Ποίηση: Μανόλης Αναγνωστάκης

Μανόλης Αναγνωστάκης

Φοβάμαι...

Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν
πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι και μια ωραία πρωία
μεσούντος κάποιου Ιουλίου βγήκαν στις πλατείες με
σημαιάκια κραυγάζοντας "δώστε τη χούντα στο λαό".

Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη
φωλιά πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.

Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που σου κλείναν την
πόρτα
μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια και τώρα τους
βλέπεις στο Πολυτεχνείο να καταθέτουν γαρίφαλα και
να δακρύζουν.

Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που γέμιζαν τις
ταβέρνες
και τα σπάζαν στα μπουζούκια κάθε βράδυ και τώρα τα
ξανασπάζουν όταν τους πιάνει το μεράκι της
Φαραντούρη
και έχουν και "απόψεις".

Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που άλλαζαν πεζοδρόμιο
όταν σε συναντούσαν και τώρα σε λοιδορούν γιατί,
λέει,
δεν βαδίζεις ίσιο δόμο.

Φ ο β ά μ α ι , φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμη περισσότερο.


Νοέμβρης 1983