Γεια σας, πριν λίγες εβδομάδες ολοκλήρωσα τη στρατιωτική μου θητεία και αποφάσισα να σας γράψω για να σας μεταφέρω, τους προβληματισμούς μου απο τις συνθήκες διαβίωσης και εκπαίδευσης, στην ΕΛ.ΔΥ.Κ και ειδικότερα στο 2ο τάγμα πεζικού (Αθαλάσσα), όπου υπηρετούσα. Κατά τη διάρκεια της θητείας μου, υπήρξε μια σειρά γεγονότων, η οποία κάθε άλλο παρά καθησυχαστική είναι, σε οτι αφορά την ασφάλεια με την οποία διενεργείται η εκπαίδευση των στρατιωτών του 2ου ΤΠΖ της ΕΛ.ΔΥ.Κ.Πιο συγκεκριμένα στα τέλη του Ιανουαρίου, κατά την αλλαγή μπαταρίας σε στρατιωτικό όχημα απο οπλίτη, προκλήθηκε έκρηξη αυτής για άγνωστο λόγο, με αποτέλεσμα να προκληθούν βαριά χημικά εγκαύματα στα χέρια και το πρόσωπο του οπλίτη.
Λίγες μέρες αργότερα, κατά το δωδεκαήμερο ασκήσεων, στις αρχές του Φλεβάρη, οπλίτης υπέστη κάταγμα στο χέρι, κατά την προγραμματισμένη βολή με όπλα, ενω θεωρητικά είχαν ληφθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. Τα παραπάνω περιστατικά, εγείρουν έντονα ερωτήματα σχετικά με τα μέτρα ασφαλείας, που λαμβάνονται κατά την εκπαίδευση των οπλιτών και της γενικότερης διαβίωσης τους στο χώρο του στρατοπέδου.
Ακόμα λίγες μέρες πριν τον επαναπατρισμό μου, σημειώθηκαν 2 αυτοκινητιστικά ατυχήματα με στρατιωτικά οχήματα, κατα τα οποία οι επιβαίνοντες σε αυτά, ήταν εξαιρετικά τυχεροί, αφου κανείς δεν τραυματίστηκε. Μαλιστα συνάδελφος μου ο οποίος υπηρετεί ακόμα στο δεύτερο τάγμα, με ενημερωσε οτι συνεβησαν αλλα δύο ατυχήματα τον Ιούλιο, με άρματα μάχης αυτή τη φορά. Στο ένα μαθητευόμενος οδηγός άρματος έπεσε πάνω σε μαντρότοιχο του στρατοπέδου, ενω στο δεύτερο το άρμα χτύπησε κολώνα της ΔΕΗ με κίνδυνο να την ανατρέψει, δημιουργώντας μεγάλο κινδυνο ηλεκτροπληξίας στους διερχόμενους στρατιώτες. Αιτία αυτών των ατυχημάτων δεν είναι άλλη, παρά η τελείως τυπική και ανεπαρκής εκπαίδευση των οδηγών, που αναλαμβάνουν υπηρεσίες με στρατιωτικά οχήματα στα οποία πρακτικά δεν ειναι εκπαιδευμένοι.
Ένα άλλο σημαντικό θέμα αποτελούν οι μέθοδοι τις οποίες χρησιμοποιούν οι αξιωματικοί του τάγματος, προκειμένου να νουθετήσουν τους στρατιώτες. Ειδικότερα στις αρχές Φλεβάρη, αξιωματικός χειροδίκησε κατά οπλίτη, επειδή αυθαδίασε και δεν εκτέλεσε διαταγή του. Προκειμενου να μην λάβει διαστάσεις το θέμα, δόθηκε άγραφη άδεια στον οπλίτη και μεταφέρθηκε σε άλλο στρατόπεδο ενω μειώθηκαν και οι ποινές που είχε μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Στα γενικότερα πλαίσια της πειθαρχίας και στρατιωτικής αγωγής, αποτελεί συνηθισμένη και κοινά αποδεκτή πρακτική, η χρήση ατομικών καψωνιών, που ποικίλουν από προσωπικές προσβολές, άσκηση ψυχολογικής πίεσης, κάμψεις, έρπειν στους διαδρόμους και τους θαλάμους των λόχων και άλλες μορφές σωματικής καταπόνησης. Παρότι οι συγκεκριμένες πρακτικές ανήκουν σε άλλες εποχές, χρησιμοποιούνται ευρύτατα απο την πλειοψηφία των αξιωματικών, εν γνώση της ανώτατης ηγεσίας του τάγματος.
Σημαντικότατο θέμα αποτελεί και η δήθεν «εθελοντική» κατάταξη στην ΕΛ.ΔΥ.Κ, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας μύθος, αφού σε κάθε σειρά που κατατάσσεται, με την δικαιολογία οτι οι εθελοντές δεν ειναι αρκετοί, πολλοί στρατιώτες στέλνονται υποχρεωτικά στην Κύπρο. Στη συνέχεια ο μόνος τρόπος για να γυρίσουν πίσω, είναι να δηλώσουν ψευδώς οτι πάσχουν απο προβλήματα ψυχολογικής ή άλλης φύσης, ωστε να αλλάξει η σωματική τους ικανότητα σε Ι4 ή Ι3 άοπλο.
