλεμος στον Κόλπο 50 δισ. ευρώ και στο Βιετνάμ 357 δισ. ευρώ. Με σημερινές τιμές υπολογιζόμενες, στον μέσο όρο της τελευταίας δεκαετίας, ο «πόλεμος» στο Αιγαίο από το 1974 μάς έχει κοστίσει ανά τομέα: Καύσιμα, συντήρηση και προσωπικό για τις αναχαιτίσεις 1,8 δισ. ευρώ. Καύσιμα, συντήρηση, κόστος πληρωμάτων πλοίων για περιπολίες και ετοιμότητα 1,4 δισ. και περισσότερα από 120 δισ. λειτουργικές δαπάνες, με βάση τη δομή πολέμου που έχουμε σε όλα τα σώματα, Στρατό, Αεροπορία και Ναυτικό. Συνολικά η ένταση μας κόστισε 122,2 δισ., δηλαδή όσο 61 πόλεμοι σαν αυτόν του Κοσόβου και περισσότερο από δύο πολέμους της κλίμακας του πολέμου στον Κόλπο.