Επειδή τα γεγονότα που συμβαίνουν σε ένα στρατόπεδο, είναι δύσκολο να δημοσιοποιηθούν, έχουμε σαν αποτέλεσμα την απόκρυψη τους, απο το ευρύτερo κοινό, διαιωνίζοντας έτσι το μύθο του ”σύγχρονου” ελληνικού στρατού, που έχει ξεφύγει απο τα φαντάσματα του παρελθόντος. Με αυτή τη δημοσίευση λοιπόν, ελπίζω στην πληροφόρηση του κοινού, σχετικά με τις πραγματικές συνθήκες που επικρατούν στο δεύτερο τάγμα πεζικού της ΕΛ.ΔΥ.Κ. και τη λύση αυτών των προβλημάτων.
Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο».
Πηγή: http://www.omhroi.gr/
Λίγες μέρες αργότερα, κατά το δωδεκαήμερο ασκήσεων, στις αρχές του Φλεβάρη, οπλίτης υπέστη κάταγμα στο χέρι, κατά την προγραμματισμένη βολή με όπλα, ενω θεωρητικά είχαν ληφθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. Τα παραπάνω περιστατικά, εγείρουν έντονα ερωτήματα σχετικά με τα μέτρα ασφαλείας, που λαμβάνονται κατά την εκπαίδευση των οπλιτών και της γενικότερης διαβίωσης τους στο χώρο του στρατοπέδου.
Ακόμα λίγες μέρες πριν τον επαναπατρισμό μου, σημειώθηκαν 2 αυτοκινητιστικά ατυχήματα με στρατιωτικά οχήματα, κατα τα οποία οι επιβαίνοντες σε αυτά, ήταν εξαιρετικά τυχεροί, αφου κανείς δεν τραυματίστηκε. Μαλιστα συνάδελφος μου ο οποίος υπηρετεί ακόμα στο δεύτερο τάγμα, με ενημερωσε οτι συνεβησαν αλλα δύο ατυχήματα τον Ιούλιο, με άρματα μάχης αυτή τη φορά. Στο ένα μαθητευόμενος οδηγός άρματος έπεσε πάνω σε μαντρότοιχο του στρατοπέδου, ενω στο δεύτερο το άρμα χτύπησε κολώνα της ΔΕΗ με κίνδυνο να την ανατρέψει, δημιουργώντας μεγάλο κινδυνο ηλεκτροπληξίας στους διερχόμενους στρατιώτες. Αιτία αυτών των ατυχημάτων δεν είναι άλλη, παρά η τελείως τυπική και ανεπαρκής εκπαίδευση των οδηγών, που αναλαμβάνουν υπηρεσίες με στρατιωτικά οχήματα στα οποία πρακτικά δεν ειναι εκπαιδευμένοι.
Ένα άλλο σημαντικό θέμα αποτελούν οι μέθοδοι τις οποίες χρησιμοποιούν οι αξιωματικοί του τάγματος, προκειμένου να νουθετήσουν τους στρατιώτες. Ειδικότερα στις αρχές Φλεβάρη, αξιωματικός χειροδίκησε κατά οπλίτη, επειδή αυθαδίασε και δεν εκτέλεσε διαταγή του. Προκειμενου να μην λάβει διαστάσεις το θέμα, δόθηκε άγραφη άδεια στον οπλίτη και μεταφέρθηκε σε άλλο στρατόπεδο ενω μειώθηκαν και οι ποινές που είχε μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Στα γενικότερα πλαίσια της πειθαρχίας και στρατιωτικής αγωγής, αποτελεί συνηθισμένη και κοινά αποδεκτή πρακτική, η χρήση ατομικών καψωνιών, που ποικίλουν από προσωπικές προσβολές, άσκηση ψυχολογικής πίεσης, κάμψεις, έρπειν στους διαδρόμους και τους θαλάμους των λόχων και άλλες μορφές σωματικής καταπόνησης. Παρότι οι συγκεκριμένες πρακτικές ανήκουν σε άλλες εποχές, χρησιμοποιούνται ευρύτατα απο την πλειοψηφία των αξιωματικών, εν γνώση της ανώτατης ηγεσίας του τάγματος.
Σημαντικότατο θέμα αποτελεί και η δήθεν «εθελοντική» κατάταξη στην ΕΛ.ΔΥ.Κ, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας μύθος, αφού σε κάθε σειρά που κατατάσσεται, με την δικαιολογία οτι οι εθελοντές δεν ειναι αρκετοί, πολλοί στρατιώτες στέλνονται υποχρεωτικά στην Κύπρο. Στη συνέχεια ο μόνος τρόπος για να γυρίσουν πίσω, είναι να δηλώσουν ψευδώς οτι πάσχουν απο προβλήματα ψυχολογικής ή άλλης φύσης, ωστε να αλλάξει η σωματική τους ικανότητα σε Ι4 ή Ι3 άοπλο.
Επειδή τα γεγονότα που συμβαίνουν σε ένα στρατόπεδο, είναι δύσκολο να δημοσιοποιηθούν, έχουμε σαν αποτέλεσμα την απόκρυψη τους, απο το ευρύτερo κοινό, διαιωνίζοντας έτσι το μύθο του ”σύγχρονου” ελληνικού στρατού, που έχει ξεφύγει απο τα φαντάσματα του παρελθόντος. Με αυτή τη δημοσίευση λοιπόν, ελπίζω στην πληροφόρηση του κοινού, σχετικά με τις πραγματικές συνθήκες που επικρατούν στο δεύτερο τάγμα πεζικού της ΕΛ.ΔΥ.Κ. και τη λύση αυτών των προβλημάτων.
Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο».
Πηγή: http://www.omhroi.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου